Τώρα για αυτά τα παλικάρια τι να πεί κανείς; Ότι ζούνε κυριολεκτικά στην κοσμάρα τους και ότι το μεσαιωνικό στοιχείο έχει γίνει ειλικρινά τρόπος ζωής γι’ αυτούς, αφού παραείναι πολλά 12 χρόνια ύπαρξης και σταθερής πορείας για να είναι ψεύτικοι; Ότι το όνομά τους έχει γίνει πλέον γνωστό στο μεγαλύτερο μέρος του μεταλλικού κοινού είτε με θετικά, είτε με αρνητικά σχόλια; Ότι πλέον αποτελούν τη σταθερότερη αξία στο φημισμένο, στη Γερμανία κυρίως, Pagan Metal Festival του οποίου και θα είναι και headliners φέτος; Ή ότι είναι πανταχού παρόντες στα Κέλτικα festival;

Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον 4ο δίσκο τους ο οποίος δεν μπορούσε παρά να είναι προβλέψιμος και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Η κλασσική πλέον μίξη φολκλορικής μουσικής με black metal είναι ξανά στο προσκήνιο, μετά από 2 χρόνια απουσίας και οι σύγχρονοι βάρδοι ή εξιστορητές αν προτιμάτε δείχνουν να μην έχουν κουραστεί να μας αφηγούνται τους μύθους των Κελτών καθώς και τις ιστορίες της επανάστασης και των δύσκολων καιρών της Ιρλανδίας μέσα από το δικό τους μοναδικό τρόπο! Η βασική διαφορά του “Pagan” από τους προκατόχους του, είναι η κάπως πιο εύθυμη διάθεση που βγάζει. Ως εκεί με τις “πρωτοτυπίες” όμως.

Δε θα λείψουν κι απ’ αυτό το δίσκο το μπουζούκι (το οποίο έχει αφομοιωθεί στην Σκωτσέζικη και Ιρλανδική μουσική), οι άρπες, οι πίπιζες, τα Ιρλανδικά φλάουτα και τα υπόλοιπα παραδοσιακά όργανα, τα οποία προς τιμήν τους είναι όλα αληθινά παιγμένα και όχι μέσω πλήκτρων. Δε θα λείψουν επίσης οι παντελώς μεσαιωνικές και φολκλορικές στιγμές οι οποίες θα σε ταξιδέψουν σε άλλη εποχή. Όπως όμως δε θα λείψουν δυστυχώς και τα ελεεινά black metal ξεσπάσματα του συγκροτήματος που θα κάνουν ένα κομμάτι παντελώς αδιάφορο. Άτεχνα εντελώς, άρυθμα πολλές φορές, σκέτη βαβούρα. Και σημεία που δυστυχώς δείχνουν ότι το συγκρότημα είναι άχρηστο μόλις πιάσει σύγχρονα όργανα στα χέρια του.

Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις σε μερικά κομμάτια, οι οποίες είναι χαρούμενες στιγμές που βγάζουν ένα χαμόγελο στον ακροατή όταν τις ακούει… γιατί αν περιμένει κάτι πραγματικά καλό μουσικά θα απογοητευτεί. Και μιλάω για τα καθαρά metal σημεία μόνο. Στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος όμως, κιθάρες, μπάσο και τύμπανα κινούνται σε ερασιτεχνικά τεχνικά επίπεδα και με εκνευριστικό ήχο. Ειδικά αυτά τα τύμπανα… ούτε σε δίσκο της Έφης Θώδη...(σημείωση Σ.Τ: της ποιάς;;)

Μετριότατη ως κακή παραγωγή γενικότερα, απαράδεκτη για συγκρότημα με παρουσία τόσων χρόνων. Για τα αντρικά φωνητικά δεν υπάρχουν πολλά να πώ. Mε αρχή και ίνδαλμα τους Skyclad τους οποίους δεν έχει φτάσει ακόμα (και ούτε πρόκειται) ο ηγέτης και ψυχή των Cruachan, Keith Fay, προσπαθεί να προσαρμόσει τη φωνή του στις εκάστοτε ανάγκες κάθε σημείου, με μοναδικό αποτέλεσμα ένα γρύλισμα στην ουσία. Μόνη εξαίρεση το highlight του δίσκου, το “Some Say The Devil Is Dead” όπου η φωνή του είναι αυτή που πρέπει για το ύφος του τραγουδιού. Φωτεινό σημείο (και μάλιστα πολύ), τα γυναικεία φωνητικά της Karen Gilligan που άποψή μου είναι ότι χαραμίζεται η κοπέλα. Όχι ότι είναι κανένα αηδόνι, αλλά η φωνή της είναι αρκετά καλή ώστε να την κάνει πιο γνωστή και επιτυχημένη.

Συμπαθητικές στιγμές φυσικά υπάρχουν σ’ αυτό το δίσκο και είναι τα “Michael Collins”, “Erinsong”, “Some Say The Devil Is Dead” και το “The Gael” όπου θα βρούμε και θέμα από το την ταινία (κορυφή!) “Braveheart” μέσα από την μουσική άποψη των Cruachan.

Όλα τα λεφτά για άλλη μια φορά, το εξαιρετικό εξώφυλλό τους, σχεδιασμένο ως συνήθως από τον John Howe! Είναι ο κύριος που είναι υπεύθυνος για τις εικονογραφήσεις των βιβλίων του “Άρχοντα” και γενικότερα των βιβλίων του Tolkien! Και επειδή έχει και πιο σύγχρονα δείγματα… Narsil, τα κράνη των καβαλάρηδων του Rohan, καθώς και το Gollum και αρκετά σκηνικά της τριλογίας του Peter Jackson είναι δικά του σχέδια!

Το “Pagan” είναι ένας μέτριος προς καλός δίσκος. Ίσως η συμπάθειά μου για τη μούρλα που κουβαλάνε; Ίσως το ότι γουστάρω φολκλορικά στοιχεία; Ίσως ότι έστω και κοροιδεύοντας με κάνουν και γελάω και μου φτιάχνουν τη διάθεση. Ειλικρινά δε ξέρω, αλλά είναι τόσο παράξενοι και μοναδικοί που δε μπορώ να τους “θάψω" πραγματικά. Εξάλλου μια ζωή ζητάμε κάτι το διαφορετικό.



6