Αν και δεν έχω και την καλύτερη άποψη για τα “best of” και τα σχετικά, εδώ τα πράγματα διαφέρουν. Μια μπάντα με 20 και χρόνια ιστορίας, ένα απο τα σημαντικότερα hard/glam/poser rock συγκροτήματα της ιστορίας και ένας ντραμερ που αποτελεί προσωπική αδυναμία και κατα το ήμισυ πατριωτάκι μας.

Πόσο εύκολο είναι να βάλεις όλη αυτή την ιστορία σε μια κυκλοφορία; Οι Motley Crue το έχουν ξαναπροσπαθήσει, αλλά αυτή τη φορά νομίζω ότι κατάφεραν το απόλυτο αποτέλεσμα! “Red, White & Crue” και η χαρά της ’80-ίλας! Δεν πρόκειται να πώ πολλά, γιατί πολύ απλά δε νομίζω ότι χρειάζεται. Η κυκλοφορία είναι διπλή, με το πρώτο δισκάκι να περιέχει απλά τα καλύτερα κομμάτια τους, αρχίζοντας απο το ντεμπούτο τους “Too Fast For Love” το 1982 και φτάνοντας μέχρι το 1989 και το “Dr. Feelgood”. Τη «χρυσή» δηλαδή εποχή της μπάντας. Και δε νομίζω ότι λείπει κανένα απο τα κομμάτια που θα μπορούσαν να είναι μέσα.

Το δεύτερο δισκάκι τώρα, είναι μέτριο κατα την άποψή μου και ο λόγος είναι ότι ασχολείται με την άσχημη για τους Crue δεκαετία του ‘90. Εκεί που ενώ υπήρχαν κομμάτια άξια λόγου, οι Αμερικάνοι δεν έβγαλαν και κανέναν δίσκο άξιο αναφοράς. Βέβαια περιέχει και 3 κομμάτια απο τον επερχόμενο νέο δίσκο τους. Κάπως πιο heavy, με σαφώς πιο μοντέρνο ήχο, κρατώντας τα στοιχεία τους, αλλά δε νομίζω ότι θα κάνουν κάποια μεγάλη άισθηση. Κι ας τα βρήκα καλύτερα απο τις τελευταίες κυκλοφορίες τους. Highlight το μπαλαντοειδές “If I Die Tomorrow” που είναι γεννημένο χιτάκι!

Buy or die για τους λάτρεις των ‘80s! Ο βαθμός δεν έχει σημασία, καθώς τον μετριάζει το δεύτερο δισκάκι. Όμως ποιός στέκεται στους βαθμούς οταν μιλάει για τέτοια συγκροτήματα; “When we started this band all we needed, needed was laugh. Years gone by, I’d say we’ve kicked some ass”…


8