Μια πιο μελωδική πλευρά παρουσιάζουν στο τέταρτό τους album οι Supergrass, επιστρέφοντας στο fun και το cool sci-fi glitter-rock που λατρεύουν. Η παρέα του Gaz Coombes ελίσσεται όπως πάντα σε διαφορετικά είδη, σε ένα κράμα όμως που ξεχειλίζει από αστραφτερά χρώματα, αλλά και ενίοτε ψυχεδελικές αποχρώσεις.
Το 'Seen The Light', για παράδειγμα είναι too much T-Rex, αλλά θα το ζήλευαν οι Oasis του σήμερα, στο 'Evening Of The Day' καταθέτουν εμπράκτως την αγάπη τους και για την country-folk, πάντα υπό το δικό τους πρίσμα, ενώ το άνοιγμα με το ‘Za’ μας γυρίζει στην Ziggy εποχή του Bowie, με θαυμάσια effects και στυλάκι.
Ο Bolan ξαναζωντανεύει στο ‘Brecon Beacons’ πάντως, αλλά ίσως αρχίζουμε και επαναλαμβανόμαστε επικίνδυνα. Την μουσική δεν επιχείρησαν ποτέ να την αλλάξουν οι Supergrass, αλλά από την άλλη έχουν περισσότερο τακτ από τους Dandy Warhols. Όταν δε είναι στα κέφια τους, όπως στο πιασάρικο πρώτο single, 'Grace', τότε δεν τους πιάνει κανένας (σάμπως όμως μείνανε και πολλοί από την mid 90s βρετανική ποπ;). Τι κι αν ξαναγράφουν το 'Pumping on Your Stereo'; Μια μικρή δόση ψυχεδέλειας σε Pink Floyd μοτίβα ('Prophet 15'), οι νότες του hammond ('Rush Hour Soul'), μια εν δυνάμει nu-rock παρωδία ('LA Song') είναι τα δρομάκια που τους κάνουν να διαφεύγουν προσωρινά. Οι αγάπες παραμένουν σταθερές και οι επιθυμίες ακμαίες.
Αν όπλιζαν το στυλάτο ταξίδι τους καλύτερα (περισσότερα καλά τραγούδια), όλα θα ήταν σαφώς πιο όμορφα, εξακολουθούμε όμως να περνάμε καλά (έστω και για λίγο) με το Life On Other Planets. Have fun!
