Ας γυρίσουμε λίγο τον χρόνο πίσω και ας θυμηθούμε τι γίνονταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στη Σουηδία. Πάρα πολλά νέα συγκροτήματα ξεπετάγονταν κάθε λίγο και λιγάκι με αποτέλεσμα σήμερα όταν αναφερόμαστε σ’αυτή τη χώρα να μιλάμε με θαυμασμό για την τεράστια μουσική μεταλλική σκηνή της, που όχι μόνο βοήθησε το metal γενικότερα να σταθεί στα πόδια του, αλλά έθεσε και νέα standards στη μουσική που γουστάρουμε.
Ένα από αυτά τα συγκροτήματα που ξεπετάχτηκαν από τη Σουηδία στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 ήταν και οι Lord Belial που ανήκουν μουσικά στο χώρο του black metal. Πρόκειται για μια οικογενειακή υπόθεση αφού το σχήμα δημιουργήθηκε από τους τρεις αδερφούς Thomas, Anders και Micke Backelin. Παρόλο που βρίσκονται εν ενεργεία εδώ και 12 χρόνια ποτέ δεν κατάφεραν να ξεχωρίσουν μέσα από τη σκηνή της χώρας τους και θα καταλάβετε αμέσως το γιατί, αν ακούσετε το τελευταίο, πέμπτο full-length δίσκο τους, “The Seal Of Belial”.
Είναι ένα τυπικό album σκανδιναβικού μελωδικού black metal, στον οποίο κανείς μπορεί να βρει στοιχεία τα οποία έχουμε ξανασυναντήσει σε παλαιότερες κυκλοφορίες του χώρου. Αρκετά καλοπαιγμένο και σωστά δομημένο με πομπώδη riffs κυρίως, όμορφα solos, αρκετές ακουστικές κιθάρες, λίγα γυναικεία φωνητικά, κάποιες επικές στιγμές και φυσικά μερικά απαραίτητα blastbeats. Οι ρυθμοί των συνθέσεων εναλλάσσονται από μεσαίους σε γρήγορους και τα φωνητικά αρμόζουν τέλεια στη σκοτεινή ατμόσφαιρα που δημιουργείται.
Η παραγωγή του album βρίσκεται σε εξαιρετικά επίπεδα κι αυτό οφείλεται και στη συνεισφορά του έμπειρου Andy LaRoque. Τα κομμάτια που ξεχώρισα είναι τα “Sons Of Belial”, “Legio Inferi” και το “Armageddon Revelation” με το amonamarth-ικό feeling, χωρίς όμως τα υπόλοιπα να υστερούνε σημαντικά. Εκεί όμως που πραγματικά υστερούνε οι Lord Belial είναι στο γεγονός ότι δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα το καινούριο που να τους κάνει να ξεχωρίσουν. Βρίσκονται ήδη στο πέμπτο full-length album τους και δεν έχουν καταφέρει να διακριθούν γεγονός που δείχνει ότι η μουσική τους δεν ξεχειλίζει από πρωτότυπες ιδέες. Μπορεί να ακούγεται ευχάριστα και να είναι ένα καλοστημένο black metal album, αλλά από ‘κεί και πέρα δεν έχουν να επιδείξουν κάτι το σπουδαίο.
5
