Πώς θα σας φαινόταν αν ακούγατε ηλεκτρονικούς ήχους και drum 'n' bass ρυθμολογία σ' ένα δίσκο της Sub Pop; Λογικά, δεν θα έπρεπε να σας κάνει καμία εντύπωση, μιας και έχουν περάσει χρόνια από τότε που η ετικέτα απ' το Seattle έχει αποτινάξει από πάνω της τα στεγανά που την περιόριζαν σ' έναν σκληρό, κιθαριστικό ήχο (μάνι - μάνι, θυμάμαι τη μοντέρνα soul των Pigeonhed και τα ηλεκτρονικά πειράματα της Heather Duby με τους Elemental).
Οι Postal Service τώρα, αποτελούν την συνεργασία των Ben Gibbard από τους Death Cab For Cutie με τον Jimmy Tamborello από τους Dntel και τους Figurine, μια συνεργασία που ξεκίνησε από ένα κομμάτι στο άλμπουμ "Life Is Full Of Possibilities" των Dntel. Μέσω ταχυδρομείου αντάλλασαν ιδέες (εξ ου και το όνομά τους) και το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που κρατάμε στα χέρια μας.
Το εναρκτήριο "The District Sleeps Alone Tonight" δίνει το στίγμα της δουλειάς, σαν οι Prefab Sprout να αποφάσισαν ότι καιρός ήταν η κλασική τραγουδοποιία τους να αποκτήσει ηλεκτρονικό ηχητικό υπόβαθρο.
Να διευκρινίσουμε εξ αρχής ότι τα ηλεκτρονικά μέρη του δίσκου δεν εντάσσονται στην κατηγορία "βαρέων βαρών" των Dntel, με το στρυφνό και γλιτσερό τους χαρακτήρα. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε μ' έναν ποπ δίσκο, που στο μυαλό μας φέρνει κάποτε αναμνήσεις από τις καλύτερες στιγμές των Human League ή και των Pet Shop Boys. Μην απομακρύνεστε όμως, η φωνή του Gibbard κρατάει από indie τζάκι και ονόματα αναφοράς μπορούν να είναι και σχήματα της σχολής Shinkansen ή Morr Music. Πολύ κοντά επίσης σ' αυτό που κάνουν οι Postal Service βρίσκονται τα πειράματα επάνω στη φόρμα του τραγουδιού του Stephen Merritt των Magnetic Fields.
Όλα αυτά είναι ονόματα που ξεπηδούν στη μνήμη μας με το κάθε καινούργιο κομμάτι που παίρνει τη σειρά του στο cd player, και δεν στερούν από το άλμπουμ ούτε τη γοητεία του ούτε τη σπουδαιότητα του εγχειρήματος. Θυμηθείτε ότι η βάση του δίσκου είναι τα τραγούδια του, έτσι όπως αυτά αναλύονται σε ζεστά αντρικά φωνητικά (και ολίγα γυναικεία, η αξιόλογη Jen Wood συμμετέχει εδώ στο "Nothing Better"), έξυπνους στίχους και αυτοσχέδιους ήχους επάνω σε αυστηρούς μετρονομικούς καμβάδες.
Είναι ένα αξιαγάπητο άλμπουμ που μπορεί να γίνει επικίνδυνα εθιστικό, και μια αχώριστη συντροφιά σε στιγμές τόσο προσωπικές όσο αυτές που περιγράφονται στα 10 τραγούδια του "Give Up".
