Placebo

Ούτε που θυμάμαι πόσες φορές έχω δει τους Placebo ζωντανά… Μπορώ να τις υπολογίσω χοντρικά όμως κάπως έτσι: τους έχω δει όσες φορές έχουν παίξει στην Αθήνα εκτός από μια (σίγουρα), άντε δύο. Αυτοί θυμούνται πόσες φορές έχουν παίξει στην Ελλάδα; Ίσως από μια για την κάθε χρονιά από τότε που έκαναν την αρχή, στο Rockwave στον Άγιο Κοσμά (μην μου ζητήσετε χρονιά μόνο, 1998 ή 1999, αν δεν κάνω τραγικό λάθος!). Οι λόγοι που εξακολουθώ να πηγαίνω έχουν αλλάξει μέσα στα χρόνια αυτά: κάποτε πήγαινα επειδή μου άρεσαν πολύ οι δίσκοι τους και τους θεωρούσα εξαιρετική live μπάντα, τώρα γιατί όλα τα παραπάνω εξακολουθούν να ισχύουν αλλά θέλουν επίμονα να τους δουν και τα παιδιά μου. Το ροκ εν ρολ που παίζουν χτυπάει στις ευαίσθητες χορδές καθενός που αγαπάει το συγκεκριμένο είδος μουσικής, εμπεριέχει δύναμη και συναίσθημα και σε κάνει να περνάς καλά, είτε είσαι σε απογειωμένη φάση είτε είσαι στα down σου.

Στο εξωτερικό δεν το έχουν πάρει πρέφα αυτό, και μόλις τώρα αρχίζουν και κερδίζουν έδαφος στις προτιμήσεις των Βρετανών ακροατών για παράδειγμα. Εμείς το ξέρουμε εδώ και χρόνια, εξ ου ο Λυκαβηττός κόντεψε να βουλιάξει! Την άξιζαν τέτοια προσέλευση πάντως, αφού έδωσαν μια απ' τις καλύτερες συναυλίες τους, απ' όσες έχω δει τουλάχιστον! Σε μιάμιση ώρα κατάφεραν να στριμώξουν μια πληθωρική σειρά από τραγούδια τους, από το πρώτο ("Bionic" και "I Know" μόνο δυστυχώς), μέχρι και το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους ("Ambulance" που ξεκίνησε εκρηκτικά τη συναυλία, " Follow The Cops Back Home ", "Song To Say Goodbye" και άλλα που δεν θυμάμαι, όχι όμως και το " Post Blue" που περίμεναν με ανυπομονησία οι underage συνοδοί μου). Ο κατά βάση νεανικός πληθυσμός του κονσέρτου ήξερε καλά το μάθημά του φυσικά, και τους αποθέωσε σε κομμάτια σαν το "The Bitter End" (που με τη δια βοής μέθοδο δημοψηφίσματος βγήκε το δημοφιλέστερο από τα τραγούδια τους), το "Every You Every Me", το " Without You I 'm Nothing " ή το "20 Years" που έκλεισε τη συναυλία (με anti- climax τρόπο, απορώ γιατί το κάνουν αυτό, θα μπορούσαν να μας αφήσουν απογειωμένους με άλλο κομμάτι).

Δεν παραπονέθηκε κανείς από το επαυξημένο με δύο ακόμη μουσικούς σόου, αυτό δα έλειπε, είχαν αφήσει και κατά μέρος του πολλούς κιθαριστικούς ηρωισμούς που με είχαν χαλάσει λίγο πέρυσι στη Μαλακάσα, οπότε όλα καλά για όλους μέχρι την επόμενη φορά. Εγώ δεν θα κρατάω ακριβώς την αναπνοή μου μέχρι τότε, οι φαν τους θα μετράνε ήδη μέρες μέχρι να ξαναδούν τον Brian επάνω στη σκηνή, κάτι μου λέει…