Δεν είμαι κατά της back to the roots νοοτροπίας από τους μουσικούς, αλλά όταν αυτή συνοδεύεται από διάθεση για περαιτέρω ηχητικές προτάσεις και διάθεση για εξέλιξη μέσω των επιρροών τους. Αλλά από την άλλη, γιατί να ζητάω περισσότερα από ένα γκρουπ σαν τους Sportique φερειπείν, όταν τα 24 περίπου λεπτά του παρόντος cd περνούν πραγματικά ευχάριστα; Βέβαια, από εδώ και πέρα μπαίνουμε σε δύσκολα φιλοσοφικά ερωτήματα, με τι κριτήρια κρίνει ένας μουσικοκριτικός ένα μουσικό έργο, ένας οποιοδήποτε κριτικός τέχνης ένα έργο ζωγραφικής κοκ...
Ska ρυθμοί και έντονη μυρωδιά από την βρετανική punk & new wave σκηνή των 80's είναι τα κύρια συστατικά αυτού του mini album. Κομμάτια σαν το Cerebral Cortex και το Definition '79 δείχνουν πως διαθέτουν την απαραίτητη αγάπη για αυτόν τον ήχο και το ταλέντο να φτιάξουν όμορφες κολλητικές μελωδίες, όμως συνολικά το Modern Museums δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την χρυσή μετριότητα.
Πάντως, παραδέχομαι τον Gregory Webster, τραγουδιστή και συνθέτη της μπάντας, μιας και έβγαλε ένα δίσκο για την πλάκα και το κέφι του, αποκλίνοντας αρκετά από το ύφος του πρώτου δίσκου των Sportique, χωρίς να πολυνοιάζεται για σχόλια σαν αυτά που διαβάσατε λίγο πιο πάνω... Αν και πάλι, ίσως ο πρώτος δίσκος να ήταν το "διάλειμμα", κρίνοντας από τον πρότερο μουσικό του βίο (Razorcuts)...
Όσον αφορά το εξώφυλλο, επίτηδες το άφησα στο τέλος, για να τονίσω έτσι κάπως περισσότερο την ακαταλληλότητά του να εισάγει τον υποψήφιο ακροατή/αγοραστή στο κίμα του δίσκου. Έτσι λοιπόν, ανυποψίαστος κι εγώ περίμενα να ακούσω άλλη μία indie-pop μπάντα τελικά κατάλαβα ότι είχα να κάνω με άλλη μια παρέα νοσταλγών των Ramones και των Buzzcoks!
