Παρότι ο Δημήτρης Ζάχος έφυγε πλήρης ημερών στα 93 του χρόνια (και όχι 95, όπως γράφτηκε σε κάποια ειδησεογραφικά sites), από φυσικά αίτια αν και καταπονημένος από ένα εγκεφαλικό που τον χτύπησε το καλοκαίρι του 2018, η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη στους φίλους του δημοτικού μας τραγουδιού: υπήρξε σαφώς μία από τις λαμπρότερες ανδρικές φωνές που ανέδειξε το είδος.
Ο Ζάχος γεννήθηκε στα Γιάλτρα, ένα χωριό στη βόρεια Εύβοια γνωστό σήμερα για τα ιαματικά του λουτρά -οι γονείς του διατηρούσαν εκεί καφενείο/μπακάλικο. Το ενδιαφέρον του για τη μουσική γεννήθηκε από τους ψάλτες τους οποίους άκουγε στο ραδιόφωνο, ήταν δε τόσο μεγάλο ώστε άρχισε κι αυτός σχετικά μαθήματα. Το ταλέντο του εντυπωσίασε τον Μανώλη Χατζημάρκου -ένας από τους γνωστούς βυζαντινούς ψάλτες της εποχής- ο οποίος και ανέλαβε την εκπαίδευσή του (1951). Χάρη σε δική του σύσταση ήρθε κατόπιν στην Αθήνα και έπιασε δουλειά στον ραδιοφωνικό σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων. Εκεί έλεγε δημοτικά τραγούδια, παράλληλα όμως άρχισε να ψέλνει και στη Μητρόπολη Αθηνών, όπου έμεινε για μια δεκαετία. Απόκτησε γρήγορα μεγάλη φήμη και έτσι έγινε περιζήτητο όνομα σε γάμους και σε πανηγύρια.
Μπαίνοντας λοιπόν στη δισκογραφία στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Ζάχος ήταν ένας ήδη ώριμος ερμηνευτής, που χειριζόταν άψογα την εντυπωσιακή του φωνή. Έτσι, γνώρισε άμεση πανελλήνια επιτυχία το 1961 διασκευάζοντας το περίφημο "Μια Βοσκοπούλα Αγάπησα" -τραγούδι που ναι μεν πέρασε στην παράδοσή μας, μα δεν είναι δημοτικό (η μελωδία του έχει πολύπλοκη ιστορία, πάντως κρατά από τις ιταλικές παραδόσεις). Η επιτυχία του Ζάχου οδήγησε μάλιστα και στο να φτιαχτεί μια ξεχασμένη πλέον ταινία μυθοπλασίας με τίτλο Μια Βοσκοπούλα Αγάπησα, με σκηνοθέτη τουν Σπύρο Ζιάγκο (1971).
Ο ίδιος τραγούδησε ξανά το άσμα και το 1982, με νέα ενορχήστρωση και τον Γιάννη Βασιλόπουλο στο κλαρίνο. Μία ακόμα μεγάλη του στιγμή ήταν και η διασκευή που έκανε στο περίφημο παραδοσιακό "Ιτιά" το 1961, με τον τίτλο "Όλοι Χορεύουν Την Ιτιά".
Μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, ο Ζάχος έμεινε στην Αιδηψό και πήρε μάλιστα και τιμητική σύνταξη από το Υπουργείο Πολιτισμού. Μετά το προαναφερθέν εγκεφαλικό, πάντως, βρισκόταν στο Μάτι της Πεντέλης -όπου κατοικούν τα παιδιά του- με αποτέλεσμα να μείνει άστεγος όταν οι φονικές πυρκαγιές του 2018 κατέκαψαν την περιοχή.
{youtube}-FpO8oNSAOI{/youtube}
