Το One For The Road είναι από εκείνα τα δισκάκια που τα ανακαλύπτεις μέρα με τη μέρα. Δεκατέσσερα τραγούδια λειτουργικά ως σύνολο, τόσο που όταν κάποιο θα ακουστεί στο ραδιόφωνο περιμένεις το επόμενο που θα επιλέξει ο παραγωγός να είναι από το track list του cd – ο εγκέφαλος σου έχει καταγράψει ως δεδομένο πια ότι η πρώτη νότα του ενός κομματιού είναι αναπόφευκτη συνέχεια της τελευταίας ανάσας του προηγούμενου. Οι απανωτές ακροάσεις ολόκληρου του δίσκου απλώς σε πείθουν να μην πετάξεις ούτε ένα track. Κάθε φορά θα σου κολλάει στο μυαλό ένα διαφορετικό τραγούδι για να το λιώσεις στο repeat – και αν είσαι ακόμα πιο εμμονικός απλώς αναπροσαρμόζεις στο μυαλό σου την κατάταξη του ιδιόμορφου best το οποίο ορίζεται αποκλειστικά μόνο από τα 14 τραγούδια αυτού του δίσκου. Το ντεμπούτο, με λίγα λόγια, του Δώρου Δημοσθένους δεν υπάρχει περίπτωση να μπει στο ραφάκι των cd για πολύ καιρό. Η Μικρή Άρκτος, η παραγωγός εταιρεία του Παρασκευά Καρασούλου, με το One For The Road θέτει για άλλη μια φορά τον πήχη ψηλά. Ο καλλιτέχνης (για τους γνωρίζοντες) άργησε πολύ να εκδώσει την πρώτη του προσωπική δουλειά – μετράει σχεδόν μια 15ετή καριέρα. Για τους μη γνωρίζοντες και τους λάτρεις των καλών φωνών, η εμφάνιση του είναι μια μεγάλη ανακούφιση απέναντι στο ενδοσκοπικό μουσικό τοπίο. Το concept του One For The Road στηρίχθηκε κατά βάση στις παραστάσεις τις οποίες έδωσε πριν δύο χρόνια στο θέατρο Ροές, με τα τραγούδια να έχουν περάσει μέσα από την παλιά κλασική μέθοδο μέστωσης και δοκιμασίας επί των ζωντανών συναυλιακών εκτελέσεων. Το cd περιέχει καινούργια τραγούδια γραμμένα από τον ίδιο τον τραγουδιστή, τον Θέμη Καραμουρατίδη, τον Κώστα Παρίση, τον Μιχάλη Γκανά κ.α., αλλά και αρκετές διασκευές πάνω σε ετερόκλητα είδη, όπως το “Βroken Bicycles” του Tom Waits και το “Πόσο Λυπάμαι” του Κώστα Γιαννίδη. Παρά την πολυσυλλεκτικότητα, τα τραγούδια δένουν αρμόνικα αποπνέοντας μια αίσθηση μελαγχολικού σούρουπου – νομίζεις ότι το παρακολουθείς μέσα από την τζαμαρία του αγαπημένου σου μπαρ πίνοντας το επίσης αγαπημένο σου ποτό. Αν μάλιστα συνειδητοποιήσει κανείς των πλουραλισμό του δίσκου, όχι μόνο στις συνθέσεις αλλά και στις ενορχηστρώσεις, τότε νομίζω ότι θα συμπεράνει ότι το ομοιογενές του ηχητικού αποτελέσματος το επωμίζεται αποκλειστικά ο ερμηνευτής. Ο Δημοσθένους αποκαλύπτει μια ευρεία γκάμα τραγουδιστικών ικανοτήτων. Η μεταθεατρική καμπαρέ διάθεση, ο αισθησιασμός της rock μπαλάντας και η αμφισημία του έντεχνου ενώνονται όλα κάτω από ένα πέπλο συμπλέουσας αισθητικής. Η φωνή του καλλιτέχνη είναι απλώς μαγευτική. Δυνατή, καθαρή – για κάποιο λόγο μου φέρνει στο νου τον Γιάννη Παλαμίδα – και με μεγάλη έκταση, έχει το feeling, ώστε να δοκιμάζεται σε πάρα πολλά είδη. Το άλμπουμ ανοίγει με το τραγούδι του Νίκου Κυπουργού “Saved” και είναι η δεύτερη φορά που το δισκογραφεί ο Δημοσθένους, χωρίς όμως να επιτυγχάνει την μαγεία της live εκτέλεσης που αποτυπώθηκε πριν πέντε χρόνια στον δίσκο Κηποθέατρο. Από την άλλη οι καλύτερες στιγμές είναι μακράν οι διασκευές του “Broken Bicycles” του Tom Waits και το “Boulevard Of Broken Dreams” των Al Dubin και Harry Warren. Στο δε “In Memoriam” αντικατοπτρίζεται το γνώριμο συνθετικό ύφος του Κώστα Πάριση, ο οποίος και το ερμηνεύει μαζί με τον Δημοσθένους. Δόση swing παιχνιδισμάτων θα απολαύσετε στο “Νωρίς” (τραγούδι του Βασίλη Τζαβάρα), ενώ στο “Πλυντήριο” του Νεοκλή Νεοφυτίδη ο Δώρος Δημοσθένους ξετυλίγει την έντονη κωμική θεατράλε του φλέβα. Πολύ όμορφο και το “Έχω Ένα Σχέδιο” του Θέμη Καραμουρατίδη.Με ενθουσίασε τούτος ο δίσκος κυρίως γιατί φάνηκε ότι φτιάχτηκε για να κάνει ο καλλιτέχνης το κέφι του, αδιαφορώντας, σχεδόν απροκάλυπτα, αν αρέσει ή δεν αρέσει το αποτέλεσμα στο κοινό. Μου θύμισε λίγο τον τρόπο με τον οποίο κινείται και πάνω στη σκηνή – blasé, cool ύφος με μια ιδιαίτερη εσωτερικότητα, ανακαλύπτει το κοινό του πάντα στο χειροκρότημα. Απαλλαγμένος από κάθε είδους εκπτωτικά ατοπήματα και με σαφή στάση απέναντι στο ο υλικό, ο Δημοσθένους θέλησε να χτίσει ένα δίσκο που κατά βάση θα ικανοποιούσε τον ίδιο. Το κατάφερε – και μαζί με αυτό νομίζω ότι κατάφερε βρει ένα κοινό το οποίο θα τον ακολουθεί από δω και πέρα φανατικά.
