Κοιτώντας μονάχα το εξώφυλλο του άλμπουμ, σε πιάνει μια μανία να βάλεις το δισκάκι στο cd-player και να αφεθείς στα μελωδικά μουσικά μονοπάτια του. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα που αποπνέει από το artwork των Carl Smith και Sunflower King, σε προδιαθέτει για το τι πρόκειται να ακολουθήσει στους ήχους των Gramophone. Και το αποτέλεσμα σε δικαιώνει για τις σκέψεις σου…
Όλα ξεκίνησαν το 1997 στο Birmingham - περιοχή της Αγγλίας που κατά το παρελθόν έχει "γεννήσει" συγκροτήματα όπως οι Black Sabbath, Duran Duran κ.ο.κ. - όταν οι Jon Cotton και David Picking ανακάλυψαν στο πρόσωπο της Penny McConnell τη φωνή που θα δώσει σάρκα και οστά στις σκοτεινές συνθέσεις τους. Έστω και αν σχεδόν αμέσως βρέθηκαν κάτω από την προστασία της EMI, το τρίο από την Βρετανία προτίμησε να ασχοληθεί με την σύνθεση μουσικής για ταινίες (έχουν γράψει τα soundtrack των "Complicity" και "Fast Food") και να περιμένει για την πρώτη του δισκογραφική δουλειά.
Μια υπομονή που κράτησε περίπου έξι χρόνια, καθώς πριν λίγους μήνες παρουσίασαν τον πρώτο τους ομώνυμο δίσκο. Ο ήχος των Gramophone κινείται στους δρόμους της dark pop και της light trip-hop μουσικής, εμπλουτισμένος με τις μελωδίες κλασσικών οργάνων.
Η υποτονική σκοτεινή ατμόσφαιρα που δημιουργούν η συνύπαρξη του synthesizer με το τσέλο, το πιάνο, την άρπα και το φλάουτο, μόνο κουραστική δεν αποδεικνύεται, καθώς τα ξεσπάσματα τις κιθάρας (όπως στο εκπληκτικό "Dead Girls Don't Say No") σε κρατούν σε μια μόνιμη εγρήγορση. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και την βελούδινη φωνή της McConnell, τότε έχουμε μπροστά μας ένα συγκρότημα, που στο μέλλον αναμένεται να δημιουργήσει αριστουργήματα!
