Μέσα στην υπερπληθώρα κυκλοφοριών μαύρης μουσικής υπάρχουν κάποια διαμάντια που εύκολα ή δύσκολα έρχονται στην επιφάνεια. Το ότι το Quality, θα ήταν ανάμεσα σε αυτά, το περιμέναμε πριν ακόμα κυκλοφορήσει. Ο Kweli και η παρέα του (Mos Def, Hi Tek κλπ) δεν μας έχουν αφήσει ποτέ παραπονούμενους και όπως αναμενόταν δεν το έκαναν και τώρα.
Το Quality είναι ουσιαστικά η πρώτη αυστηρά προσωπική κυκλοφορία του Talib Kweli (το περσινό εξαιρετικό Reflection Eternal ήταν σε συνεργασία με τον dj Hi Tek). Η ελευθερία που προσδίδει μια προσωπική κυκλοφορία είναι εμφανής σε όλη τη διάρκεια του Quality. Εδώ πλέον ο Kweli πειραματίζεται με διαφορετικούς παραγωγούς και διαφορετικά ηχοχρώματα στα κομμάτια του, που συχνά ξεφεύγουν από τα minimal hip hop πλαίσια και αφήνονται σε πιο soul και R&B διαδρομές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα και ένα από τα highlights του δίσκου είναι το Where do we go, με την βιόλα, τα γλυκά γυναικεία φωνητικά και τους πικρούς στίχους (Where do we go? What do we say? What do we do? Nowhere to turn, nowhere to run and there's nothin new. Where do we go for inspiration? It's like pain is our only inspiration)
Κατευθείαν από την καρδιά της Νέας Υόρκης, το Brooklyn, ο Kweli δίνει μια πιο σοφιστικέ και εκλεπτυσμένη τόσο μουσικά όσο και θεματικά εκδοχή του hip hop, μίλια μακριά από την βίαια εκδοχή του gangsta rap όσο και την γεμάτη guns, sex & drugs θεματολογία των περισσοτέρων ανάλογων κυκλοφοριών. Η επιτυχία του όμως είναι ότι καταφέρνει να είναι καυστικός χωρίς να κραυγάζει και παροτρύνει για το καλύτερο φωτίζοντας τον δρόμο με αχτίδες οπτιμισμού και ελπίδας για το μέλλον. Ένας πραγματικός ‘ghetto philosopher’ όπως τον παρουσιάζει ο Dave Chappelle στο εισαγωγικό track.
Όπως αναμενόταν στο Quality συναντάμε πολλούς προσκεκλημένους, όπως τους Mos Def, Roots (Black Thought και Pharoahe Monch), Bilal, Dj Quik, Res κ.α. οι οποίοι εντείνουν την πολυμορφία του δίσκου. Πάντα βέβαια διατηρείται σε χαλαρά σχεδόν mellow πλαίσια, στο μονοπάτι που χάραξαν οι De La Soul και οι A Tribe Called Quest.
Η ειρηνιστική διάθεση του Talib είναι εμφανής σε όλη τη διάρκεια του δίσκου και η άποψη του, την οποία συχνά πυκνά να αναφέρει, είναι ότι το σημαντικότερο να μένεις ζωντανός με ελεύθερο πνεύμα. Η σπουδαιότητα του να επιβιώνεις και να συνεχίζεις τον αγώνα είναι σημαντικότερη του να πεθάνεις στον βωμό της τιμής. Σίγουρα μια διαφορετική άποψη, πολύ χρήσιμη για τον αιματοβαμμένο χώρο του hip hop και των αμερικάνικων ghetos.
Τελικά ο τίτλος Quality περιγραφεί κατάλληλα και το περιεχόμενο του δίσκου. Ένας δίσκος απόκτημα, ο οποίος θα ικανοποιήσει ακόμα και ακροατές προερχόμενους από άλλους μουσικά χώρους.
