(Φραγκίσκος Σαμοΐλης: Επειδή το εν λόγω CD, του "Batman" της μουσικής βιομηχανίας, Ville Valo (όσοι έχετε δεί το βίντεο του πρώτου single καταλαβαίνετε τον ισχυρισμό), και της παρέας του δεν ήταν ικανό να κριθεί απο κάποιον απο εμάς που στο όνομα και μόνο της μπάντας κάνουμε σταυρό να ξορκίσουμε τα κακά πνεύματα, το δώσαμε σε μια "κρυφή" μας φίλη που ανήκει στο εν λόγω μουσικό είδος και έχει-είχε τρέλα με το εν λόγω συγκρότημα...)


Πριν από ένα μήνα περίπου, γεμάτη χαρά και ανυπομονησία, κράτησα στα χέρια μου το καινούργιο CD των Η.Ι.Μ το οποίο περίμενα (όπως και όλοι οι φανατικοί του συγκροτήματος) εδώ και 2 χρόνια...

Όπως όλοι λοιπόν, είχα ακούσει κι εγώ τα καλύτερα για τη συγκεκριμένη δουλειά... "Ό,τι καλύτερο εχουν βγάλει οι Η.Ι.Μ, ό,τι πιο heavy κτλ.". Μετά τα δύο πρώτα τραγούδια άρχισα να ανησυχώ... Ή εγώ άκουγα λάθος CD ή κάποιοι έχουν παρεξηγήσει μερικά πράγματα.

Η πέμπτη δισκογραφική δουλειά των H.I.M, ”Dark Light”, είναι ό,τι χειρότερο έχουν να επιδείξουν οι Φιλανδοί! Σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζεται ως το πιο heavy album τους και μ'αυτή μου την άποψη φάντάζομαι ότι θα συμφωνήσουν όσοι έχουν ακούσει το πρώτο τους album, το οποίο μπορεί να μην είχε τρελή εμπορική επιτυχία, αλλά ήταν καθ' όλα ανώτερο.

Από το γεμάτο "πεταλουδίτσες" στους στίχους του “Dark Light”, τα τραγούδια που είναι υποφερτά είναι το “Vampire Heart” και το “Rip out the wings of a Butterfly”. Είναι αν θέλετε και τα πιο γεμάτα, μουσικά, κομμάτια. Τα υπόλοιπα μην μπείτε καν στον κόπο να τα ακούσετε. Η χάλια παραγωγή και τα γνωστά πλέον γυρίσματα της φωνής του Valo (τα οποία όλοι ξέρουμε ότι είναι εφικτά μόνο στο studio) μόνο κακό μπορούν να κάνουν τόσο στα αυτιά όσο και στα νεύρα σας.

Οι σκληροπυρηνικοί μπορούν να κράξουν όσο θέλουν. Αντίλογος αυτή τη φορά δεν νομίζω ότι θα υπάρξει.

Για συναισθηματικούς λόγους αλλά και το εξαιρετικό βιβλιαράκι…


3