Ξεκινώντας το 2000 σαν τετραμελής μπάντα, εμπνευσμένη από σχήματα όπως οι GODFLESH, NEUROSIS και λοιπές μπάντες που ανεβάζουν τη διάθεση, και μην έχοντας κάτι να επιδείξουν μέχρι το 2004 πέρα από ένα demo και ένα mini CD, φτάνουν στο 2005 με ένα μόνο μέλος στη σύνθεσή τους… Sacri το όνομά του και ζουρλομανδύας η περιβολή που του αρμόζει.

Αναρωτιέμαι πραγματικά τι είδους ναρκωτικά μπορεί να καταναλώνει αυτός ο σκατόψυχος. Ο δίσκος μου προκαλεί τα ίδια συναισθήματα με το όνομα του συγκροτήματος. Φοβάμαι να τον ακούω μόνος μου. Κάτι ανάλογο μου παρέχει και η DIAMANDA GALAS, της οποίας δίσκο δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσω βράδυ. Όμως ενώ η εν λόγω κυρία κινείται σε Avant Garde μονοπάτια ο mr. Sacri εμένει σε doom industrial φόρμες που σε σημεία τρυπάνε το αυτί. Εναλλαγή ταχυτήτων δεν υπάρχει. Όλα κυλούν αργά αλλά όχι μονότονα. Στρώματα ήχου καλύπτουν το ένα το άλλο, θυμίζοντας από JESU και GODFLESH σε δομές, μέχρι αισιόδοξα γκρούπ όπως οι WARHORSE για παράδειγμα, όσoν αφορά στον τομέα της διάθεσης που αποπνέει ο δίσκος (a.k.a. με λένε Sacri και είμαι μισάνθρωπος). Τα φωνητικά βαίνουν προς τη black σχολή, αν και είναι λίγο πιο σκισμένα. Λειτουργούν περισσότερο σαν όργανο ώντας επιβλητικά και λιγοστά.

Η παραγωγή είναι καλοδουλεμένη και αναδεικνύει τα στρώματα ήχου που ανέφερα πριν. Καλό είναι να το ακούσετε με ακουστικά για να αντιληφθείτε το ποιόν της δουλειάς που έχει γίνει. Α, και για να φοβηθείτε ακόμα παραπάνω. Βέβαια το να αντέξει κάποιος να ακούσει το δίσκο μονοκοπανιά κρίνεται λίγο δύσκολο αφού η μιας ώρας διάρκειά του είναι λίγο μεγάλη για όσους δεν έχουν συνηθίσει σε ΠΟΛΥ βαρύ ήχο. Όσοι έχουν επίγνωση και είναι οπαδοί θα το καταευχαριστηθούν αδιαμφισβήτητα. Οπαδοί σχημάτων όπως οι ISIS, SUNN 0))) κ.ά. θα μαζεύουν τα σάλια τους από το πάτωμα.

Με διαφορά η καλύτερη κυκλοφορία που έχω ακούσει φέτος. Αργή και βασανιστική μουσική, με έφερε ένα βήμα πιο κοντά στη λοβοτομή.


8.5