.JPG)
Μία αρκετά ενδιαφέρουσα αφορμή έδωσαν οι Sigur Ros στο κοινό και στον τύπο για να προκαλέσουν μπερδέματα, αμηχανίες και ανοήτες συζητήσεις. Δεν προτίθεμαι ούτε καν να υποστηρίξω (πόσο μάλλον να ξέρω) ότι όλη αυτή η τακτική στον τίτλο, στα ονόματα των τραγουδιών, στους στίχους και στα liner notes είναι επιτηδευμένη για «άλλους» σκοπούς, το σίγουρο είναι ότι μας διασκεδάζει αφάνταστα. Πέρα όμως από επιβαλλόμενες συζητήσεις και αντιρρήσεις, το περιεχόμενου του δίσκου είναι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία και όχι τερτίπια όπως το πως προφέρονται δύο παρενθέσεις. «Δύο παρενθέσεις» προφέρονται, νομίζω ότι όλοι το γνωρίζουμε.
Σε μία τρέχουσα δισκογραφία που για φέτος τουλάχιστον ασφυκτιά από εξαιρετικούς δίσκους (γεγονός το οποίο λατρεύουμε), οι Ισλανδοί Sigur Ros εισβάλλουν στα σπίτια μας με επικών διαστάσεων μουσικές που επιβεβαιώνουν όλα όσα τους είχαμε αποδώσει 2 χρόνια πριν με το μαγικό “Agaetis Byrjun”. To ( ) εκτός του ότι είναι καλύτερο, είναι πιο πλήρες, πιο μελωδικό και πολύ πιο παράξενο. Με οχτώ αβάφτιστα τραγούδια, χωρισμένα νοητά στην μέση, ο δίσκος έρχεται σαν μετεωρίτης στην επιφάνεια των ψυχών μας για να την διαλύσει και να την σμιλέψει από την αρχή.
Τίτλους τα τραγούδια φυσικά και έχουν. Πως αλλιώς θα κινούνταν στα setlist του τελευταίου χρόνου όπου και το συγκεκριμένο υλικό παιζόταν στις συναυλίες. Κατορθώσαμε να ανακαλύψουμε τους 7 από τους 8, αλλά νομίζω ότι θα χάσει τη μαγεία της μυστικοπάθειας έτσι και αναφερθούμε σε αυτά με διαφορετικό τρόπο απ’ότι προόριζε η μπάντα. Κοντολογίς το συγκρότημα θα περίμενε να ακουστούν φράσεις όπως «Το νούμερο 4 είναι αριστούργημα» και θα απολαύσει ένα τέτοιο αντιδημοσιογραφικό παράπτωμα.Τι νόημα έχει άλλωστε ένας τίτλος; Μία δημιουργία δεν μπορεί να «φυλακιστεί» σε μία λέξη ή φράση.
Τα κατορθώματα των Sigur Ros, απ΄όποια πλευρά και να τα κοιτάξετε αντανακλούνται στη μελωδία και το χτίσιμο της ατμόσφαιρας. Μουσική εκατό τα εκατό για προσωπική ή δυαδική ερωτική χρήση που χάνεται σε όλες τις υπόλοιπες περιστάσεις εκτός φυσικά της συναυλιακής. Στιχουργικά, ο τραγουδιστής απαγγέλει συνεχώς (σε όσα τραγούδια έχουν στίχους) τις ίδιες 11 συλλαβές, χωρίς ιδιαίτερο νόημα με ένα μυστήριο να πλανάται το οποίο σύντομα λύνεται άπαξ και επισκεφτείτε το εντυπωσιακό web-site της μπάντας. Εκεί εν μέσω διαφόρων τρικ, εμφανίζονται οι πραγματικοί στίχοι, οι οποίοι αν και δεν έχουν πραγματιστική χρήση με τη μουσική μπορούν άνετα να αφομοιωθούν όπως αφομοιώνεται ένα ποίημα. Το συγκεκριμένο είναι ένα ακόμα τέχνασμα που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα δισκογραφικά τεκτενόμενα και είναι ολίγον ελιτιστικό μιας και δεν είναι απαραίτητο ότι όλοι οι ακροατές των Sigur Ros διαθέτουν υπολογιστή και internet. Παρόλ’αυτά, βοηθά τον αφοσιωμένο ακροατή να εμβαθύνει στο μυστηριακό ταξίδι που τον εξωθεί το ( ).
Από το πέμπτο κομμάτι και μέχρι το τέλος, ο δίσκος τραβά μία νοητή διαχωριστική γραμμή ώς προς τη μελωδία –ο ρυθμός παραμένει στα ίδια αιθέρια επίπεδα. Τα κομμάτια 5,6,7 και 8 είναι αρκετά πιο σκοτεινά, πιο μεγάλα σε διάρκεια και πιο απαιτητικά όσον αφορά την προσοχή και την «παράδοση» του ακροατή. Η μουσική είναι πιο οργισμένη, ξεσπά, «θαμπώνει» με τον στιγμιαίο θόρυβό της και δίνει νέα σημασία στην πολυχρησιμοποιημένη έννοια της «ανατριχίλας». Το χώρισμα που επιχειρούν οι Sigur Ros είναι προφανώς μία νοσταλγική ματιά στην χρηστικότητα του βινυλίου όπως μάλλον αυτό τους γαλούχησε. Ουσιαστικά δεν είναι κάτι το οποίο δίνει ταυτότητα στο δίσκο, ούτε τον συντηρεί στη σκέψη του ακροατή.
Τελειώνοντας με το ( ), είναι πλέον προφανές ότι αποτελεί έναν – ακόμα – δίσκο, από τους καλύτερους της χρονιάς. Τα πιο κλασικά γνωρίσματα των Sigur Ros, δε λείπουν (όπως π.χ. η κλαψιάρικη φωνή του τραγουδιστή και το δοξάρι του βιολιού στην κιθάρα) και άσχετα με το τι λένε ορισμένοι, η επανάληψη των ίδιων στίχων, δεν κουράζει καθόλου. Η έκπληξη όταν τους πρωτογνωρίσαμε, που για ορισμένους υφίσταται ακόμα, τούτη τη φορά μεταμορφώνεται σε παντοτεινή εγκατάσταση στις καρδιές μας και η απόλαυση δεν χάνεται ούτε στο ελάχιστο. Το σύμπαν των Ισλανδικών παρενθέσεων δεν είναι τόσο κλειστοφοβικό όσο δείχνει στη φωτογραφία. Αντίθετα χωρά μέσα του πολύ κόσμο που δεν θα είναι ο ίδιος μετά το άκουσμα του δίσκου. Ανοίξτε τις παρενθέσεις και εισέλθετε στον κόσμο των Sigur Ros. Είναι πανέμορφος, διαρκής και ανιδιοτελής.
