Φόβος! Αυτό το συναίσθημα δημιουργείται όταν ακούς το δεύτερο studio album των Άγγλων black metallers, Anaal Nathrakh. Ένα συγκρότημα που βρίσκεται εν ενεργεία εδώ και 5 χρόνια και αριθμεί μόνο δύο μέλη στη σύνθεσή του, τον V.I.T.R.I.O.L. (φωνητικά) και τον Irrumator (όλα τα όργανα).
Με το “Domine Non Es Dignus”, οι Anaal Nathrakh θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα ως άξιοι συνεχιστές της σκηνής του ακραίου σκανδιναβικού black metal. Μια σκηνή της οποίας ηγούνταν μέχρι πριν από λίγο καιρό οι Mayhem και οι Emperor (τώρα δυστυχώς έχουν μείνει μόνο οι πρώτοι) και είναι ευνόητο ότι ήθελε και συνεχίζει να θέλει ανανέωση με νέα συγκροτήματα και φρέσκες ιδέες.
Προφανώς επηρεασμένοι από τα παραπάνω συγκροτήματα της Νορβηγίας, οι Anaal Nathrakh μάς παρουσιάζουν ένα δίσκο ωμού, χαοτικού, βάναυσου black metal. Ό,τι πιο κακό, ό,τι πιο απάνθρωπο, ό,τι πιο απόκρυφο μπορείτε να σκεφτείτε ότι μπορεί να σας μεταδώσει αυτή η μουσική, θα το βρείτε μέσα στο “Domine Non Es Dignus”. Τέτοιες διεστραμμένες μελωδίες, τέτοιες ταχύτητες, τέτοια επιθετικότητα είχαν καιρό να ακουστούν από ένα σχετικά νέο συγκρότημα του συγκεκριμένου χώρου. Riffing που σκοτώνει και που σε αρκετά σημεία death-ίζει, δυναμικό rhythm section, λίγα πλήκτρα εκεί που πρέπει και ένας τραγουδιστής που μπορεί και αλλάζει τόσο καταπληκτικά και τόσο τέλεια τη φωνή του ανάλογα με το τι θέλει να μεταδώσει σε κάθε στιγμή του “Domine Non Es Dignus”.
Για πολλούς μπορεί να φανεί σαν ανέκδοτο, ότι οι Anaal Nathrakh είναι Άγγλοι και κινούνται στο χώρο του black metal, αλλά γεγονός είναι ότι αυτοί οι δύο τύποι από το Νησί βάζουν τα γυαλιά σε όλη τη σκανδιναβική χερσόνησο. Αν βαρεθήκατε να νοσταλγείτε τις στιγμές που μας χάρισαν οι Emperor ακούγοντας τους δίσκους τους, αν νομίζετε ότι οι Mayhem έχουν φάει τα ψωμιά τους (αν κι εγώ πιστεύω ότι πρέπει να περιμένουμε κάτι καλό τώρα με την επιστροφή του Attila Csihar) ή αν θέλετε να ακούσετε ένα νέο συγκρότημα στο χώρο που πραγματικά εντυπωσιάζει, τότε οι Anaal Nathrakh είναι αυτό που ψάχνετε.
8
