Ο άνθρωπος πίσω από τους Ekofields, ο Κώστας Τουλαντάς, αφού έζησε τα παιδικά του χρόνια μεταξύ Αμερικής και Ελλάδας, αποφάσισε να κάνει καριέρα στην Αμερική. Και τα πράγματα πήγαν αρκετά καλά για τον μουσικοσυνθέτη όντας μέλος των Stringtheory (διακρίσεις σε εγχώριους διαγωνισμούς, δισκογραφική δραστηριότητα) μέχρι που υπήρξαν εσωτερικές διαφωνίες στο συγκρότημα. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα σχημάτισε έτσι τους Ekofields και το Sparks είναι η πρώτη δισκογραφική κυκλοφορία τους. Μουσικά πρόκειται για μια δουλειά με σαφείς επιρροές από την αμερικάνικη ποπ των δεκαετιών του 1980 και 1990. Στην οποία έχει γίνει σημαντική προσπάθεια εκμοντερνισμού του ήχου: η παραγωγή είναι ιδιαίτερα προσεγμένη αλλά και η ενορχήστρωση άκρως εναρμονισμένη, στο σύνολό της. Ορισμένα βέβαια σημεία διακρίνονται από υπερβολή, όπως το “Athens On Fire” –εμπνευσμένο από τα Δεκεμβριανά του ’08– ή το “I Need You”, που έχει ωραίο βιολί αλλά τα δεύτερα φωνητικά το «πνίγουν» ηχητικά. Γενικά, πάντως, αποδείχθηκε καλή ιδέα η χρήση γυναικείων φωνητικών, ως συνοδευτικά (“Somewhere Inside”, “A Spell”). Προσωπικά θεωρώ το “Athens Οn Fire (reprise)”, δηλαδή την ακουστική εκτέλεση του προαναφερθέντος, ως το καλύτερο τραγούδι του άλμπουμ. Τα υπόλοιπα, στην πλειονότητά τους, δεν διαφοροποιούνται από όσα έχουμε μάθει να θεωρούμε ως δεδομένα στον εν λόγω ήχο: το βάρος έχει πέσει στην κατασκευή και όχι σε κάποια απόπειρα ανανέωσης της φόρμας. Το Sparks φαίνεται περισσότερο ως προσωπική δουλειά του Τουλαντά, ο οποίος είναι ο frontman του σχήματος και υπογράφει μουσική και στίχους. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως πρόκειται για έναν επαγγελματικό δίσκο, ο οποίος στοχεύει μεν στη ραδιοφωνική επιτυχία, πάσχει δε από κρίση ταυτότητος, ως προς αυτή του τη στόχευση. Υπάρχει κοινό της αμερικάνικης ποπ στην Ελλάδα; Ναι. Θα αγοράσει το Sparks; Εξαρτάται από το πόσο δεκτικό είναι: δύσκολα αγοράζεις «feta cheese» από τη Δανία όταν έχεις τη δυνατότητα να πάρεις την αυθεντική φέτα. Αντίστοιχα, η υπερπροσφορά της αμερικάνικης ποπ μάλλον εξοστρακίζει το Sparks, καθώς το ελληνικό mainstream κοινό είναι λάτρης της «αυθεντικότητας» (πάρε αμερικάνικο, είναι καλύτερο). Το ερώτημα είναι αν το Sparks των Ekofields θα είχε καλύτερη τύχη στην Αμερική. Ίσως, όμως θα είχε να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό και θα έπαιζε με τελείως διαφορετικά κριτήρια. Είναι μάλλον ευκολότερο να επιβιώσεις στον ελλαδικό χώρο όταν δεν έχεις κανέναν ή έστω ελάχιστους ανταγωνιστές. Ο Κώστας Τουλαντάς, μέσω του Sparks, φαίνεται πάντως άνθρωπος ο οποίος συλλέγει εμπειρίες και εκφράζεται μουσικά μέσω από αυτές. Θα δυσκολευτεί πολύ πιστεύω να επιτύχει κάτι στην Ελλάδα με το υλικό που έχει, εκτός αν βρεθεί σε πολύ καλά marketing χέρια. Ίσως λοιπόν να έχει πολύ περισσότερα να κερδίσει, ως καλλιτέχνης, στην Αμερική. Είναι γνωστό άλλωστε πως η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της, και οι καλλιτέχνες είναι το αγαπημένο της γκουρμέ μενού.
