Ας δούμε καταρχήν τι λέει ο ίδιος ο Peter Hammill γι’αυτή την κυκλοφορία στο booklet του cd: «Αυτές οι μπαλάντες, από 9 κυκλοφορίες μου στην Fie! Records, δεν είναι γενικώς αντιπροσωπευτικά δείγματα του τι ακριβώς κάνω. Μερικά από αυτά που κάνω δεν είναι για τους λιπόψυχους». Ο Hammill έχει απόλυτο δίκιο. Η κυκλοφορία αυτή έχει σπασμωδικό χαρακτήρα και δεν είναι σοβαρό δείγμα του γίγαντα αυτού που είτε μόνος του είτε με τους Van Der Graaf Generator, έχει δώσει μεγαλειώδεις δουλειές. Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε γύρω από τον Hammill και την πάλαι ποτέ ένδοξη μπάντα του, περιστρέφεται ένα τρελά αφοσιωμένο fanclub που λατρεύει οτιδήποτε κυκλοφορεί. Ίσως σε αυτούς να απευθύνεται τούτη η κυκλοφορία.
Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν μιλάμε για το υλικό που περιλαμβάνεται στην εν λόγω συλλογή. Μιλάμε ακριβώς για τη χρηστικότητα της και τη θέση στη γενικότερη χαώδη δισκογραφία του Άγγλου τραγουδοποιού. Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, το “Don’ Tell Me” είναι και το πιο παλιό από τα 1982 και το δίσκο “Enter K”. Από τα πιο διάσημα τραγούδια του Hammill, το “Don’t Tell Me” «σκοτώνει» τον ακροατή και τον ωθεί σε βαθιά μελαγχολικά μονοπάτια. Τα υπόλοιπα του δίσκου είναι όλα μετά το 1991 και μερικά είναι εξαιρετικά μερικά όμως δυστυχώς αδιάφορα. Το “A Better Time”, από το δίσκο του 1996 “X My Heart” είναι ένα εκπληκτικό κομμάτι που ασφυκτιά μέσα στα δεκάδες βιολιά που το περιτριγυρίζουν ενώ η μαγική φωνή του Hammill το απογειώνει.
Όπως κάθε συλλογή, και δη εξειδικευμένη, έτσι και το “The Thin Man Sings Ballads” είναι άνισο. Ο Hammill προτρέπει το κοινό σε αγορά δύο άλλων δίσκων, στην περίπτωση όμως που το “The Thin…” κεντρίσει το ενδιαφέρον κάποιου, κάτι το οποίο είναι πιθανό, όχι όμως τόσο πιθανό όσο μία φυσιολογική συλλογή που βέβαια δεν θα μπορούσε να μείνει στο ένα cd. Η περσινή κασετίνα των Van Der Graaf Generator είναι αριστουργηματική και συστήνεται σε όλους, άσχετα με το αν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή με τον κόσμο του Hammill. Όσο για το δίσκο που μιλάμε σήμερα, η συμβουλή μου είναι να κινηθείτε με προσοχή. Είναι καλός αλλά αδικεί όλη την ευφυϊα του τραγουδιστή/συνθέτη.
