Οι NORMA JEAN είναι μια μπάντα που μόλις με το πρώτο album τους, ”Bless Τhe Martyr & Kiss The Child” τρία χρόνια πριν, κατάφεραν να μπουν στο πάνθεον του mathcore ήχου. Επιθετικοί και πολύπλοκοι, μπόρεσαν να σταθούν δίπλα σε μπάντες του βάρους των DILLINGER ESCAPE PLAN και να γίνουν ορόσημο σε αυτό που πρεσβεύουν. Τρία χρόνια αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά αυτοί οι χριστιανοί επιμένουν να μας μπερδεύουν με την μουσική τους.
Αν και ξεκίνησα αρκετά θετικά αυτή την κριτική δεν θα συνεχίσω έτσι. Στα του δίσκου λοιπόν έχουμε αρκετά προβλήματα, με μεγαλύτερο αυτό της επανάληψης που γίνεται αρκετά ενοχλητική στο πρώτο άκουσμα και σου προκαλεί την αίσθηση ότι όλο το “...Aftermath” είναι ένα κομμάτι. Βέβαια αυτό σταματά στο έβδομο track, το δεκάλεπτο ”Disconnektie”, όπου οι NJ αποφασίζουν να γίνουν οι ISIS στην θέση των ISIS πράγμα φυσικά αδύνατον, γιατί και πάλι επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια riffs. Ναί θα μου πείτε πως και οι ISIS το ίδιο κάνουν, αλλά εδώ έχουμε μια ελαφριά τσαπατσουλιά που ευτυχώς την σβήνει έως κάποιο επίπεδο η παραγωγή του θεού Matt Bayles (MASTODON, ISIS, BOTCH).
Έπειτα λοιπόν από τα αρνητικά, ας πούμε και για τα θετικά αυτού του δίσκου. Μένοντας λοιπόν στην παραγωγή, θα έλεγα πως ο Bayles έχει κάνει δουλειά για σεμινάριο, αφού μέσα στον mathcore πανικό που προκαλούν οι NJ μπορείς να ακούσεις ξεκάθαρα όλα τα όργανα και τη φωνή, ενώ παράλληλα στην κατάλληλη ένταση γκρεμίζεις και κανένα τοίχο αν δεν έχεις τι να κάνεις κάποιο μεσημέρι του Ιούλη. Τα φωνητικά του νέου τραγουδιστή Corey Putnam είναι όσο επιθετικά ήταν και του Josh Scogin στο προηγούμενο album και ίσως ακόμα πιο καλά, αλλά τα καθαρά δεν είναι και το μεγαλύτερο προταίρημά του (σ.σ. Κάποτε αυτή η μόδα με τα μελό, καθαρά φωνητικά πρέπει να σταματήσει). Ευτυχώς οι NORMA JEAN έχουν αρκετές αναλαμπές μέσα στον δίσκο με λαμπρότερη ίσως το ”Charactarantula” που διαθέτει ένα απο τα πιο δυνατά riffs που μας έχει δώσει αυτή η σκηνή, ενώ το ”Murderotica” που ανοίγει το “…Aftermath” ακολουθεί, γιατί πολύ απλά είναι αυτό που θα ακούσεις σχεδόν για τα υπόλοιπα 47:50 του δίσκου. Υπάρχει κάτι ακόμα με αυτή την μπάντα που δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Στιχουργικά έχουν ώς κύριο συστατικό τους τον χριστιανισμό. Προσωπικά μου κάνει λίγο αστείο να ξελαρυγγιάζεσαι για τον Ιησού, αλλά μάλλον δεν είναι και κακό.
Κλείνοντας λοιπόν, το Avopolis-Metal προτείνει (σ.Α.: φόρα πήρες...) την αγορά του album μόνο για τους fans του είδους γιατί όσοι δεν έχουν ασχοληθεί με το είδος αλλά ενδιαφέρονται θα πράξουν σωστά αν αγοράσουν το ”Calculating Infinity” των DILLINGER ESCAPE PLAN. Άντε καλό καλοκαίρι και ο θεός μαζί σας όπως θα έλεγαν και οι ZAO.
6
