ΔΙΕΘΝΗ

Χρήσιμο συμπλήρωμα στο Art Ιn Τhe Age Οf Automation (2017), που πιστοποιεί ότι δεν έχουν πάψει να φτιάχνουν ενδιαφέρουσα μουσική. Θα κέρδιζαν ωστόσο κάτι παραπάνω, αν υπονόμευαν και λίγο τον εαυτό τους...

Με αφετηρία το shoegaze και με γαρνιτούρα το black metal, πιάνουν τη μυρωδιά των λουλουδιών όταν αρχίζουν να σαπίζουν, διυλίζοντας την πραγματικότητα της σύγχρονης μεγαλούπολης κάτω από την αστραφτερή επιφάνεια...

Δίχασε τους οπαδούς, καθώς κάποιοι τους κατηγόρησαν ότι έγιναν Nickelback, ωστόσο δοκιμάζουν απλά έναν πιο ραδιοφωνικό ήχο, χωρίς να χάνουν την ταυτότητά τους...

Ο πήχης δεν ανεβαίνει συγκριτικά με αυτά που μας έχει ήδη παρουσιάσει, διακυβεύεται μάλιστα κιόλας, όσο απομακρύνεται από τα Βαλκάνια· ίσως όμως να είναι η δουλειά που θα κάνει το γκελ στον ευρωπαϊκό τζαζ Τύπο...

Δεν λείπουν οι καλές στιγμές, λείπει όμως η περιπέτεια και εκείνη η τρέλα που μάθαμε να συνδέουμε με αυτήν την καρτούν καλλιτεχνική οντότητα...

Πώς διάολο γίνεται, σχεδόν 30 χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση, να κάνουν το ίδιο πράγμα και να καταφέρνουν να ακούγονται πάντοτε τόσο ζουμεροί;