Ένα κράμα MOTORHEAD-like rock’n’roll και heavy metal ηχοχρωμάτων είναι αυτό που μας προσφέρουν οι GUN BARREL στο τρίτο τους αυτό δισκογράφικό εγχείρημα (μετά το "Power Drive" του 2000 και το “Battle Tested” του 2003), φέρνοντας αρκετά στον νου MOB RULES, RIOT, ACCEPT, HELLOWEEN πρώτης εποχής ή ακόμα ακόμα και τους –όχι και τόσο αγαπημένους μου- MANOWAR. Παρ’ όλα αυτά, και μην βρίσκοντάς με στην κατάλληλη περίοδο για τέτοιου είδους ακούσματα, οι Γερμανοί GUN BARREL κέρδισαν κάποιες εκ των θετικότερων εντυπώσεών μου αλλά και την εκτίμησή μου στα πρώτα μόλις λεπτά ακρόασης του “Bombard Your Soul”.
Βρώμικοι, συναυλιακοί, χτυπησιάρικοι και εκεί που πρέπει αλητόβιοι, οι μέχρι πρότινος άγνωστοι σε εμένα GUN BARREL είναι μία από τις μπάντες που έχουν σπάσει το φράγμα της μετριότητας προς τα πάνω και είναι ικανοί να κάνουν ίσως λίγο θόρυβο σε ένα είδος όμως που δεν το έχει τόση ανάγκη εν έτει 2005.
Ένα από τα κύρια πράγματα που θα εντυπωσιάσει τον καθένα στην ακρόαση του καθ’ όλα παλιομοδίτικου αυτού δίσκου είναι η φωνή η οποία παίζει με χαρακτηριστική άνεση ανάμεσα στα γρεζάτα Lemmy wanna-be’s και στις ψηλές νότες οι οποίες όταν δεν θυμίζουν τον UDO, συνοδεύονται από δεύτερες και τρίτες φωνές ακολουθώντας την πεπατημένη του κλασσικού heavy metal ήχου.
Δυνατό σημείο της μπάντας μπορεί κάποιος να πεί πως είναι και τα riffs, τα οποία μή χρίζοντας κάποιας αξιοσημείωτης πρωτοτυπίας, είναι στο σύνολό τους αξιόλογα και “κολλητικά”. Η μικρή διάρκεια των κομματιών βοηθάει στην πλήρη ακρόαση του “Bombard...” αποτρέποντας την εμφάνιση των οποιονδήποτε συναισθημάτων ακροαστικής κόπωσης. Η παραγωγή των Piet Sielck και Yenz Leonhardt (IRON SAVIOR, KINGDOM COME) είναι ιδανική και μαζί με όλα τα παραπάνω δημιουργεί ένα σύνολο αν μη τι άλλο... passable.
Όμως ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ο συγκεκριμένος ήχος έχει κορεστεί καταδικάζοντας δίσκους σαν αυτόν στην μιζέρια του τριτο-δεύτερου πλην της κίτρινης ηπείρου οπού τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Συν τοις άλλοις, το “Bombard Your Soul” παρά το ότι φέρει όλα τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά δεν είναι επ ουδενή “δισκάρα” και όπως κάθε πρόσφατη κυκλοφορία του εν λόγω είδους, κάνει κοιλιά σε αρκετά σημεία. Οι οπαδοί θα πουν ναι, οι υπόλοιποι… “Thanx, but no thanx!”
7
