Αρκεί και μόνο να διαβάσετε το μικρό σημείωμα στο οπισθόφυλλο του cd για να ζηλέψετε τον καλλιτέχνη και τη διαδικασία ηχογράφησης της μουσικής που ακούμε εδώ. Λέει λοιπόν: "Από τον Ιούλιο του 2001 μέχρι τον Ιούνιο του 2002, πήγα σε δέκα πόλεις για να γράψω και να ηχογραφήσω τραγούδια με τοπικούς ηλεκτρονικούς μουσικούς παραγωγούς. Παρακάτω είναι μια λίστα του που και με ποιόν έγιναν. Erlend Oye, Βερολίνο".
Φιλιά στο μαγευτικό Βερολίνο, παλιοκερατά, που μου γυρνάς τον κόσμο και κάνεις το χόμπι σου και βγάζεις και φράγκα από πάνω! Στο εσώφυλλο συνεχίζει: "Η ζωή μου με έφερε σε πολλά μέρη στον κόσμο, και γι' αυτό είμαι πολύ τυχερός. Ο κόσμος προσφέρει έμπνευση, περιπέτεια, πρόκληση, και γεύση. Παροτρύνω όλους το εξερευνήσουν τα θαύματά του όσο περισσότερο μπορούν. Αλλά το να είσαι ξένος σε ξένη χώρα μπορεί επίσης να είναι πολύ μοναχικό και δύσκολο. Είναι εύκολο να σε παρεξηγήσουν. Και εύκολο να παρεξηγήσεις. Οι άνθρωποι που συναντώ εκεί και προσφέρουν τη φιλία τους, την εκτιμώ περισσότερο από οτιδήποτε." Αυτά σαν οδηγίες προς ναυτιλομένους που επιθυμούν να κάνουν κάτι αντίστοιχο με τον Erlend Oye…
…ο οποίος Erlend Oye (για να γράψουμε και τίποτε για το δίσκο) πιθανόν να σας είναι γνώριμος σαν μέλος των Νορβηγών Kings Of Convenience αλλά και συνεργάτης των συμπατριωτών του Royksopp. Αφού μας κατέστησε σαφές κάποια στιγμή ότι "η ησυχία είναι η νέα φασαρία", το έχει ρίξει στα ηλεκτρονικά τελευταία, με ισχυρό ποπ χαρακτήρα όμως. Θυμηθείτε το "Versus" της μπάντας του, και εντρυφήστε στα δέκα κομμάτια τούτου του δίσκου που όλα τους κινούνται σε ένα χαλαρό ηλεκτρονικό πλαίσιο με φωνητικά και μελωδίες αρκούντως ηλιόλουστα και φανταχτερά.
Θυμίζοντας τους Beloved, τους Frazier Chorus και άλλα αντίστοιχα γκρουπ απ' τα '80ς, ο Oye καταφέρνει να δημιουργήσει έναν δίσκο που ενώ προέρχεται από 10 διαφορετικές συνεργασίες, δεν ξενίζει με την ανομοιογένειά του. Επίσης, αν και είναι σχεδόν αμιγώς ηλεκτρονικό, δεν ηχεί ποτέ δογματικό, δεν φοράει στυλιστικές παρωπίδες και εκκεντρικά φτιασίδια, και το κυριότερο, ηχεί ζεστό και ιδιαίτερα ανθρώπινο.
Οι γνωστότεροι συνεργάτες του είναι οι Prefuse 73 (δηλαδή ο Scott Herren που ζει πια στη Βαρκελώνη -σημειώνετε τις πόλεις, εντάξει;) και οι Schneider TM, δηλαδή ο Dirk Dresselhaus από το Βερολίνο. Από εκεί και πέρα έχουμε συνεργάτες στην πατρίδα (Bergen) και τις γειτονικές Σουηδία (Uddevalla) και Φινλανδία (Turku, Ελσίνκι), από Ευρώπη έχουμε ακόμη Ιταλία (Ρώμη) και Γαλλία (Rennes) και μετά περάσαμε και τον Ατλαντικό και πήγαμε μια Νέα Υόρκη και κατόπιν σ' ένα χωριό που το έλεγαν Shelton, Connecticut. Περάσαμε ωραία γενικά και σας το συστήνουμε αυτό το τουρ!
Συνοπτικά πάντως, θα λέγαμε ότι ο δίσκος είναι απολαυστικός, αν και δεν υπάρχουν στιγμές τόσο γερές που να σε εντυπωσιάσουν. Ίσως και να μην χρειάζεται, ίσως να αρκεί που μοιάζει με το ζεστό και επίμονο χάδι ενός εξοντωτικού καλοκαιρινού ήλιου που μας πλησιάζει.
