Δύο χρόνια μετά την πρώτη του απόπειρα, ο μεγάλος Zachary Stevens επιστρέφει στο μουσικό προσκήνιο με νέα κυκλοφορία με την μπάντα του Circle II Circle. Κοιτάζοντας λίγο στο παρελθόν του τον βλέπουμε να αρχίζει να ασχολείται με την μουσική απ’ τον ένατο χρόνο της ζωής του όπου έπαιζε τύμπανα και τραγουδούσε σε μια KISS cover band. Αργότερα τον ακούσαμε με τους Wicked Witch με τους οποίους κυκλοφόρησε μόνο ένα demo. Λίγο πιο μετά ήρθε η ώρα για τον ταλαντούχο τραγουδιστή από την South Carolina να αναδειχθεί. Αυτό έγινε αφού το 1992 έγινε ο lead singer των Savatage στη θέση του Mountain King Jon Oliva, στους οποίους έμεινε για οχτώ χρόνια (1992-2000) κυκλοφορώντας τέσσερεις πραγματικά καταπληκτικούς δίσκους από το 1993 έως το 1997 όπως και ένα live. Αφού έφυγε απ’ τους Savatage, κυκλοφόρησε το ντεμπούτο για τους Circle II Circle με τίτλο “Watching In Silence” το 2003 με την βοήθεια του Jon Oliva αλλά και του Chris Caffery στη σύνθεση των κομματιών. Έχοντας αλλάξει όλα τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας του κυκλοφορεί τώρα το “The Middle Of Nowhere”…
Στο “The Middle Of Nowhere” ακούμε τον Zak να πειραματίζεται περισσότερο με την φωνή του, αφού για παράδειγμα σε σημεία την ακούμε περασμένη από κάποια εφέ. Το γενικότερο κλίμα αυτού του δίσκου είναι λίγο διαφορετικό απ’ αυτό του προηγούμενου. Πολλά μελωδικά σημεία είναι εμφανή στα κομμάτια, αλλά μπορεί κανείς να ακούσει σίγουρα και πολλά επιθετικά riffs από τις κιθάρες. Οι μπαλάντες και τα ήρεμα σημεία δεν λείπουνε σε καμία περίπτωση και φαίνεται αρκετά η επιρροή του απ’ τους Savatage ειδικά σε χορωδιακά σημεία. Για να φτάσει βέβαια το επίπεδο της προηγούμενής του μπάντας θέλει πολύ δουλειά. Το συνολικό αποτέλεσμα πάντως κάθε άλλο παρά κακό είναι. Το διαπιστώσαμε αυτό άλλωστε όταν ερμήνευσε κάποια απ’ αυτά τα κομμάτια live πέρυσι σε αυτό το πραγματικά άθλιο Athens Open Air Festival που μόνο Open Air festival δεν ήταν αλλά anyway…
Η παραγωγή του “The Middle Of Nowhere” είναι πραγματικά αξιόλογη. Οι πολύ ογκώδης κιθάρες δεν εμποδίζουν καθόλου τα υπόλοιπα όργανα να ακουστούν πεντακάθαρα, κάτι το οποίο δεν κάνει ούτε η φωνή η οποία ξεχωρίζει όπως είναι λογικό. Το “In This Life” με το οποίο ανοίγει ο δίσκος σε προμηνύει για το ότι κάτι πολύ καλό θα ακολουθήσει, κάτι το οποίο επιβεβαιώνει το αμέσως επόμενο “All That Remains” το οποίο ακούσαμε και πέρυσι το καλοκαίρι on stage και προσωπικά μου είχε κάνει εντύπωση. Τρομερές μελωδίες, ερμηνευμένες από μια τρομερή φωνή και με μια πραγματικά πολύ καλή μουσική να συνοδεύει. Οι υπόλοιπες συνθέσεις κειμένονται σε καλά επίπεδα μέχρι να ηχήσουν οι πρώτες νότες του ομώνυμου κομματιού “The Middle Of Nowhere” το οποίο είναι σίγουρα το highlight του album. Ξεχωρίζει απ’ τις πρώτες νότες του πιάνου και σου φέρνει στο μυαλό εποχές “Dead Winder Dead”. Κομμάτι το οποίο δεν υστερεί πουθενά έχοντας για τελείωμα ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να έχει... μια Savatage-ική πολυφωνία. Το κομμάτι είναι πραγματικά τρομερό. Ο δίσκος κλείνει με το ήρεμο και πολύ καλό “Lost”. Ο Zak με μια κιθάρα να συνοδεύει -κάπου έχουμε ξανακούσει κάτι παρόμοιο γύρω στα δώδεκα χρόνια πιο πριν σε καλύτερα επίπεδα- χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το “Lost” δεν είναι καλό, κάθε άλλο, είναι πάρα πολύ καλό. Μια καλή δουλειά, άξια του ονόματός του, η οποία μας δημιουργεί το αίσθημα της αναμονής για το επόμενο...
8
