Οι King’s X μετά από δέκα studio δίσκους και ένα best of, αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν ένα διπλό ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο, κάτι που ομολογουμένως έλειπε από τη δισκογραφία τους.Μουσικά, το ύφος των King’s X, γνωστό στους περισσότερους, χαρακτηρίζεται progressive rock της αμερικανικής σχολής με πολλά μελωδικά σημεία και αναφορές σε διάφορα άλλα είδη. Όντας και οι τρεις έξοχοι μουσικοί ενσωματώνουν στοιχεία από άλλα ιδιώματα στον ήχο τους με ιδιαίτερη άνεση. Το line-up σταθερό σε όλη την πορεία τους συγκροτήματος, με το τρίο των D. Pinnick (μπάσο, φωνή) J. Gaskill (τύμπανα) και T. Tabor (κιθάρα).

Πλούσια είναι και η ποικιλία των κομματιών που προσφέρεται. Περιλαμβάνονται κομμάτια από όλη τη δισκογραφία τους ενώ έχει γίνει σωστή επιλογή συνθέσεων. Τα δύο cd περιέχουν περισσότερες από δύο ώρες μουσικής (133 λεπτά!!) με το δεύτερο να περιέχει και ένα mini ακουστικό σετ. Η ηχογράφηση του δίσκου έγινε σε πολλές διαφορετικές συναυλίες και έχοντας υπ’όψιν αυτό το γεγονός, πραγματικά προξενεί απορία η επιλογή ορισμένων εκτελέσεων. Εκτελέσεις οι οποίες είναι φανερά κατώτερης ποιότητας του αναμενόμενου για ένα συγκρότημα του μεγέθους των King’s X. Θυσιάζοντας την ηχητική ομοιογένεια του δίσκου θα περίμενε κανείς ως αντίβαρο τις αρτιότερες εκτελέσεις του συγκροτήματος.

Αυτό που προκαλεί αμέσως εντύπωση είναι τα φωνητικά του Pinnick με μάλλον όμως αρνητικό τρόπο. Η φωνή του σε ορισμένα κομμάτια (πχ στο «Groove Machine» που ανοίγει και το δίσκο) ακούγεται εντελώς εκτός κλίματος, στη συνέχεια όμως βελτιώνεται (ευτυχώς) αισθητά. Από την άλλη πλευρά μάλλον θα πρέπει να πιστέψουμε τις δηλώσεις περί μη χρησιμοποίησης overdubs στο δίσκο, κάτι που μεταφέρει καλύτερα το συναίσθημα της συναυλίας με τα όποια λάθη να παραμένουν. Εξ’άλλου αυτός ήταν και ο στόχος του συγκροτήματος, να παρουσιάσουν έναν «ωμό» δίσκο δίνοντας περισσότερη προσοχή στο να καταφέρουν να δημιουργήσουν την ατμόσφαιρα μιας συναυλίας. Ωστόσο επιμένω πως θα μπορούσαν να είχαν συμπεριλάβει πιο προσεγμένες εκτελέσεις σε ορισμένες περιπτώσεις.

Τα περισσότερα hit-ακια (αν μπορεί να πει κανείς κάτι τέτοιο για τους King’s X) είναι εδώ, όπως και μια διασκευή στο «Manic Depression» του J. Hendrix στην οποία συμμετέχει και ως guest o Jeff Ament (Pearl Jam). Επίσης οι εκτελέσεις είναι αρκετές φορές διαφοροποιημένες σε σχέση με τους δίσκους (αυτή είναι και η ουσία του live), όπως για παράδειγμα στην κλασσική πλέον ζωντανή εκτέλεση του «Over My Head». Σε άλλες περιπτώσεις (πχ εκτεταμένα σόλο) θα μπορέσετε να ακούσετε και τις ικανότητες του Tabor στην κιθάρα και του Gaskill στα τύμπανα.

Προσωπικά βρήκα πολύ πιο ενδιαφέρον το δεύτερο cd, το οποίο σώζει και την παρτίδα. Οι ακουστικές εκτελέσεις είναι ενδιαφέρουσες ενώ και το ηλεκτρικό μέρος κερδίζει τις εντυπώσεις (το «Cigarettes» είναι άνετα η κορυφαία στιγμή του δίσκου). Δε νομίζω ότι αυτό το live είναι ιδανικό για να γνωρίσει κανείς την μπάντα, ωστόσο είναι σίγουρα μια επιβεβλημένη αγορά για όσους είναι ήδη οπαδοί.


7