Θυμάστε άραγε τον Keziah Jones; Όχι; Για να σας φρεσκάρω λιγάκι τη μνήμη, επρόκειτο για εκείνον τον συμπαθητικό μαυρούλη που είχε γνωρίσει μια αρκετά μεγάλη επιτυχία πριν από λίγα χρόνια μ' ένα τραγούδι που λεγόταν "Rhythm Is Love". Τώρα είναι καλύτερα; Πάντως μου κάνει εντύπωση που σας διέφευγε το όνομα, αφού το στυλ του τραγουδιού έδειχνε να πετυχαίνει μια σπουδαία πρόσμειξη από ηχητικά στυλ, που είχαν τις ρίζες τους τόσο στην παράδοση της λευκής Δυτικής, όσο και της Αφρο-αμερικάνικης μουσικής παράδοσης.
Αυτήν ακριβώς την πρόσμειξη επιχειρούν να επαναλάβουν οι Maroon 5, ένα τσούρμο από πέντε χαρωπά και διαβασμένα αμερικανάκια, που έκατσαν με χαρτί και μολύβι, υπολόγισαν με ακρίβεια τη δοσολογία των υλικών, και παρουσιάζουν τώρα ένα άλμπουμ για όλη την οικογένεια, όλα τα γούστα, όλες τις διαθέσεις και όλους τους χώρους διασκέδασης (είχαν μάλιστα σκεφτεί να το ονομάσουν "Όλα 5", μα ένας δικηγόρος τους συμβούλεψε να το αποφύγουν για να μην απειληθούν με μήνυση από τηλεοπτική εκπομπή της μακρινής Ελλάδας με παρεμφερή τίτλο).
Ο δίσκος λοιπόν κυλάει ανώδυνα, με κομμάτια να θυμίζουν ενίοτε διάφορα άλλα πράγματα (το εναρκτήριο "Harder To Breathe" μας έφερε στο νου τη φωνή του Terence Trent D' Arby ενώ το "She Will Be Loved" θα μπορούσε να είναι ένα πρόσφατο mid tempo από τους Red Hot Chili Peppers) και τίποτε το ιδιαίτερο.
Είναι ο δίσκος που μπορείτε να χαρίσετε στον μεγαλύτερο σε ηλικία ξάδερφό σας που κάθε φορά που σας συναντάει σας λέει για το πώς όταν ήταν στην ηλικία σας άκουγε κι εκείνος πολύ ροκ αλλά τώρα δεν έχει χρόνο να παρακολουθήσει με τη δουλειά και τα παιδιά, χωρίς να υπάρχει ουδεμία περίπτωση να ξινίσει τα μούτρα του. Και τελικά, πολύ χαίρομαι που βρήκα μια καλή χρηστική ιδέα για τούτο το άλμπουμ!
