Κρίνω τουλάχιστον άσκοπο να μιλήσω για την ιστορική σημασία ενός γεγονότος όπως η κυκλοφορία της ολοκαίνουριας δισκογραφικής δουλειάς των DΕΜΟΝ. Μια τέτοια είδηση όμως δεν μπορεί να είναι μόνο ιστορικά σημαντική, πόσο μάλιστα όταν συνοδεύεται από μια μουσική δημιουργία ποιοτικά και στιλιστικά αντάξια του ένδοξου μακρινού παρελθόντος της μπάντας.
Αυτό που ακούσατε! Ο progressive και σε σημεία χαζο-sophisticated ήχος του επιεικώς μετρίου ”Spaced Out Monkey” αποτελεί παρελθόν. Την θέση του δίνει εν έτει 2005 και παρά το περασμένο των ετών, στον αντίστοιχο βρεττανικής νοοτροπίας, μεταλλικό hard rock ήχο που μόνο οι DEMON ξέρουν να προσφέρουν τόσο πετυχημένα και αυθεντικά. Κάποιες αρκετές νύξεις παρελθοντολαγνείας κάνουν την εμφάνισή τους, σε σημείο να γίνονται ευδιάκριτες αναφορές ακόμα και στο αριστουργηματικό ”Night Of The Demon”, αλλά ταυτόχρονα η ηχητική της κυκλοφορίας είναι εμπλουτισμένη με αρκετά στοιχεία σύγχρονης μουσικής χωρίς να καταντά νεοτεριστική. Σε κάποια σημεία southern και βαρύς, με τα τόσο πιασάρικα refrain που χαρακτήριζαν ανέκαθεν τις μουσικές δημιουργίες του mainman –και μοναδικού εναπομείναντα της βασικής σύνθεσης- της μπάντας Dave Hill, ο τρόπος που ηχεί το ”Better The Devil You Know” μου έδωσε ένα δυνατό χτύπημα κάτω από την μέση λίγα λεπτά αφότου αναρωτιόμουν “πόσο χάλια μπορεί να είναι αυτός ο δίσκος;”.
Οι τρεις νεοπροσληφθείς στο line-up της μπάντας (γεγονός που δεν νομίζω ότι φέρνει προ απροόπτου οποιονδήποτε γνώστη της αστάθειας αυτού ανά τα έτη) εκτελούν υπέρ του δέοντος άρτια τις πότε retro-χτυπησιάρικες και πότε Aγγλο-μπαλαντοειδείς συνθέσεις δημιουργώντας μια καλαίσθητη ομοιογένεια στο σύνολο και καταφέρνοντας να μην καταντήσουν ούτε στιγμή κουραστικοί. Τέλος η απλά ιδανική παραγωγή που περικλείει την ούτως ή άλλως –και βάσει των παραπάνω- αξιόλογη μουσική, βάζει το κερασάκι στην τούρτα δημιουργώντας ένα σύνολο κάτι παραπάνω από απλά ικανοποιητικό. Μοναδική μου ένσταση το απαράδεκτα παιδικό εξώφυλλο με την χαζή γραμματοσειρά του τίτλου που σίγουρα κάθε άλλο παρά σε προϊδεάζει για το μουσικό status που περιγράφεται στις παραπάνω γραμμές της παρούσης δισκοκριτικής.
Κλείνοντας, αναγκαίο κρίνω βέβαια το να τονίσω πως οι DΕΜΟΝ μου προσέφεραν με αυτήν την “επιστροφή στις ρίζες τους”, ένα από τα πιο ευχάριστα -αν και όχι απαραίτητα και πιο ποιοτικά- ακούσματα των τελευταίων μηνών. Ίσως λοιπόν να ήμουν επιφυλακτικός για την αγορά του “Better The Devil You Know” αλλά για ακρόαση είναι ότι πρέπει…
7.5
