Αναμφίβολα αποτελεί την πλέον πολυαναμενόμενη κυκλοφορία της χρονιάς! Για πολλούς είναι το άλμπουμ που περίμεναν εδώ και 15 χρόνια, το διάστημα δηλαδή που πέρασε απο την αποχώρηση του Halford απο τη μπάντα μέχρι και την επιστροφή του σ’ αυτή. Εκπληκτικός ο “Ripper”, αλλά όπως και να ‘χει Judas Priest = Halford!

”Angel Of Retribution” και οι «αναγεννημένοι» Priest θυμούνται και τιμούν το παρελθόν τόσο το δικό τους, όσο και της ροκ γενοκότερα. Όμως προσωπικά, πέρα του τέλους της αναμονής και της αναφώνησης «Επιτέλους!!!» μόλις πρωτοάκουσα το άλμπουμ για πρώτη φορά αρκετό καιρό πριν την κυκλοφορία του (thanks Τσάβαλε!!!), η συνέχεια δε με τρέλλανε. Οκ είναι η μεγάλη επιστροφή των Priest, ίσως της σημαντικότερης metal μπάντας όλων των εποχών, είναι οι μνήμες που γεννάνε φέρνοντας στο μυαλό ύμνους της μουσικής βιομηχανίας όπως τα “Sad Wings Of Destiny” και “Painkiller” (έστω και λίγο αργά), είναι ο «καραφλός» που με την παρέα του μας καθήλωσε το καλοκαίρι στο Rockwave και προκάλεσε έναν πονοκέφαλο απο το χτύπημα που έκανε καιρό να μας περάσει, αλλά κάτι λείπει και δε μπορώ να χαρακτηρίσω την επιστροφή τους «μεγάλη» απο μουσικής άποψης. Σίγουρα δίνουν κάτι που έλειπε απο τη σκηνή εδώ και αρκετό καιρό... κομμάτια πραγματικού heavy metal όπως μόνο οι Priest ξέρουν να δίνουν. Προσφέρουν κομματάρες αδιαμφισβήτητα, όπως το εναρκτήριο “Judas Rising” το οποίο αποτελεί ι-δα-νι-κή εισαγωγή και μου προκάλεσε μια «πώρωση», το “Hellrider”, μια κο-μμα-τά-ρα (ίσως το κορυφαίο του δίσκου) που άνετα θα μπορούσε να ανήκει στο “Painkiller” και να συγκαταλέγεται στα κορυφαία του δίσκου, το “Deal With The Devil” και το “Demonizer” που είναι κομμάτια βγαλμένα απο την ιστορία του κλασικού metal. Όμως δεν είναι όλα τόσο καλά σ’ αυτό το δίσκο...

Τραγούδια όπως το 14λεπτο μεν, αλλά αρκετά βαρετό δε “Lochness” δε νομίζω ότι είναι αντάξια της ιστορίας των Priest. Οι 2 μπαλάντες του δίσκου “Eulogy” και “Angel” είναι απλά συμπαθητικές και αρκετά πανομοιότυπες. Το “Wheels Of Fire” αποτελεί ένα τραγούδι που να με συγχωρείτε αλλά δε θα έπρεπε να υπήρχε καν στη λίστα με κομμάτια αυτής της τεράστιας μπάντας! Ραδιοφωνικό τραγουδάκι απλά που θα αν δεν το είχαν γράψει οι Priest ίσως και να μην έβγαινε ποτέ προς τα έξω. Τώρα να αναφερθώ στο κάθε μέλος της μπάντας και την απόδοσή του νομίζω ότι δε χρειάζεται. Σταθερές μεγάλες αξίες που αποδεικνύεται κι εδώ. Όσο για τον Halford τα λόγια είναι περιττά... ο άνθρωπος είναι μεγάλος και ακόμα και σ’ αυτή την ηλικία, η φωνή του συγκινεί και ενθουσιάζει! Για την παραγωγή επίσης δε χρειάζεται να πούμε πολλά... υποδειγματική, στα συνήθη πλέον στάνταρ της μπάντας.

Πολλοί μπορεί να με κατακρίνετε γι’ αυτές τις απόψεις. Θα διαβάσετε και θα ακούσετε παντού τα καλύτερα για το δίσκο. Δεν είναι κακός. Εϊναι αρκετά καλός. Αλλά δεν είναι ούτε “Painkiller” (με τίποτα όμως!), ούτε “Sad Wings…”. Κι ας μην είναι αυτός ο σκοπός, όταν περνάνε 15 χρόνια και το τελευταίο δείγμα που έχεις αφήσει είναι ένα μουσικό έπος δε μπορείς παρά να περιμένεις κάτι παραπλήσιο. Γιατί ακόμα και τα «θηρία» δεν είναι στο απυρόβλητο και οι οπαδοί έχουν απαιτήσεις απ’ αυτούς, περισσότερο απο οποιονδήποτε άλλο. Ναι είναι επιστροφή στον ήχο των Priest που αγαπάμε, ναι είναι ξανά η μαγική σύνθεση μαζί στο στούντιο, ναι έχει μερικά τραγούδια απλά εκπληκτικά, ναι μας έχουν λείψει είναι η αλήθεια, ναι χρειάζονται οι καλοί Priest στο metal ακόμα και τώρα μιας και είναι απο τις ελάχιστες μπάντες που παίζουν αυτό το στυλ και το κρατάνε ζωντανό... όμως εμένα μου φαίνεται ότι έχει χαθεί (ίσως κατά πολύ) η λάμψη, η έμπνευση, η μουσική πανουργία και ιδιοφυϊα πολλές φορές αυτής της υπερμπάντας! Μου άρεσε το άλμπουμ... ευχαριστήθηκα αρκετά τραγούδια... μου επανέφερε μνήμες, ακούσματα και με «άγγιξε»... αλλά όχι στο βαθμό που περίμενα και ευχόμουν! Και στην τελική τόσα χρόνια προσμονής είναι αυτά και περιμένεις πολλά... αλλά φοβάμαι ότι το αποτέλεσμα δεν δικαιώνει απόλυτα την προσμονή, το ντόρο και την τρέλα που είχε δημιουργήσει η επανένωσή τους. Με όλα αυτά μαζί δε μπορώ να βάλω παραπάνω απο το βαθμό που θα δείτε. Όσο κι αν ήθελα να είναι πολύ μεγαλύτερος και πολύ πιο αντάξιος του ονόματος και της ιστορίας τους. Δε ξέρω αν θα υπάρξει επόμενο, αλλά αν υπάρξει, εύχομαι να πάρει μόνο τα πολύ καλά στοιχεία του “Angel Of…” και να τα πολλαπλασιάσει!


7