Δεν είναι δα και κανένα σπουδαίο νέο το ότι και πάλι άργησε να φάνει με νέα δουλειά ο Paddy McAloon, οι Prefab Sprout άλλωστε ποτέ δεν ήταν το συνεπέστερο δισκογραφικά συγκρότημα - όχι ότι πείραζε, γιατί όποτε έβγαζαν κάτι, έθαβαν στη σκόνη τους ολόκληρο τον υπόλοιπο ποπ ανταγωνισμό. Αυτή τη φορά τουλάχιστον είχε σοβαρό λόγο να το κάνει: τα τελευταία χρόνια είχε προβλήματα υγείας και υπήρξε προσωρινά τυφλός, κάτι που διορθώθηκε από συνεχείς εγχειρήσεις. Κατά τη διάρκεια αυτής του της περιπέτειας, άκουγε μανιωδώς ραδιόφωνο και τηλεόραση, ηχογραφούσε τις εκπομπές και στη συνέχεια κράτησε τις φράσεις εκείνες που του έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση, συνθέτοντας μ' αυτές μια άλλη ιστορία.
Την ιστορία αυτή ακούμε στο εναρκτήριο και ομώνυμο με το άλμπουμ κομμάτι, που μάλιστα διαρκεί 22 λεπτά! Πίσω απ' την εξαίσια φωνή της Yvonne Connors, έγχορδα παίζουν ένα ονειρικό θέμα, που φέρνει στο νου κήπους που ξεχειλίζουν με θεϊκές ευωδιές κάτω από ηλιόλουστα αίθρια. Ολόκληρο το υπόλοιπο άλμπουμ κυλάει έτσι, πνιγμένο σε ορχηστρικές ασκήσεις που θα ήθελαν σφόδρα να πλαισιώσουν κινηματογραφικές ταινίες, μα που αρκούνται μια χαρά και στο να παίζουν το ρόλο μιας σαγηνευτικής συνοδείας σε στιγμές που θα επιλέξει ο ακροατής.
Δεν περιέχεται ποπ μουσική εδώ, τουλάχιστον το παρόν δίνει μια αόρατη αίσθησή της, κι όσο για τη φωνή του Paddy McAloon, θα την ακούσετε μονάχα μια φορά στο "Sleeping Rough" να τραγουδάει "Είμαι χαμένος, ναι, είμαι χαμένος /Θ' αφήσω ένα μακρύ, ασημένιο μούσι μέχρι τα γόνατά μου", κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!
Ακόμη και οι φανς των Prefab Sprout θα το βρουν λίγο παράξενο σαν πείραμα, μα πιστεύω ότι θα έχουν συνηθίσει μέχρι σήμερα τις γλυκές ιδιοτροπίες και τα δημιουργικά γυρίσματα του McAloon και θα βάλουν στην καρδιά τους το "I Trawl The Megahertz" γιατί θεωρούμε ότι το αξίζει. Αν πάλι όχι μην ανησυχείτε, έχει ήδη ανακοινωθεί νέο άλμπουμ και από εκείνους μέχρι το τέλος αυτής της χρονιάς. Ανυπομονούμε ασφαλώς να το ακούσουμε, αλλά αυτή η δουλειά θα μας κάνει οπωσδήποτε πολύ καλή παρέα μέχρι τότε.
