Pop ε; Νομίζετε! Αν το πρωτοεμφανιζόμενο αυτό τρίο από το Νότιο Λονδίνο είχε σκοπό να δημιουργήσει ένα pop album, και στα γραφεία της Fat Cat Records που εδρεύει στο Brighton έφτασαν οι συγκεκριμένες οχτώ ηχογραφήσεις που έχουμε και στα χέρια μας, τότε σίγουρα κάτι πήγε πάρα πολύ στραβά στα Electrical Audio studios του Chicago. Με τον Steve Albini παραγωγό και μεγαλύτερο θαυμαστή τους όμως, σίγουρα τίποτα δεν θα ήταν pop. FUCK POP, ναι, ίσως.
Αν ήμουν ο ευσυνείδητος υπάλληλος ενός δισκοπωλείου που σέβεται τον μουσικοφρικιό πελάτη του και έπρεπε να τοποθετήσω το “Make It Pop” σε κάποιο κατηγοριοποιημένο ραφάκι, αυτό που θα έκανα θα ήταν να πιάσω ένα νέο μεγάλο ταμπελάκι και ένα μαρκαδόρο και να γράψω το εξής “Music For Fucked Up Listeners Who Think That An Updated Cross Between Birthday Party And Laughing Hyenas Is The Perfect Lullaby For Their Kids”. Πιστεύω ότι θα ξεπουλούσα όλες τις διαθέσιμες κόπιες, δεν νομίζετε;
Κάθε άλλο παρά συμβατικό άκουσμα αποτελούν λοιπόν οι Giddy Motors, και εάν είστε από αυτούς που γνωρίζουν να ξεχωρίζουν τους πρώιμους Killing Joke από τους Jesus Lizard, τότε αυτό το παζλ ήχων, κραυγών, free jazz σαξοφώνων, art punk κιθαριστικών riffs, αλλά και godspeed μελωδιών με έναν frontman που άλλωτε ακούγεται σαν ένας πολύ νεαρός Nick Cave, άλλωτε σαν τον Billy McKenzie και άλλωτε σαν τον Henry Rollins.
Οι επιθετικοι χαρακτηρισμοί “προβλέψιμοι” αλλά και “προβλεπόμενοι” δεν αρμόζουν στους Giddy Motors αφού καταφέρνουν να ηχογραφήσουν ένα album με έντονες και σημαντικές διαφορές στις οχτώ συνθέσεις του, τραβώντας στα άκρα ορισμένες φορές τις αντοχές του ακροατή, ως ιδεολογικά αντίθετοι σε συμβατικές καταστάσεις.
Πάντα βέβαια, σε τέτοιες δισκογραφικές παρουσίες, υπάρχει και αντίλογος, αφού η οποια συνοχή μεταξύ των συνθέσεων απουσιάζει, ενώ ένα ερώτημα δεν παύει να στριφογυρνάει στο μυαλό μου, τώρα που τελειώνω την «επαγγελματική μου υποχρέωση»: Θα ενδιαφερθώ να κατεβάσω από το ράφι το cd των Giddy Motors κάποια στιγμή σύντομα, ή θα πιάσει σκόνες; Άλλωστε, άλλη χάρη έχει η pop της Kylie τα μεσημεράκια! Λέμε τώρα…
