«Υπάρχει πάντα μια ερώτηση που κάνω στον εαυτό μου, όταν ετοιμάζομαι για έναν καινούργιο δίσκο. Πού θα τον κάνω, σε ποιο μέρος; Πού θα είμαι χαλαρός, απερίσπαστος και θα νιώθω άνετα για να πειραματιστώ; Η απόφαση αυτή είναι ίσως η πιο κρίσιμη τελικά», λέει ο Glenn Jones, ο οποίος φέτος επέλεξε το πατρικό του σπίτι στο Νιού Τζέρσεϊ για να ξεκινήσει το γράψιμο των τραγουδιών του My Garden State.
Η επιστροφή στις ρίζες λειτουργεί συνήθως με έναν τρόπο γλυκόπικρο για τους περισσότερους ανθρώπους, πόσο μάλλον σε όσους προσδιορίζονται ως καλλιτέχνες. Με δεδομένη την αγάπη του για τον πριμιτιβισμό, ο Jones επιστρέφει για ακόμα μία φορά στον κόσμο όπου οι ακουστικές χορδές αναδεικνύουν τη σχέση του ανθρώπου με τη μουσική, με την τέχνη, αλλά και με την ανάγκη να λέει ιστορίες με όποιον τρόπο μπορεί. Είναι λοιπόν ένας παραμυθάς και ταυτόχρονα ένας καταγραφέας αληθινών διηγήσεων, ο οποίος έχει στο σεντούκι του πολλές χορδές, επιρροές, αλλά και μια ιδιαίτερη σύνδεση με τη φύση.
Όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος έκανε αίσθηση στα μέρη μας με τις «δύστροπες» συγχορδίες που επέλεγε –το ίδιο αργότερα και ο Βαγγέλης Γερμανός– έτσι και ο Jones ξεκινάει με ένα καποτάστο για να εξερευνήσει την καρδιά του ακουστικού λαϊκού ήχου της Αμερικής, αγγίζοντας τα μουσικά τοπία του John Fahey ή επεκτεινόμενος σε πιο avant garde μονοπάτια, πάνω σε εξάχορδες και δωδεκάχορδες κιθάρες και πάνω σε ένα πεντάχορδο μπάντζο, το οποίο βάζει τη δική του σφραγίδα στους αυτοσχεδιασμούς του τραγουδοποιού.
Δακτυλισμοί έντονοι και πιο απαλοί, άλλοτε δημιουργούν την αίσθηση κάποιου νοτισμένου πρωινού κι άλλοτε την εικόνα της σιγαλιάς μέσα στο σκοτάδι ενός δάσους, καθώς ξεδιπλώνουν μελωδίες που σφυρηλατούν φανταστικά και πραγματικά μέρη, τοποθεσίες όπως το East Montgomery της Αλαμπάμα και το Τappan Zee στον ποταμό Hudson• μέρη όπου ο Jones έχει περπατήσει και τώρα ντύνει με τη δική του μουσική. Ήχοι από τη φύση, στάλες βροχής που πέφτουν πάνω στο τζάμι του παραθύρου, η αύρα η οποία περνάει πάνω από το χορτάρι και στροβιλίζεται, οι γρύλοι που ξεκινούν το μονότονο τραγούδι τους μέσα στη νύχτα, ξύλινα και μεταλλικά χειροποίητα κρεμαστά οροφής στο περβάζι, είναι μερικές μόνο από τις «χαραμάδες» τις οποίες αφήνει ο Glenn Jones να διαφανούν στο My Garden State, ανάμεσα στα πλούσια στρώματα των συνθέσεων. Με αυτόν τον διακριτικό τρόπο δημιουργεί, εκτός από ατμόσφαιρα, κι έναν ρεαλισμό στην εικόνα που θέλει να δώσει στον ακροατή.
Ο μουσικός βρήκε λοιπόν το μέρος, βρήκε και τον τρόπο να πει τις ιστορίες του –αληθινές και φανταστικές– ενώ δείχνει ότι ξέρει πολύ καλά και τα όριά του και την αίσθηση του μέτρου. Έτσι, δίχως να κουράζει, το My Garden State λειτουργεί σαν ένα είδος διαλογισμού για όσους θα έχουν την περιέργεια να περιπλανηθούν στα τοπία του. Ένας καθαρά οργανικός folk rock δίσκος δεν είναι και πολύ εύκολο εγχείρημα. Το να διηγείσαι ιστορίες χωρίς λέξεις, μόνο με δάχτυλα και με τις χορδές μιας κιθάρας κι ενός μπάντζο, είναι άθλημα για λίγους. Και ο Glenn Jones είναι ένας από αυτούς.
{youtube}GQSlqwOGdOI{/youtube}
