Να γκρινιάξουμε και εμείς εδώ λίγο στο Avopolis μιας και αφορά τον τομέα μας αυτό το κομμάτι της πολιτικής και οικονομικής γραμμής. Σε χώρες όπου ο πολιτισμός δεν θεωρείται πολυτέλεια και δεν αντιμετωπίζεται ως χόμπι υπάρχουν κι δημιουργούνται συζητήσεις γύρω από θέματα που μπορεί αν επηρεάζουν τη μουσική βιομηχανία (να θυμίσουμε ότι και ο Καναδάς έχει τουρισμό αλλά δεν τον έχει όπως εμείς, τη χώρα του πολιτισμού κατά τα άλλα, σαν το βαρύ όπλο της οικονομίας…).
Στα πλαίσια ενός νόμου που αφορούσε γενικότερα τη φορολόγηση έκτακτων εργατών που δουλεύουν για συγκεκριμένα διαστήματα στη χώρα είχαν μπει και οι μουσικοί της αλοδαπής που κάνουν τουρνέ στη χώρα (και μαζί με αυτούς το road crew μιας μπάντας, οι φωτιστές, οι ηχολήπτες, οι πάντες) και αυτό είχε ξεσηκώσει πολλές αντιδράσεις από Καναδούς promoters που θεώρησαν το μέτρο άδικο για τους φιλοξενούμενους καλλιτέχνες και εναντίον των ίδιων μιας και πολλοί καλλιτέχνες αρνήθηκαν να κάνουν συναυλίες μιας και ο τζίρος μειωνόταν δραματικά. Μετά από ένα χρόνο δοκιμής λοιπόν αλλά και δημόσιων συζητήσεων σε εφημερίδες και στο internet ο νομοθέτης αφαίρεσε την κατηγορία των μουσικών από το φάσμα της φορολογίας. Σκέψη και πολιτική ωριμότητα ονομάζεται.
