Σε όλα τα είδη της μουσικής υπάρχουν κάποιοι που χτίζουν σχολές, κάποιοι που σπουδάζουν σε αυτές και φυσικά κάποιοι που είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν τις δικές τους βάζοντας και το δικό τους λιθαράκι στη μαθησιακή διαδικασία. Λοιπόν αυτή η κουλτουριάρικη εισαγωγή έχει βάση και η εξήγηση είναι απλή. Τη συγκεκριμένη σχολή την έχτισαν μπάντες όπως οι CONVERGE, THE DILLINGER ESCAPE PLAN, ISIS, NEUROSIS και σε αυτήν σπούδασαν οι κύριοι BEECHER από το Manchester κατά την κυκλοφορία του πρώτου album τους. Τώρα η πτυχιακή τους με τίτλο ”This Elegy, His Autopsy” τους βάζει απέναντι στους καθηγητές, της μεγάλης αυτής σχολής, και είμαι σίγουρος πως θα εντυπωσιάσουν τους πάντες.
Φυσικά στα πρώτα λεπτά του δίσκου οι επιρροές γίνονται εμφανείς, αλλά είναι όλα τόσο καλά δομημένες που σε κάνουν να καταλάβεις πως εδώ υπάρχει ποιότητα και όχι αντιγραφή. Όλο το θέμα σε αυτόν το δίσκο είναι οι πολλές αλλαγές διάθεσης καθώς έχουμε μπροστά μας μια βιβλιοθήκη ήχων. Από καθαρό mathcore, σε υπερβρόμικο και σαδιστικό drone doom με ambient τελείωμα (φυσικά μιλάω για το επικό ”Not Guilty”), το οποίο ακολουθείται από prog rock (”…And on the Day That He Became a Human”). Δεν τελειώσαμε εδώ όμως με τις προσμίξεις, αφού από εδώ και πέρα έχουμε grindcore πετάγματα (”Psycho Galvanic Skin Response”), noise rock στο ύφος των UNSANE (”Man the Traps”), ενώ έχουμε ακόμα και αναφορές σε black metal (”I Won’t Miss or Be Missed”). Χωρίς πολλά πολλά, σας παρουσιάζω ένα album που αν η προώθηση της Earache γίνει σωστά τότε θα έχουμε μπροστά μας άλλη μια μπάντα της αντιμετώπισης των επι γης θεών MASTODON, μεγάλη η χάρη τους.
Την παραγωγή λοιπόν αυτού του κρυμμένου, ακόμα, διαμαντιού έχει αναλάβει ο Kurt Ballou των CONVERGE και έχει κάνει a hell of a jooob όπως θα έλεγε και ο Clint Eastwood στα Spaghetti του με Texan προφορά. Όλα ακούγονται ξεκάθαρα, αλλά όχι κρυστάλλινα, κάτι που δίνει την γλυκύτητα της αναλογικής παραγωγής, ενώ γίνεται κλειστοφοβικός σε σημεία αφού νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο κέντρο ενός μικρού δωματίου και γύρω σου παίζουν οι BEECHER. Από τεχνικής άποψης τώρα, μην περιμένετε να ακούσετε δισολίες σε 13/9 και έτσι πρέπει άλλωστε. Οι Manchester-ιανοί γνωρίζουν τα πάντα γύρω από το κεφάλαιο σύνθεση και αφού εδώ έχουμε να κάνουμε με την πτυχιακή τους καταθέτουν όλες τους τις γνώσεις με αποτέλεσμα ένα απίστευτα ενδιαφέρον σύγγραμμα/album. Rhythm section για σεμινάρια (μάλλον αυτοί οι δύο ήταν τα φυτά της τάξης) και δύο κιθαρίστες που απλά λειτουργούν ως ένας τετράπτυχος εγκέφαλος. Τώρα στο θέμα φωνή δεν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο αφού απλά ο κύριος Edward κάνει αυτό που πρέπει με τσαμπουκαλεμένα όσο δεν πάει φωνητικά και σκιστά που πολύ θα ζήλευαν.
Εν κατακλείδι λοιπόν έχω να πω ένα πράγμα, ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ!!! Η δουλειά αυτή είναι μια απο τις καλύτερες που έχω ακούσει στον ήχο του metalcore ή όπου στο διάολο μπορούν να καταταχθούν αυτοί οι Άγγλοι και εύχομαι το doctora τους να μας δώσει περισσότερα. Καλός ήρθατε στην σχολή κύριοι καθηγητές.
9
