Tiger Lillies και Alexander Hacke: 'Mountains of Madness'

Οι Tiger Lillies με τον Alexander Hacker άρχισαν σχεδόν στην ώρα τoυς, με τα εφιαλτικά σκίτσα της Danielle de Picciotto και το εξαιρετικό light show του Lutz John να δεσπόζουν. Ο Alexander Hacke έπαιζε electronic lives (ό,τι και αν μπορεί να φανταστεί κανείς, με αυτό) κάνοντας την εισαγωγή σε ένα όχι και τόσο τυπικό Tiger Lillies show.



Ξεκίνησαν με το ‘‘The Rats in The Walls’’ με έναν αρουραίο, ευτυχώς ψόφιο, να πετιέται στην σκηνή από τον drummer. Ο Hacke απήγγειλε στίχους από τον H. P. Lovecraft για να προσθέσει την σκοτεινή πινελιά που έλειπε από το καμπαρέ των Tiger Lillies και η οποία δεν φάνηκε να επικρατεί τόσο όσο σε προηγούμενες συναυλίες τους.



Η εκφραστικότητα του Martyn Jacque ήταν αυτή που τράβηξε αρχικά την προσοχή, ενώ η σκιά του μπασίστα στο βάθος, δημιούργησε μια αίσθηση παντομίμας και θεάτρου σκιών. Ο ηλεκτρονικός θόρυβος που παρήγαγε ο Alexander Hacker συνόδευε τέλεια τις ιστορίες τους, ακόμα πιο αλλόκοτες και από αυτές των Tiger Lillies. Ακολούθησε ο Αdrian Stute, παίζοντας το singing saw, με πολύ σωστό συγχρονισμό σκίτσων, με ανθρωπόμορφες φιγούρες που θύμιζαν Μινώταυρο, και ήχου. Ο Charles Dexter Ward ήταν μια ψυχιατρική περίπτωση, με jazzy μουσική υπόκρουση και gothic επιρροές.



Αμέσως μετά, έβγαλαν τα καπέλα τους και υποκλίθηκαν λίγο πριν το κλείσιμο της αυλαίας, ενώ για το τέλος, κράτησαν το ‘’Mountain of madness’’, με τις κόκκινες φιγούρες να επικρατούν στο βάθος, το αρκοντεών να δεσπόζει, όπως σχεδόν σε όλα τα κομμάτια, τον Alexander Hacke να ξεσπάει και μια οπερετική κορώνα για το φινάλε. Το οποίο δεν ήταν και τόσο αποφασιστικό, αφού ξαναβγήκαν άλλες δύο φορές μετά από το χειροκρότημα και την απαίτηση του κόσμου. Δυνατό, γρήγορο αρκοντεών, και μια δεύτερη επίσκεψη από τον Κανίβαλο Χασάπη, με τον Αdrian Huge να κοπανάει με μανία το drum set του, με τα κρεμασμένα κοτόπουλα και τα διάφορα άλλα αγνώστου ταυτότητας παιχνίδια, στον πάτωμα. Η μοναδική ίσως, παρατήρηση που θα μπορούσε να κάνει κάποιος, ήταν ότι θα θέλαμε τη συμμετοχή του Alexander Hacke να είναι πιο έντονη.