Δεν μου φτάνουν όλοι αυτοί οι τρελαμένοι κάφροι (π.χ OPETH, NILE, MASTODON) που με έχουν κάνει να χάσω τα μυαλά μου τα τελευταία χρόνια, τώρα θα “χαλάσουν” και οι KATATONIA. Μάστορες στην ψυχολογική κατάρρευση και τον μαυρόψυχο πεσιμισμό, με όλα τα προηγούμενα album τους, έκαναν πολλούς από εμάς μετά από τις συνήθεις βραδινές κατανυκτικές ακροάσεις να γινόμαστε κουρέλια. Με το ”The Great Cold Distance” αυτό δεν θα γίνει όμως. Οι ΚΑΤΑΤΟΝΙΑ επιστρέφουν ιδιαίτερα αγριεμένοι και σκοτεινοί αλλάζοντας αρκετά το στυλ τους, όχι όμως και τον χαρακτηριστικό τους ήχο. Ξεχάστε τα CURE περάσματα του “Last Fair Deal Gone Down” και την αποπνικτική ατμόσφαιρα του “Discouraged Ones”. Εδώ θα βρείτε τα γνωστά φωνητικά που όλοι αγαπάμε, κορυφαία riffs, αρκετά πιο περίπλοκες συνθέσεις και πολλά νέα στοιχεία.
Από παραγωγή (home-made) πάμε μια χαρά, όλα καθαρά, διαυγή και μάλιστα διακρίνω μια ιδιαίτερα ικανοποιητική ηχητική απόδοση στις μικρολεπτομέρειες που υπάρχουν διάσπαρτες στα κομμάτια (mellotron, δεύτερες κιθάρες, noise κ.τ.λ). Στο “My Twin”, το οποίο αποτελεί και η επιλογή για single και video, οι φωνητικές “γραμμές” του Jonas Renkse είναι όλα τα λεφτά, τα “The Itch”, ” “July” και “Increase” με τις συνεχείς εναλλαγές των riffs, τα διακριτικά πλήκτρα/samples και την σκοτεινή prog διάθεση, είναι τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της νέας μουσικής κατεύθυνσης, ενώ το “Follower” σίγουρα αποτελεί ένα απ’τα καλύτερα κομμάτια που έχει γράψει η μπάντα, παρότι η επιρροή τους από τα κολλητάρια τους, τους OPETH, βγάζει μάτια. Τα “Deliberation”, “Leaders”, “In the White” σαν να βγήκαν από το “Viva Emptiness”, μπολιάζουν τον δίσκο με ποιοτικές γκρίζες αποχρώσεις του παρελθόντος, και παρότι αποτελούν “ασφαλή” προϊόντα της έμπνευσης των συνθετών, συνεισφέρουν εξίσου στο άριστο τελικό αποτέλεσμα.
Ολοκληρώνοντας θα πρέπει να εκθέσω και τον σκεπτικισμό μου απέναντι σε κομμάτια σαν το “Consternation” και “Rusted” που οι κιθάρες (και η δομή των κομματιών) μου θύμισαν IN FLAMES (άρα και όλη σχεδόν την NWSDM σκηνή), γεγονός το οποίο τρομάζει εμένα αλλά και κάθε φίλο της ευαίσθητης προσέγγισης της μουσικής των KATATONIA. Μην παρεξηγηθώ, τα κομμάτια μια χαρά είναι… αλλά ρε αδέρφια, πιστεύω ότι ήδη καλυπτόμαστε από τις 3.546 μπάντες που παίζουν σουηδικό death. Σίγουρα επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο (αφού έγιναν μέλη μιας ήδη κορεσμένης σκηνής), αλλά με το παρελθόν να τους βοηθάει στην διαφοροποίηση του ήχου τους, το πρώτο βήμα τους κρίνεται (τουλάχιστον) επιτυχημένο.
8
