Πριν ξεκινήσω αυτή τη κριτική, πρέπει να επισημάνω ότι είμαι ενάντια σε κάθε προσχώρηση πολιτικής ιδεολογίας στη μουσική που ακούω, είτε αυτή προέρχεται από αριστερά, δεξιά, κεντρώα ή αναρχικά μέτωπα. Όταν μάλιστα οι απόψεις αυτές κλείνουν προς τα πολύ άκρα, θυμίζοντας άλλες εποχές πραγματικά ανακατεύομαι. Κάτι τέτοιο κάνουν και οι blacksters FELDGRAU με τη πλάστιγγα να γέρνει πολύ προς τα δεξιά.

Εμείς όμως βρισκόμαστε εδώ για να κρίνουμε τη μουσική αυτή καθ’ εαυτή οπότε πιθανόν τα παραπάνω να φαντάζουν περιττά σε μερικούς. Αλλά και εδώ δε βλέπω περισσότερο φώς. Σκοταδισμός, απαράδεκτη παραγωγή (από τις χειρότερες που έχω ακούσει και δυστυχώς έχω ακούσει πολλές άθλιες) και noise περάσματα που τρυπάνε το τύμπανο. Στίχοι περί της ανωτερότητας και επικράτησης, artwork μιλιταριστικό. Ουσία μηδέν.

Φαντάζομαι ότι αυτό που θέλουν να βγάλουν είναι πρωτόγονο black συναίσθημα, όμως με το να έχουν τόσο τραγική παραγωγή δεν επιτυγχάνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Προσθέτοντας και το χείριστα προγραμματισμένο drum machine να κοπανάει στο background σε συνδυασμό με θορυβώδη έγχορδα η κατάσταση επιδεινώνεται άσχημα. Πραγματικά ο δίσκος με κούρασε και με εξόργισε από ένα σημείο και έπειτα. Πιστεύω ότι την άποψή μου θα συμμεριστεί και ο πιο σκληροπυρηνικός ακροατής black metal. Αν κάποιος είναι μαζοχιστής κουβαρδάς με «άποψη» ας το πάρει.


2