Με διάσπαρτα εφιαλτικά ηχητικά backgrounds, περισσότερα πληκτροφόρα όργανα και μία progressive διάθεση να πλανάται διάχυτη στον αέρα, στον καινούριο τους δίσκο οι Friends of Dean Martinez δείχνουν πως δεν μένουν στην πετυχημένη συνταγή του παρελθόντος.
Δείχνουν να ψάχνουν να θέλουν να πειραματιστούν με ένα διαφορετικό, λιγότερο γεωγραφικά αναγνωρίσιμο μουσικό στυλ, το οποίο όμως φαίνεται πως δεν είναι αυτό ακριβώς που τους ταιριάζει. Οι αλά spaghetti western κιθάρες με το χατζιδακικό ύφος έχουν περιοριστεί σε αρκετό βαθμό και τη θέση τους στις υφολογικές αναφορές βρίσκουμε περισσότερο σύγχρονα συγκροτήματα της post-rock σκηνής, αλλά και ονόματα από την progressive rock σκηνή της δεκαετίας του 70, όπως οι Pink Floyd.
Π.χ στο εναρκτήριο h-hour minus five επί πεντέμιση λεπτά δημιουργούνε ερημικά και ομιχλώδη μουσικά ηχοτοπία, με όργανο, κύμβαλα, πιάνο, θέρεμιν και κιθάρες, αλλά δεν καταφέρνουν απόλυτα να συγκινήσουν τον ακροατή, παρά μάλλον να τον κουράσουν μην καταφέρνοντας να πείσουν πως δούλεψαν αρκετά πάνω στις μελωδίες τους και στην ανάπτυξη των κομματιών τους. Μοιάζει σαν να ακολουθούν με κεκτημένη ταχύτητα την έμπνευση και το προσωπικό στυλ που καθιέρωσαν στους προηγούμενους δίσκους τους, το οποίο όμως δεδομένης και της σχετικής υφολογικής εξέλιξης, τους οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα προβλέψιμο και κατά κάποιο τρόπο βαρετό.
Το A Place In The Sun του 2000 αποτέλεσε έναν πολύ όμορφο δίσκο, ειδικά για τους φίλους της μουσικής του Morricone, αφού ήταν γεμάτο συναισθήματα και εικόνες που δεν μπορούσαν να σε αφήσουν εύκολα ασυγκίνητο. Εδώ δυστυχώς περνάς πολλές συνθέσεις ελαφρά την καρδία έπειτα από μία-δυο ακροάσεις.
Δεν είναι κακός βέβαια δίσκος το Under The Waves και δεν λείπουν ενδιαφέρουσες στιγμές όπως το ομώνυμο ή το πολύ γλυκό Cahuenga. Ο κύριος Bill Elm και η παρέα του έχουν αδιαμφισβήτητο ταλέντο, το οποίο έχουν αξιοποιήσει δημιουργώντας πανέμορφες δουλειές στο παρελθόν. Απλά εδώ φαίνονται να βρίσκονται σε μια μεταβατική περίοδο, που φαίνεται να δημιουργεί μία σχετική αμηχανία, τόσο στους ίδιους, όσο και σε εμάς. Περιμένουμε το επόμενο πόνημά τους με την ελπίδα να μας αποζημιώσουν...
