Προβλήματα μεγάλα αναμένεται να αντιμετωπίσει μεγάλη αλυσίδα πώλησης μουσικής, dvd και ηλεκτρονικών ειδών, καθώς η κάνουλα φαίνεται να κλείνει. Απευχόμαστε, καθώς αυτό θα σημάνει τσουνάμι απρόβλεπτο για την ελληνική αγορά, αλλά οι οιωνοί φαίνεται ότι επιθυμούν να μας διαψεύσουν...
Οι δε δικαιολογίες μιας άτυπης στάσης πληρωμών ("τον επόμενο μήνα, καλοκαιρινή περίοδος, επιστροφές, κλείνει το λογιστήριο"...) έχουν αρχίσει και εξαντλούνται...
Ακολουθώντας την (συγγενή σε λογική, βλ. τοποθετήσεις και επιστροφές) καταρρέουσα αγορά του βιβλίου, η φυσική πώληση μουσικής στερείται πλέον αξιόπιστων λιανεμπορικών διόδων, ενώ κινδυνεύει να εξαφανιστεί ως έννοια στο μυαλό του μουσικόφιλου που ψωνίζει (γιατί ο μουσικόφιλος εξακολουθεί και ψωνίζει, έστω και λιγότερο) ιντερνετικά και φυσικά από το εξωτερικό.
Θυμηθείτε πώς μας χαιρετήσανε τα Fnac. Σχεδόν εν μία νυκτί... Και παίρνανε τους προμηθευτές για να τους πουν για "εθελοντικό" κούρεμα (προτού γίνει της μόδας) αν θα ήθελαν να πληρωθούν... Τα Fnac, αυτός ο μεγάλος οργανισμός εκ Γαλλίας που εξέπνεε εμπιστοσύνη.
Κάπως έτσι το πρόβλημα μιας λιανικής που δεν έκανε ποτέ τους σωστούς υπολογισμούς της και ζούσε πληρώνοντας τα μισά υπόλοιπα των προμηθευτών της, μεταφέρθηκε στους τελευταίους (τους εκδότες, τους δισκογράφους, τους παραγωγούς κάθε είδους) και εκείνοι αναγκάζονται πλέον, σε πάρα πολλούς τομείς της οικονομίας, να περιορίσουν την παραγωγή στα βασικά. Και όταν μιλάμε για παραγωγή πολιτιστικών προϊόντων, που αποτελούν σ' αυτούς τους καιρούς προϊόντα πολυτελείας, αντιλαμβάνεστε για τί αδιέξοδο μιλάμε. 
Η λέξη ασφυξία είναι ίσως η πιο ταιριαστή, και μάλιστα με αργούς ρυθμούς. Και αναρωτιέται κανείς, έστω και ουτοπικά, τι διαφορετικό θα γινόταν αν δεν είχαμε όλη αυτή τη φασαρία της λειτουργίας ενός κράτους που τελικά δεν λειτουργεί, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να το συμπονούμε ως ειδικοί οικονομολόγοι κάθε βράδυ στις 20.00 σε ζωντανή μετάδοση; Ποια δικαιοσύνη να κρατηθεί στο απυρόβλητο, όταν συγκεκριμένα μια δίκη του 2004 με γνωστή η εταιρία του χώρου έχει αναβληθεί με την ανοχή της τρεις φόρές και θα γίνει (αν γίνει) το 2014, όταν το σύνολο της τελειωμένης αγοράς προτιμά να κριθεί δικαστικά σε πέντε χρόνια για την οφειλή του, παρά να διακανονίσει. Όταν η φοροκαταιγίδα πλήττει τους ίδιους και τους ίδιους και τα πωλητήρια των σπιτιών αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς για να απαλλαγεί ο καθένας από το επαχθές αυτό περουσιακό στοιχείο! Όταν το τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί να μπει ούτε στο στοιχειώδη έλεγχο αυτού του διαχρονικά διεφθαρμένου κράτους και οδηγεί κι αυτό με τη σειρά του σε περαιτέρω ασφυξία την αγορά για να εκβιάσει και άλλη βοήθεια που επίσης θα πέσει πάλι στους ίδιους και τους ίδιους λογαριασμούς και όχι στην οικονομία...
Κάπως έτσι, η παραγωγή οπτικοακουστικών έργων επιστρέφει σε μια κατάσταση χόμπι ή περιορισμένης εκμετάλλευσης στην καλύτερη περίπτωση. Με στόχο τις ζωντανές εμφανίσεις. Με δεδομένο το ότι η κατάρρευση αυτή της αγοράς και η ημι-πτωχευμένη κατάσταση της χώρας μας έχουν εξαφανίσει κάθε έννοια πίστης στη συναλλακτική δραστηριότητα, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, πολλοί λίγοι είναι σε θέση να το παίξουν πλέον παραγωγοί και αποκλειστικοί εκμεταλλευτές περιεχομένου ενός καλλιτέχνη που δεν χρειάζεται να ασχολείται με το κόστος. 
