Τέσσερις σκληροπυρηνικοί μεταλλαδες με πιο πολλά τατουάζ απ'ότι ο Ρομπερτ Ντε Νιρο στο "Ακρωτήρι του Φόβου", μια 20χρονη που μοιάζει σαν να βγήκε από μια ανίερη ένωση του Gene Simmons των Kiss με την PJ Harvey κι ένα τραγούδι ("Βring Me To Life") που συμπεριελήφθη στο σαουντρακ της ταινίας Daredevil και που ήδη κάνει τα δισκοπωλεία της Αμερικής να "αναστενάζουν". Βίλε Βάλο τρέμε: Η μπάντα σου πνέει τα λοίσθια γιατί η άλλη όχθη του Ατλαντικού βρήκε άλλη κότα που κάνει πιο Χρύσα αυγά απ'ότι εσύ. Ξεχάστε τους Him. Υποδεχτείτε τους Evanescence!
Μια εξαιρετικά δημοκρατική μπάντα, όπως φαίνεται κι από τις δηλώσεις της τραγουδίστριας Amy Lee: "Όλες οι μπάντες που βρίσκονται εκεί έξω πρέπει να καταλάβουν ότι είναι αποκλειστικό μέλημα του τραγουδιστή-φροντμαν να είναι στο επίκεντρο της προσοχής" . Έτσι εξηγείται γιατί το εξώφυλλο του Fallen - που ειρήσθω εν παροδω από την πρώτη κιόλας εβδομάδα που κυκλοφόρησε, πετάχτηκε στο εντυπωσιακό Νο7 του Billboard - κοσμεί η αλαζονική αρχοντομουτσουναρα της κι όχι μια αντιπροσωπευτική φωτογραφία και των 5 μελών του συγκροτήματος.
Τρελό Hype! Η Αμερική υποκλίθηκε, η Αγγλία έχει ήδη αρχίσει να γονατίζει αλλά αυτό εμένα δεν μου λέει απολύτως τίποτα. Και δεν μου λέει γιατί απλούστατα οι Evanescence ούτε "κομίζουν γλαύκα στην Αθήνα", ούτε προσφέρουν κάτι καινούργιο στο δύσμοιρο μουσικό στερέωμα που αρκετούς Linkin Park και Type O Negative έχει ανεχτεί. Αρκετούς Fred Durst και Him. Δεν χρειαζόμαστε καινούργιους. Τουλάχιστον στην Ευρώπη.
Συμφωνώ ότι συνδυάζουν μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία στη μουσική τους, όπως π.χ. τα αιθέρια φωνητικά της Amy Lee, τα samples από τα Carmina Burana στο "Whisper" και τις συμφωνικές γκοθικ ροκ δομές του "Haunted" και του "Tourniquet". Αλλά δεν είμαι διατεθειμένος εν ετει 2003 να ανεχτώ άλλη μια πιανιστικη μπαλάντα -και έχει μπόλικες τέτοιες μέσα στο Fallen- με σκοπό τις αυξήσεις στις πωλήσεις των ανά των συναυλιακων χώρων αναπτήρων ή τα θρησκευτικο-ψαγμένα lyrics που μιλάνε για σωτηρία της ψυχής μέσω του Ιησού Χριστού. Κυρίως δεν αντέχω να ακούω αμετροεπείς και βαρύγδουπες δηλώσεις όπως "ο Ιησούς είναι η σημαντικότερη φιγούρα στη ζωή μου, αλλά είναι κάτι πολύ προσωπικό και δεν θέλω να συζητήσω με κανέναν το θέμα της πίστης μου". Έλεος πια ! Ο Ιησούς με εκείνη την all time classic ατάκα "κύμβαλο αλαλάζον", μάλλον είχε κατά νου τους Evanescence.
Το άλμπουμ λογικά θα είναι μέσα στα καλύτερα της χρονιάς κάποιων περιοδικών. Αυτό όμως είναι κάτι που με λυπεί ιδιαιτέρως. Γιατί δεν θα στηρίζεται στην ποιότητα των τραγουδιών που θα περιέχει, αλλά στο hype και στην υπερβολική έκθεση έναντι του κοινού. Deja vu... Μετά από ακριβώς 3 χρόνια η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το nu gothic rock metal ζει και βασιλεύει. Διαφορετικοί οι θύτες, ίδια όμως τα θύματα: τα αυτάκια μας.
