Βλέποντας στο booklet αυτού του album μια ατελείωτη λίστα συμμετεχόντων όπως Jeff Porcaro (RIP), Steve Porcaro, Steve Lukather, Neal Schon, Yngwie Malmsteen, Bobby Kimball, Fergie Frederiksen, Gary Barden, Robin Beck, James Christian, Vinnie Colaiuta, Kelly Keagy, John "jr" Robinson, Abe Laboriel, Michael landau, Michael Thompson, Dean Parks, Greg Phillinganes, David Diggs, Tom Saviano, Tom Keane, Andreas Carlsson, άρχισα να ανησυχώ: “Πάλι δεν είχαν τραγούδια της προκοπής και να πως θα τσιμπήσουν τα κορόιδα”, σκέφτηκα…
Διαψεύσθηκα παντελώς. O mastermind του project και βασικός συνθέτης, Tommy Denander, κατάφερε να δώσει τρομερή ομοιογένεια στο album και για μερικές λεπτομέρειες χάνει την μάχη για έναν απ’τους καλύτερους δίσκους τα τελευταία χρόνια στο μελωδικό hard rock. Δεν πιστεύω ότι έχει σημασία να σας αναφέρω αναλυτικά ποιος συμμετέχει σε ποιο κομμάτι, αφού όλα τα κομμάτια μοιάζουν σαν να παίχτηκαν από μια τετραμελή μπάντα.
Με τα ρυθμικά “Taken”, “Sinner” και “Shattered” μπροστάρηδες, το απίστευτο “Carry On” με την Kelly Keagy να θυμίζει θηλυκή εκδοχή του Coverdale, τα “Hit her where it hurts” και “Premonition” κομμάτια-διδαχή σε όλους τους ανεκδιήγητους AOR-άδες των καιρών μας για το πως χρησιμοποιούνται σωστά τα πλήκτρα και τέλος την jazz/blues instrumental σύνθεση “Never Gonna Let Her Go” που κλείνει τον δίσκο όπως ακριβώς πρέπει, με ρομαντική διάθεση. Θα ήθελα να επισημανθεί επίσης ότι το ”Taken” θα έπρεπε να εκτιμηθεί και από ακροατές της νεότερης και παλαιότερης prog-rock σκηνής (πολλές οι αναφορές σε MARILLION, ειδικά στο “Forgivness”) και όχι μονάχα απo τους νοσταλγούς και τους παλιο-ροκάδες, που συνήθως αρέσκονται σε τέτοια ακούσματα.
Όμως την περίσσεια ανοικτομυαλιά και καλλιτεχνική ικανότητα, αντισταθμίζουν η παραγωγή που είναι χωρίς πολλά μπάσα (θα πρέπει να ρυθμίσετε το cd-player σας), το άθλιο εξώφυλλο με τις μουγκές γυμνόστηθες τύπισσες και την γέφυρα (???) και δύο-τρία αδιάφορα τραγούδια - όπως το “This I Promise You” που γέμισα σιρόπια -.
Το συνοδευτικό DVD, δημιουργεί πολύ καλές προϋποθέσεις για μια επιτυχημένη αγορά, που θα φανεί ιδιαίτερα τα επόμενα χρόνια (έχω την εντύπωση ότι οι καλές κυκλοφορίες στον χώρο του μελωδικού rock θα είναι είδος υπό εξαφάνιση). Μέχρι τότε, μην κωλώνετε…επενδύστε στα σίγουρα…
7.5
