Stereo Mike: Σε κάθε εποχή που το mainstream αρχίζει να τρώει την ουρά του γεννιούνται διαμάντια

Ποια είναι η περίληψη μια χρονιάς πέρα από τα τραγούδια που σου μένουν; Και τις μνήμες που αυτά κουβαλούν; Κοιτώντας πίσω στις ηχητικές διαδρομές του ’14, με στοιχειώνει η μονοτονία του Trap Rap, οι απόηχοί του στο pop, και η κατάληψη των charts από ασφαλείς διατονικές ντίβες à la Taylor Swift και boybands à la One Direction. Βέβαια, σε κάθε εποχή που το mainstream αρχίζει να τρώει την ουρά του γεννιούνται διαμάντια, κάποια στο ραντάρ του ραδιοφώνου και πολλά εκτός. Αυτά τα διαμάντια αφήνουν το δικό τους Sonic Highway στο μουσικό DNA του κάθε ακροατή. Πολλά από αυτά, στις παραπάνω λίστες για μένα.

Ο Iggy Pop στο BBC Music John Peel lecture φέτος –και την πρώτη του διάλεξη ποτέ– αναρωτήθηκε για την ελεύθερη μουσική μέσα σε μια καπιταλιστική κοινωνία. Αναρωτήθηκε για τη μουσική που «σπρώχνει» το ραδιόφωνο στα αυτιά των ακροατών, όντας και ο ίδιος πλέον ραδιοφωνικός παραγωγός. Κατέληξε ότι πάντα τα διαμάντια ήταν λίγα και, γι’ αυτά τα ένα-δύο, άξιζε να ακούσεις ένα ολόκληρο top 20.

Μόλις διαβάσετε ένα απόσπασμα από το κείμενο του Stereo Mike που περιλαμβάνεται στην ετήσια ειδική έκδοση του περιοδικού SONIK με τα καλύτερα της χρονιάς που κυκλοφόρησε. Εκεί θα βρείτε και τις λίστες (και τα σχόλιά του) με τα καλύτερα της χρονιάς.