Είχα ακούσει την προηγούμενη δουλειά των Norther και επειδή μου άρεσε αρκετά θα έλεγα, περίμενα να δω αν θα είχε και την ανάλογη συνέχεια. 11 μήνες μετά, έχω την ευκαιρία να το διαπιστώσω.
Οι Φιλανδοί Norther λοιπόν κυκλοφόρησαν το νέο τους δίσκο με όνομα ‘Death Unlimited’ και ουσιαστικά κάνουν την μεγαλύτερη ως τώρα προσπάθειά τους να αποκολληθούν από το μεγαθήριο πλέον της Φιλανδικής σκηνής, το οποίο θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στο Open Air φέτος, που ακούει στο όνομα Children Of Bodom. Και δείχνουν να τα καταφέρνουν σε αρκετά μεγάλο βαθμό!
Το "Death Unlimited" κινείται σε πιο γρήγορους ρυθμούς από τον προκάτοχό του, το πολύ καλό "Mirrors Of Madness", και η εισαγωγή νέων στοιχείων στη μουσική τους το κάνει αρκετά ενδιαφέρον. Το μελωδικό death που παίζουν, αποδίδεται αρκετά καλά και σ΄αυτό βοηθάει η αρκετά καλή παραγωγή του δίσκου, κάτι αρκετά συνηθισμένο πλέον για Φιλανδικά συγκροτήματα. Τα πλήκτρα που χρησιμοποιούνται είναι ατμοσφαιρικά και όχι τόσο επιθετικά όσο των C.O.B. σωστά τοποθετημένα χωρίς την υπερβολική και ανούσια χρήση τους. Η φωνή κινείται σε αρκετά καλά επίπεδα, και οι κιθάρες με έξυπνα περάσματα και ωραία riffs αποτελούν το ατού του δίσκου. Τα τύμπανα είναι λίγο μονότονα δυστυχώς. Και λέω δυστυχώς, γιατί ο drummer τους, ο Toni Hallio είναι ένας πολύ καλός drummer τεχνικά που υστερεί όμως σε ιδέες και αυτό φαίνεται καθαρά σ' αυτό το CD. Όλα τα τραγούδια του δίσκου κινούνται σε καλά επίπεδα, με τα "Deep Inside", " The Cure", "Nothing" και "Going Nowhere" να ξεχωρίζουν.
Σε γενικές γραμμές το "Death Unlimited" μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση, γιατί ναι μεν οι Norther δείχνουν σιγά-σιγά να βρίσκουν το δικό τους δρόμο και ύφος, αλλά από την άλλη σε καμία περίπτωση (τουλάχιστον για μένα), δεν είναι αντάξιο του "Mirrors Of Madness". Είναι μια μπάντα που πιστεύω ότι το mid-tempo melodic death είναι το στυλ που της ταιριάζει καλύτερα, χωρίς να είναι άσχημη σε πιο γρήγορα κομμάτια.
Απευθυνόμενο σε οπαδούς της Φιλανδικής μελωδικής death σκηνής κυρίως και ιδιαιτέρως των Children Of Bodom...
6
