Κείμενο του Σπύρου Χυτήρη
Πριν 50 ακριβώς χρόνια στις 18 Μαΐου 1964, ο Eric Burdon με τους Animals ηχογράφησαν μέσα σε δύο takes των 15 λεπτών την αθάνατη διασκευή του παραδοσιακού folk blues “The House Of The Rising Sun”. Μια εξωπραγματική παρέμβαση στις δομές αυτού που ως τότε ήταν γνωστό ως blues, με φανταστικό Vox Continental από τον Alan Price (ο οποίος έχει και τα credits της διασκευής), ένα υπέροχο άρπισμα στην κιθάρα από τον Hilton Valentine, “respect”-φωνή από τον Eric Burdon και άψογη παραγωγή του Mickie Most, που είχαν ως αποτέλεσμα την κορυφή των charts και στις δυο όχθες του Ατλαντικού σε διάστημα μερικών μηνών. Το εν λόγω τραγούδι κυνηγάει τον Eric Burdon μέχρι σήμερα ως σημαντικότερη στιγμή της καριέρας του. Το είχαν πει πολλοί άλλοι πριν απ’ αυτόν –συμπεριλαμβανομένων των Dylan και Baez- αλλά η εκτέλεση των Animals δεν έμοιαζε με καμιά άλλη.
Κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική ιστορία του τραγουδιού, του οποίου η μελωδία και οι στίχοι χάνονται στα βάθη του χρόνου με διαφορετικές εκδοχές. Η πλέον αξιόπιστη φαίνεται να είναι αυτή του Alan Lomax, ο οποίος, σε μια από τις προσπάθειές του διάσωσης της παραδοσιακής φολκ της Αμερικής, κατέγραψε το 1937 στο Κεντάκι μια 16χρονη, την Georgia Turner, κόρη ανθρακωρύχου, να τραγουδάει το 'Rising Sun Blues' που είχε μάθει από τους παππούδες της. Πρόκειται για την ιστορία ενός κοριτσιού που φαίνεται ανήμπορη να ξεφύγει από έναν οίκο ανοχής στη Νέα Ορλεάνη, την «καταστροφή πολλών φτωχών κοριτσιών», όπως αναφέρουν οι στίχοι.
Ο αγαπημένος της, μεθύστακας, προφανώς ο τελευταίος που μπορεί να την βοηθήσει, στην διασκευή των στίχων των Animals έχει πάρει τη μορφή του πατέρα της. Υπάρχει μια στροφή η οποία υπαινίσσεται φυλάκιση («Το ένα πόδι μου στο τραίνο, το άλλο στην πλατφόρμα/Επιστρέφω στη Νέα Ορλεάνη να ξαναφορέσω τις αλυσίδες μου») αλλά η χρήση του “ball and chain” μπορεί κάλλιστα να είναι μεταφορική.
Πενήντα χρόνια και ακούγεται ολόφρεσκο. Όπως γίνεται πάντα με την διαχρονική τέχνη.
