ΔΙΣΚΑΡΑ!!! Πραγματικά ένας δίσκος που πολύ φοβάμαι ότι όσο κι αν ψάξεις, δεν έχει κάποιο ψεγάδι! Και μπορεί την ποιότητα των Kamelot να την ξέραμε και να τη θαυμάσαμε στο "Epica", αλλά αυτή τη φορά ξεπέρασαν τον εαυτό τους!
Η θεματολογική συνέχεια του "Epica" λοιπόν, είναι και ποιοτική συνέχεια αλλά αποτελεί και εξέλιξη! Θέλετε μουσικά; Θέλετε στιχουργικά; Θέλετε απο πλευράς artwork; Απο όποια κι αν θέλετε και αν το δείτε, μιλάμε για ένα έπος! Ένα δίσκο που δύσκολα μπορούν να ξαναβγάλουν... αλλά πλέον κρατάω τις επιφυλάξεις μου. Γιατί και στο "Epica" νόμιζα ότι έφτασαν στο απόγειό τους και η συνέχειά του, το "The Black Halo" με άφησε άφωνο! Και πώς να μη με αφήσει όταν εκτός των μελών της μπάντας και του ταλέντου τους, βοήθησαν και μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως ο Shagrath (Dimmu Borgir) που υποδύεται τον Mephisto, o μεγάλος Jens Johansson που προσφέρει κι ένα απίστευτο σόλο στο εισαγωγικό κομμάτι του δίσκου "March Of Mephisto", Simons, Mari (Masqueraid), καθώς και η χωρωδία των Kamelot, αποτελούμενη απο τους Herbie Langhans (Seventh Avenue), Amanda Somerville-Scharf (AINA), Miro, Gerit Gobel, Thomas Rettke (Heaven's Gate) και Elisabeth Kjaernes εκτός των άλλων!
Συνέχεια λοιπόν στην ιστορία που ξεκίνησαν στο "Epica" που πραγματεύεται την αιώνια μάχη του «καλού» με το «κακό» η οποία φτάνει στην κορύφωσή της! «Ντυμένη» ιδανικά μουσικά με κομμάτια που ηχούν απο power/progressive και γρήγορα όπως τα "When The Lights Are Down", μέχρι και απίστευτα παράξενα και μυστηριώδη όπως το φανταστικό "Memento Mori"... απο mid-tempo «δυναμίτες» όπως το εναρκτήριο "March Of Mephisto" μέχρι μπαλαντάρες όπως το "Abandoned"... απο μελωδικότατα όπως το "The Haunting" μέχρι το ρυθμικό και με φανταστική κιθαριστική δουλειά "This Pain"... και η ποικιλία συνεχίζεται! Τρομακτικά ποικίλος δίσκος και συνάμα τόσο καλά ενορχηστρωμένος, που κανένα κομμάτι δε δείχνει άσχετο. Πιο σκοτεινό, πιο επικό, πιο μαγευτικό απο το πιο «επιθετικό» "Epica"! Περιορισμένο αισθητά και σε μεγάλο βαθμό το power, το progressive στοιχείο ορατό όπου όμως χρειάζεται και σε καμια περίπτωση ανούσιο (δηλαδή επίδειξη) και πολλή μελωδία και πανέξυπνες και «κολλητικές» γραμμές! Οι ενορχηστρώσεις ιδανικές, με τα πάντα στη θέση τους... απο την ορχήστρα και τη χωρωδία, μέχρι την ηχάκλα στις κιθάρες (για τις ανάγκες του δίσκου) και την τεχνικά άψογη απόδοση των κομματιών. Και μια προσωπική αναφορά σε μια μεγάλη αδυναμία...
Φυσικά αναφέρομαι σε αυτήν την εκπληκτική φωνή ενός καλλιτέχνη που ακούει στο όνομα Roy Khan! Μια φωνή με την οποία είχα κολλήσει απο τότε που πρωτοάκουσα τον καλύτερο δίσκο (κατα τη γνώμη μου) μιας απο τις πιο αδικημένες μπάντες, των Conception, το "Parallel Minds". Νομίζω ότι σ' αυτό το δίσκο του δίνεται η ευκαιρία να ξεδιπλώσει τις περισσότερες πτυχές της φωνής του και μια ευρεία γκάμα τρόπων ερμηνείας των κομματιών, σε τέτοιο βαθμό που δεν έχει ξανακάνει στους Kamelot. Και είναι μεγάλο ατού ο Khan και έχει τεράστιο μερίδιο στο αποτέλεσμα του "The Black Halo"! Μεγάλος τραγουδιστής, πραγματικά! Επιστροφή στην κανονική ροή όμως...
Τα κομμάτια είναι όλα ένα προς ένα, με κορυφαιότερα απο τα κορυφαία τo "March Of Mephisto", τη μπαλαντάρα "Abandoned", το "This Pain", το «βαρύ» "The Black Halo" και το 9λεπτο και ό,τι πιο πειραματικό έχουν παρουσιάσει μέχρι σήμερα "Memento Mori".
Βάλτε και την παραγωγάρα (τί πρωτότυπο για τον Paeth ε;) και το εκπληκτικό εξώφυλλο και artwork και έχετε την δισκάρα που ακούει στο όνομα "The Black Halo" και βάζει απο τώρα υποψηφιότητα για ένα απο τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς! Ονειρικό... ωριμότατο... μεγαλειώδες... καθηλωτικό... και ορόσημο πλέον για την καριέρα της μπάντας! Κλείνω εδώ γιατί στο τέλος θα νομίζετε ότι είμαι συγγενής τους ή κάτι τέτοιο! Μπορεί να φαίνομαι υπερβολικός, όμως ακούστε το δίσκο και θα δικαιολογήσετε πιστεύω τον ενθουσιασμό μου και τους χαρακτηρισμούς μου. ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ για όσους αγαπάνε τη μουσικη, ΚΟΣΜΗΜΑ για το είδος μας! Τα θερμά μου συγχαρητήρια... υποκλίνομαι!
9.5
