O σοφός ελληνικός λαός λέει μια φράση, που στην περίπτωση του Josh Rouse, ταιριάζει άψογα: 'Πες μου τον φίλο σου, για να σου πω ποιος είσαι'.
Γεννήθηκε στην Nebraska, έζησε σε αρκετές πολιτείες, ώσπου τα τελευταία χρόνια εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Nashville. Εκεί γνώρισε τον παραγωγό-μουσικού David Henry, ο οποίος είχε δουλέψει με σημαντικά ονόματα όπως οι Cowboy Junkies και ο Vic Chesnutt.
Το '98 ηχογραφώντας σχεδόν αποκλειστικά σε προσωπικό χώρο, κατάφεραν να κάνουν πραγματικότητα το μεγάλο όνειρο του Rouse, που κρατούσε από την πρώτη στιγμή που ο θείος του, πίσω στην ηλικία των 14, του έμαθε να παίζει κιθάρα. Την δημιουργία μιας προσωπικής δουλειάς. Το 'Dressed up like Nebraska' αποτέλεσε φόρο τιμής στην γενέτειρα του και αποκόμισε θετικά σχόλια.
Ο Josh συγχρόνως ταξίδευε για συναυλίες με μεγάλα ονόματα της americana, σαν τους Son Volt, Golden Smog, Aime Mann και David Gray. Τον ίδιο χρόνο γνώρισε και τον τραγουδιστή των Lambchop, Kurt Wagner, και ο καρπός της φιλίας που προέκυψε ήταν το ep 'Chester' το φθινόπωρο του '99. Εκείνη την εποχή φήμες έφερναν τον Rouse να προσχωρεί στις τάξεις των Lambchop, κάτι που δεν πραγματοποιήθηκε τελικά ίσως γιατί ο τελευταίος θεώρησε αυτή την προοπτική αρκετά περιοριστική για τον ίδιο και την μετέπειτα καριέρα του.
Ακολούθησε το 'Home', ένα χρόνο μετά, και φέτος το 'Under cold blue star', μια δουλειά σε παραγωγή του Roger Moutenot, που έχει συνεργαστεί παλιότερα με τον Lou Reed και τους Yo La Tengo. Στο cd αυτό τα πάντα είναι καλοφτιαγμένα. Η παραγωγή είναι αψεγάδιαστη, τα φωνητικά για ακόμα μια φορά εκπληκτικά και οι κιθάρες δίνουν στον ακροατή τη μια μελωδία μετά την άλλη. Με την βοήθεια του drummer των Ben Fold Five, Darren Jessee, καθώς και πάλι του David Henry, που εξακολουθεί να συμμετέχει σε όλες τις δουλειές του Rouse, μας ήλθε η πιο ώριμη κυκλοφορία του Rouse.
Το 'Miracle' μπορεί συνθετικά να μην είναι ότι πιο δύστροπο, αλλά ηχητικά γοητεύει, ειδικά στο σημείο που μπαίνει το mellotron. Το 'Summer kitchen ballad' γράφτηκε την περίοδο που ο Rouse διάβαζε μια νουβέλα για τον τζαζίστα Buddy Bolden και, όπως λέει ο ίδιος πίσω, στο τραγούδι υπάρχει εμφανής η επιρροή της φωνής του Michael Stipe, ενώ φέρνει στο νου τους Sunhouse.
Δυσκολεύομαι αρκετά για να πω ποια είναι τα διαμάντια του 'Under cold blue star'… Κάθε φορά που το ακούω, αλλάζω γνώμη. Χθες ήταν το 'Feeling no pain' όπου ο ρυθμός από τις κιθάρες μένει για αρκετές ώρες στο μυαλό, σήμερα το 'Christmas with Jesus' με το ξέσπασμα από τα keyboards και αύριο μπορεί το 'Ears to the ground', ένας μικρός ψίθυρος προς όλες τις ευαίσθητες ψυχές.
…Lately I've been feeling no pain, my heart is wide open and somehow everything falls into place, and it's love…
