Τα Πορτραίτα Από Συνήθεια είναι η πρώτη δισκογραφική δουλειά του Πάνου Μαλαχιά. Έμπειρος διπλωματούχος κιθαρίστας, συνθέτει και παρουσιάζει με τη βοήθεια μιας πολυμελούς ορχήστρας και της φωνητικής σύμπραξης των Κατερίνας Σκρέκη και Νίκου Μπουρνέλη, έναν δίσκο φόρο τιμής στην αίσθηση αγαπημένων ακουσμάτων. Όπως δηλώνει και ο ίδιος «τα τραγούδια αυτά γράφτηκαν γιατί κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κρατάμε ένα μύθο ζωντανό». Πράγματι, αναδύεται αυτή η αίσθηση, γεγονός που αποτελεί εν μέρει θετικό προσθετικό στην όλη προσπάθεια, αλλά ταυτόχρονα καταλήγει και σημαντική αδυναμία - όταν ειδικά επιχειρεί κανείς να αναμοχλεύσει τις επιρροές και να μπει σε διαδικασία σύγκρισης. Είναι αλήθεια ότι ο Πάνος Μαλαχιάς επιτυγχάνει τον στόχο του όσον αφορά τη γενικότερη ατμόσφαιρα του δίσκου, κάτι όμως για το οποίο ευθύνονται μάλλον οι μουσικές (τεχνικά) του ικανότητες και η πολύ καλή παραγωγή και ενορχήστρωση (ωραία τα τζαζαρίσματα του σαξοφώνου σε διάφορα σημεία), παρά οι στιχουργικές στιγμές ή η αυθεντικότητα, που θα προσέδιδε το απαραίτητο βάθος και ενδιαφέρον στα κομμάτια. Μου φάνηκε δηλαδή πως οι στίχοι παραήταν συνοδευτικοί στη μουσική και όχι τόσο αβίαστοι. Προσπαθούσαν να συλλάβουν μια ατμόσφαιρα με έναν τρόπο αρκετά τεχνικό και συστηματοποιημένο - με λέξεις που η χρήση τους και μόνο παραπέμπει κάπου. Νοσταλγία, μελαγχολία, αθωότητα, αγάπη, αλητεία μιας Ελλάδας που θυμίζει κάτι, κάτι αόριστο όμως και όχι τόσο βιωματικό. Αν και ο δίσκος ξεκινάει αρκετά δυναμικά με το “Δεν Ξέχασα” χάνει στα σημεία δυστυχώς στη συνέχεια. Εξαίρεση το “Δυο Αναπνοές” - κομμάτι ορχηστρικό - το οποίο αποκαλύπτει μια απόσταση ανάμεσα στη μουσική γλώσσα (σύνθεση και απόδοση) που χρησιμοποιεί ο Μαλαχιάς και τη στιχουργική, με την πρώτη να έχει το προβάδισμα σε όλο τον δίσκο. Αυτό το ορχηστρικό κομμάτι «μιλάει» περισσότερο από τα υπόλοιπα. Επιπλέον θα βοηθούσαν περισσότερο και δύο πιο δυναμικές φωνές από τους Σκρέκη και Μπουρνέλη για να υποστηρίξουν τα τραγούδια. Έτσι, αν και ο δίσκος ακούγεται ευχάριστα σε κάποια σημεία και ο Πάνος Μαλαχιάς φαίνεται να έχει την ικανότητα να τον υποστηρίξει μουσικά - συνδυάζοντας rock, latin και έντεχνες ελληνικές και λαϊκές επιρροές - δεν βρίσκει εκείνο το συστατικό που θα τον κάνει τελικά να ξεχωρίσει.
