Heart

Olga K.

Μόλις αρχίσει να καλοκαιριάζει και μέχρι να μπει το φθινόπωρο, οι περισσότερες Αμερικανικές πόλεις γεμίζουν με τα λεγόμενα fairs - κάτι σαν τα δικά μας πανηγύρια. Με διάφορα παιχνίδια, καρουσέλ, τρενάκια και μαλλί της γριάς, τα fairs είναι ο παράδεισος μικρών (και μεγάλων) παιδιών.

Ένα κρύο βράδυ του Σεπτέμβρη λοιπόν πήραμε το δρόμο για την Πομόνα και το LA County Fair για να δούμε τις πιο ροκ αδερφές (τις Heart εννοώ βρε). Το εισιτήριο έγραφε ότι η συναυλία θα γινόταν σε ιππόδρομο, κάτι που με παραξένεψε αρχικά μιας και δεν έχω ξανακούσει να γίνεται live σε τέτοιο χώρο, αλλά όπως διάφορα άλλα περίεργα που γίνονται σε αυτή τη χώρα είπα να κρατήσω τις αμφιβολίες μου μέχρι να κρίνω ιδίοις όμμασι.

Πάνω-κάτω ήξερα τι να περιμένω από το live, μιας και είδα δει τις Heart πριν δυο χρόνια στο Sweden Rock (ας είναι καλά μια ψυχή που με έτρεχε πάνω-κάτω στην Ευρώπη). Η Αν αγνώριστη πλέον, δεν μοιάζει να έχει χάσει τίποτε από την εκπληκτική φωνητική της γκάμα, χτυπώντας νότες που ελάχιστες γυναίκες στη ροκ σκηνή σήμερα μπορούν να εκτελέσουν με τόση άνεση. Κρίμα που το κοινό ήταν άσχετο, απαρτιζόμενο κυρίως από οικογένειες με παιδιά τους να τσιρίζουν στο φουλ και γιαγιάδες-παππούδες που ήρθαν με τα κακομαθημένα εγγονάκια τους, που το μόνο που ήθελαν (εκτός από παγωτό και μαλλί της γριάς) ήταν ένα χέρι ξύλο. Το ψιλο-ξενέρωτο κοινό απόλαυσε όλες τις μεγάλες επιτυχίες των αδερφών Wilson ("These dreams", "Crazy on you", "Barracuda", "Alone") καθώς επίσης και αρκετές διασκευές Zeppelin, αφήνοντας για το τέλος ένα οργιαστικό "Rain Ol’ Me" αποτίνοντας φόρο-τιμής στους αγαπημένους τους Who, με φόντο ένα ολόγιομο φεγγάρι. Αν η λέξη μαγεία μπορούσε να χαρακτηρίσει μια στιγμή, εκείνη ήταν σίγουρα μια από αυτές…