Η ελκυστική νεαρή βρετανίδα τραγουδίστρια Alice Russell επισκέπτεται την Αθήνα με την εξαμελή τρελή μπάντα της στις 9 & 10/5, στο Gazarte. Τα ηχοτοπία της ταξιδεύουν σε αρώματα soul, jazz, funk, downbeat, hip-hop και broken beat και είναι στ’ αλήθεια αρκετά δύσκολο να την εντάξουμε κάπου. Πολύ γλυκειά και με αίσθηση του χιούμορ, μάς μίλησε τηλεφωνικά για πράγματα σημαντικά, αλλά και ασήμαντα…
 |
Κατ’αρχήν θα ήθελα να μου σχολιάσεις τη φράση που αναφέρεις στο myspace «It’ s not my fault the marmot found a new home».
«Ω!, στ’αλήθεια δεν σημαίνει κάτι ιδιαίτερο. Είναι μία αγαπημένη μου φράση από την ταινία The Big Lebowski (Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι), αλλά στην ουσία είναι μία νεανική μου παιχνιδιάρικη ανοησία. Κάτι αστείο που λέμε με τη παρέα μου».
Προέρχεσαι από μία οικογένεια μουσικών (ο πατέρας σου ήταν καθηγητής μουσικής και οργανίστας, οι αδελφές σου είναι τραγουδίστριες και εσύ συμμετείχες σε διάφορες χορωδίες στη παιδική σου ηλικία), όμως έχεις και σπουδές μόδας και τέχνης. Πώς κατέληξες να αφοσιωθείς στη μουσική και μόνο;
«Στην ηλικία των 18 χρόνων αδυνατούσα να αποφασίσω για το μέλλον μου, όμως μου άρεσε πολύ η μόδα και οι τέχνες γενικότερα. Πέρα από τη μουσική ατμόσφαιρα που κυριαρχούσε στο σπιτικό μας, για μένα όλα κύλησαν απολύτως φυσικά. Από νωρίς μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ με ταλαντούχους μουσικούς και παραγωγούς χωρίς να πολυκαταλάβω που πατώ και που θα με οδηγήσει. Τώρα, βέβαια, είμαι δοσμένη στη μουσική αλλά αποφάσισα να ολοκληρώσω παράλληλα και τις σπουδές μου στο Art College, επιτέλους!».
 |
Σε μία παλαιότερη συνένευξη αναφέρεις ότι αποκαλείς τη μουσική σου «soul» γιατί αυτή η μουσική μπορεί να είναι λίγο απ’ όλα. Πώς αισθάνεσαι και τί αντιπροσωπεύει για σένα στ’ αλήθεια ο όρος «soul»;
«Βασικά είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται από όλους, είτε ανταποκρίνεται στην ουσία του είτε όχι. Soul ή soulful μουσική είναι για μένα το συναίσθημα, κάτι το οποίο ενέχει όλες τις μουσικές κουλτούρες - ανεξάρτητα από που προέρχεται καθείς- το στοιχείο της χαρμολύπης, κάτι που φτάνει κατ’ ευθείαν στη καρδιά και την ψυχή. Με άλλα λόγια soul είναι το ανθρώπινο».
Ποια είναι η άποψή σου για το ρεύμα της ανα-γέννησης soul τραγουδιστριών όπως Amy Winehouse, Duffy, Adele ή και της γυναικείας new folk σκηνής με καλλιτέχνιδες όπως Kate Welsh, Katie Melua, Laura Marling, Leslie Feist, Joanna Newsom; Αισθάνεσαι ότι αποτελείς κι εσύ κομμάτι αυτής της τάσης;
«Είναι γεγονός ότι υπάρχει ένα μαζικό «κύμα» γυναικείας κυριαρχίας στα μουσικά πράγματα τελευταία, ιδίως στα είδη που ανέφερες. Προσωπικά το απολαμβάνω δεόντως και περιμένω να δω τί θα προκύψει από αυτό. Σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις που δε θα ξεπεράσουν το πρώτο ή ένα μόνο καλό album - αλλά ποτέ δε μπορείς να γνωρίζεις. Εγώ δεν ανήκω σε αυτό το ρεύμα, κατ’ αρχήν γιατί δεν έχω συναντήσει τόση μεγάλη αποδοχή ή και επιτυχία και κατά δεύτερον είχα συνεργαστεί και είχα δώσει ανάλογα δείγματα soul πνεύματος πολύ πριν αυτή την έκρηξη. Πάντως μου αρέσει πολύ».
Έχουν ακουστεί κάποιες φήμες για συνεργασία με σημαντικά ονόματα όπως Massive Attack, Groove Armanda και Four Tet. Ισχύει κάτι από αυτά;
«Η αλήθεια είναι ότι έχω δώσει ένα κομμάτι στους Massive Attack αλλά καλούνται να επιλέξουν μέσα από μία πλειάδα τραγουδιών και συμμετοχών, οπότε αναμένω ακόμη την απάντηση. Θα χαιρόμουν αφάνταστα και θα αποτελούσε μεγάλη τιμή για μένα μία τέτοια συνεργασία. Από την άλλη υπήρχε μία πρόταση από τους Groove Armanda παλαιότερα αλλά το αφήσαμε εκεί, πολλή δουλειά, καταλαβαίνεις. Έτσι τα πράγματα έμειναν στάσιμα, θα δούμε».
 |
