ΔΙΕΘΝΗ

Φαίνεται απίστευτο ότι έβγαλαν έναν δίσκο ατόφιας synth pop, τραγουδώντας για έναν εκπίπτοντα κόσμο, μέσω της εξίσου εκπίπτουσας ποπ κουλτούρας, η οποία από καιρό τρώει τις σάρκες της...

Επιθετική electro pop με χαρισματικό πρωταγωνιστή τον Samuel T. Herring, η οποία γράφτηκε για νεορομαντικές ψυχές που δεν τις εξέφρασε ποτέ η άτεχνη ωμότητα του punk...

Ένα «μαύρο» άκουσμα πραγματικά διασκεδαστικό, που μπορεί να ενώσει τους πιουρίστες των αμερικάνικων τζαζ ρυθμών με το κοινό του Pharrell Williams...

Δίσκος δίχως την παραμικρή έκπληξη, μα με περίσσια εμπιστοσύνη στο τι μπορούν να πετύχουν οι κελαρυστές ακουστικές κιθάρες και τα χαλαρά, καθησυχαστικά φωνητικά...

Εδώ οι χαρακτηριστικές τους κιθάρες, εδώ και τα ρετροφουτουριστικά τους πλήκτρα: δεν λείπει η σπίθα από το νέο άλμπουμ της παρέας του Jason Lytle, απουσιάζει όμως η φωτιά...

Χωρίς να μπορεί να χαρακτηριστεί αδιάφορο ή κακό, δεν αγγίζει τα ύψη προηγούμενων καταθέσεών του: μία που το ακούς και μία που κατευθύνεσαι προς το επόμενο άκουσμα...