Δεν έχουν περάσει ούτε 13 μήνες από τότε που τελείωνα το review για το ντεμπούτο EP των Yeah Yeah Yeahs γράφοντας για τα «14 λεπτά ηχογράφησης, που σε κάνουν να πατάς συνέχεια το repeat, να δυναμώνεις τον ήχο, και να ανυπομονείς για τις επόμενες δουλειές των Yeah Yeah Yeahs». Εδώ είμαστε λοιπόν, στο κρίσιμο, πρώτο ολοκληρωμένο album, αυτό που σε παρόμοιες περιπτώσεις είτε αποθεώνει το group και δικαιολογεί το hype, είτε οδηγεί άλλους να γελάνε σαρκαστικά και άλλους να τρώνε τα μολύβια τους, τα στυλό ή και τα... πληκτρολόγια τους.
Ύστερα από πολλάπλες ακροάσεις, και εμπεριστατωμένη ανάλυση του performer φαινομένου που ακούει στο όνομα Karen O, o γιατρός σε έκτακτο ιατρικό ανακοινωθέν προτείνει: Κατ’αρχάς ψυχραιμία, και κατά δεύτερο... υπομονή.
Ένα είναι σίγουρο πάντως... Οι Yeah Yeah Yeahs είναι από τις κλασσικές εκείνες “love or hate” περιπτώσεις. Και δεν το υποστηρίζουμε σε καμμια περίπτωση στον αέρα... Έχουμε και αποδείξεις! Σε πρόσφατη έρευνα που διεξήχθει από την γνωστή εταιρια δημοσκοπήσεων YP,WSWYL (You Pay, We Say What You Like) για λογαριασμό του Avopolis Music Network σε γνωστό νυχτερινό στέκι της εναλλακτικής μουσικής κοινότητας της Αθήνας (sorry, what?), οι μισοί από τους θαμώνες απάντησαν «Yeah Yeah Yeahs Fucking Rock!!!» και οι άλλοι μισοί «Yeah Yeah Yeahs Fucking Suck Ass!!!» Όσοι απάντησαν «Who the fuck are Yeah Yeah Yeahs???» καταδικάστηκαν από τον dj σε δημόσιο λιθοβολισμό με την κατηγορία της άγνοιας των μουσικών hype της εποχής και αδιαφορίας προς το θεάρεστο έργο των απανταχού μουσικογραφιάδων... Και λίγο τους ήταν!
Για να σοβαρευτούμε λίγο...
Ακούγοντας το “Fever To Tell”, με την Karen O να φτύνει τους στίχους της στα μούτρα του ακροατή, τα μινιμαλιστικά αλλά και εξουθενωτικά drum beats του Brian Chase, και τις καταιγιστικά ρυθμικές κιθάρες του Nick Zinner, είναι σαν να παρακολουθείς μία συμμορία μεθυσμένων αλητών να εισβάλει στο σπίτι σου, να σπάει ότι βρει μπροστά της, να σε περιπαίζει με τον χείριστο εξεφτελιστικό τρόπο, να απειλεί ότι θα βιάσει την γυναίκα σου, θα κάψει ζωντανά τα παιδιά σου και θα κάνει σουβλάκι την γάτα σου, και εσύ κατα βάθος να γουστάρεις, να τους βλέπεις, θεωρώντας ότι και αυτή η καταστροφή είναι ένα είδος τέχνης. Και σαν τελειώσουν το έργο τους, ηρεμούν ξαπλώνουν στα αποκαϊδια αυτού που κάποτε ήταν το σπίτι σου, ηρεμούν, και κοιμούνται σαν μικρά παιδιά.
Το ντεμπούτο των Yeah Yeah Yeahs έχει μία sexy take-no-prisoners αισθητική απλότητα και όλα τα χρωστάει στην ωμή δύναμη που βγαίνει από τα σωθικά της Karen O, της περσόνας που δημιούργησε η τραγουδίστρια του group, η οποία ζωντανεύει όταν ανοίγει το μικρόφωνο στο studio ή σε κάποια συναυλία. Και αν στο πρώτο EP ήταν το μίσος και απόρριψη για τους άνδρες που κυριαρχούσε στην ψυχή της, (βλέπε «Αs a fuck son, you sucked!”) τώρα φαίνεται λίγο πιο ευάλλωτη και σίγουρα πιο ερωτευμένη. Tα κουτσομπολιά εκ Νέας Υόρκης λένε ότι στίχοι σαν “… They don’t love you, like I love you” και “You make me wanna wooh hoo-hoo-hoo-hoo ooh!” έχουν ως αποδέκτη τον Angus Andrew των Liars, αλλά να μην γίνουμε παραπάνω «κίτρινοι» από όσο ήδη είμαστε...
Το πιο ενδιαφέρον όμως που ανακαλύπτει κανείς ακούγοντας προσεκτικά το “Fever To Tell” είναι το γεγονός η Karen O έχει όλα τα φόντα και με το παραπάνω να εξελιχθεί σε rock icon της γενιάς της. O καιρός μόνο θα δείξει και μέχρι τότε, ας αρκεστούμε ακούγοντας ένα από τα πιο απαπάντεχα art-punk ντεμπούτα των τελευταίων χρόνων.
P.S. Το Avopolis Music Network απονέμει στην εταιρία Interscope το βραβείο του χρυσού Compact Disc, αφού πέρασε επιτυχημένα όλα τα έγκυρα και εξαντλητικά crash tests της πολυπληθούς ομάδος από crackers και mp3 freaks του Avopolis, χωρίς να γίνει δυνατή η αντιγραφή και η συμπίεση των αρχείων σε mp3 format του cd album των Yeah Yeah Yeahs με τίτλο “Fever To Tell”! Τα θερμά μας συγχαρητήρια!