Έχουμε να κάνουμε με μια αγορά που ασφυκτιά. Οι περισσότεροι προμηθευτές πλέον ζητούν προκαταβολικά τα χρήματά τους. Και με απλά λόγια, όταν ακόμα και οι μεγάλες εφημερίδες (που εισπράττουν μετρητά) ψάχνουν εναγωνίως για χαρτί να τυπώσουν τα φύλλα τους, και δεν έχουν πάντα τα μετρητά που χρειάζονται, όταν αντίστοιχα ο Έλληνας εισαγωγέας (κάθε είδους) χρειάζεται να κάνει το ίδιο με τους δύσπιστους ξένους, τι να πει και η εγχώρια παραγωγή μουσικών έργων που στερείται κάθε είδους ρευστότητας, αλλά και προοπτικής δεδομένης της κατάρρευσης της φυσικής πώλησης, αλλά και του περιορισμού των εσόδων από τις επίσης καταρρέουσες εφημερίδες; 
Όπως θα έχετε ήδη μάλλον διαβάσει, οι τέσσερις μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες (οι λεγόμενες Big 4, που πριν ήταν Big 5, και πάει λέγοντας) ετοιμάζονται να γίνουν τρεις. Η Citigroup συμφώνησε να πουλήσει την EMI Music στη Universal για 1,9 δισεκατομύρια δολάρια, ενώ η Sony αγοράζει το άλλο κομμάτι της, την EMI Music Publishing, για 2,2 δις. Μένει να δούμε τι θα συμβεί στη χώρα μας, καθώς οι δύο εταιρίες ελέγχουν αθροιστικά στην Ελλάδα το μισό της αγοράς. 
Οι πωλήσεις άλμπουμ στις Η.Π.Α. πάντως έχουν ανέβει -έστω και λίγο- σε σχέση με το αντίστοιχο δεκάμηνο πέρσι. Μιλάμε για ένα 3,2% σύμφωνα με τη Nielsen SoundScan, κάτι που κάνει τους Αμερικάνους να αισιοδοξούν ότι η περίοδος των Χριστουγέννων θα είναι η καλύτερη από το 2004. Και μάλιστα στο κλίμα αυτό της κρίσης και της παγκόσμιας αβεβαιότητας. Υπάρχουν και αρκετές και καλές κυκλοφορίες, και από μεγάλα ονόματα. Κυκλοφορίες που η εδώ δισκογραφία σε ένα μεγάλο μέρος της δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να σπρώξει.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι στη μουσική βιομηχανία υπάρχει υπομονή μόνο όταν είμαστε στα κεκτημένα και χάνεται πού εύκολα όταν πρόκειται για το νέο. Πριν λίγες μέρες, ο βρετανικός ψηφιακός διανομέας STHoldings Ltd. απέσυρε τα κομμάτια 234 δισκογραφικών εταιριών που εκπροσωπεί από τις υπηρεσίες streaming Spotify, Rdio, Simfy, and Napster. Η απόφαση ελήφθη μετά από επαναλαμβανόμενα παράπονα των labels, σχετιζόμενα με τα έσοδα που ελάμβαναν από τα streams, ενώ παράλληλα σημειώθηκε για πρώτη φορά πτώση των ψηφιακών πωλήσεων (24% μόνο στο iTunes), το ίδιο μάλιστα τρίμηνο της εισόδου τους σ' αυτές τις υπηρεσίες. Τα δε έσοδα που έλαβαν για 750.000 streams ήταν περίπου 3.300 δολάρια, ποσό σαφώς που δεν φαίνεται ικανοποιητικό.
Μπορεί βέβαια τα νούμερα να είναι μικρά, αλλά ο μόνος τρόπος να μεγαλώσουν δεν είναι η συμπίεση του κέρδους των υπηρεσιών αυτών ώστε να κλείσουν (όπως όλες οι προηγούμενες), αλλά η προσέλκυση περισσότερων χρηστών στην ακρόαση μουσικής επί πληρωμή. Και δεν είναι και τόσο σίγουρο ότι το streaming κανιβαλίζει απαραίτητα το downloading και ότι με την απόσυρση τραγουδιών από το streaming κάποιου διανομέα θα ανέβει το νόμιμο downloading. Μιας και μιλάμε για συνήθειες χρηστών στο σύνολό τους, αλλά και για ένα πού μεγάλο ρεπερτόριο που κατέχει πλέον το Spotify. Για να μη μιλήσουμε και για το παγκόσμιο τσεκούρι της κρίσης-ύφεσης.
Πάντως, ο άλλος μεγάλος πόλος ακρόασης μουσικής, η Pandora, για πρώτη φορά ανακοίνωσε κέρδη - για το τρίτο τρίμηνο του 2011. Έστω αυτά τα πενιχρά (όπως τα παρουσιάζουν) κέρδη των 638.000 δολαρίων, σε σχέση με τις (λιγότερο πενιχρές) ζημιές των 1,7 εκατομυρίων πέρσι. Ακόμη πιο ενδιαφέρον όμως είναι το στοιχείο ότι το 66% των αμερικάνικου ιντερνετικού ραδιοφώνου 'ανήκει' σ' αυτή την υπηρεσία...
Όχι άλλο Πάριο αναφωνούμε ομαδικώς, επηρεασμένοι από την υπερέκθεση του ερωτικού μας βάρδου στα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά κανάλια, μέσω της προβολής της Real News (η οποία έχασε άλλα 15.000 φύλλα την προηγούμενη Κυριακή). Και έχουμε ακόμα όλη τη δισκογραφία, έτσι; Σύνολο πάντως όλες οι κυριακάτικες εφημερίδες δεν πούλησαν ούτε 750.000 φύλλα -το 1/4 εξ αυτών τα πούλησε το Πρώτο Θέμα με το κουπόνι των 6 ευρώ από τα Καρφούρ... Έρχεται η επέλαση των σούπερ-μάρκετ...
