Στον δρόμο της επιστροφής, μια σκέψη, μια ερώτηση κυρίευε το μυαλό μου: πώς να νιώθει ο Δημήτρης Μυστακίδης απόψε; Πώς θα νιώθει με την ανάμνηση της βραδιάς παρουσίασης του Εσπεράντο (του νέου του δίσκου), τις επόμενες μέρες, τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια ίσως; Γιατί δεν είναι εύκολο να το συλλάβει κανείς αυτό που συνέβη τη Δευτέρα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, ακόμα κι αν είναι ο ίδιος ο άνθρωπος που το «προκάλεσε».
Ένα μεγάλο κομμάτι του σημερινού ελληνικού τραγουδιού έδωσε το παρών στην παρουσίαση του νέου δισκογραφικού (ίσως και ακαδημαϊκού) πονήματος του Μυστακίδη. Και όλοι είχαν έναν καλό λόγο να πουν –πολλές φορές μάλιστα με ευφάνταστο και χιουμοριστικό τρόπο, σαν το βιντεάκι του Αλκίνοου Ιωαννίδη (ειδικά στην uncut version) ή σαν το αντίστοιχο της Ματούλας Ζαμάνη– για τον Μήτσο, τον φίλο τους, τον συνάδελφό τους, τον δάσκαλο, τον ερευνητή, τον «παίχτη», τον τραγουδιστή. Δικαίως, αν με ρωτάτε.
Σημειώστε ονόματα που παραβρέθηκαν και τραγούδησαν στο Γυάλινο: Γιώτα Νέγκα, Ελένη Βιτάλη, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Φωτεινή Βελεσιώτου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Ματούλα Ζαμάνη, Γιώργος Νταλάρας, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Χρήστος Θηβαίος, Κωστής Αβυσσινός, Χρήστος Μαστέλος, Μανώλης Πάππος, Φώτης Σιώτας, Διονύσης Σαββόπουλος. Μοναδικές δικαιολογημένες απουσίες (σε σχέση με το line-up του Εσπεράντο), η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και η Δήμητρα Γαλάνη, τις οποίες αναπλήρωσε επάξια η ιδιαίτερη φωνή της Ιφιγένειας Ιωάννου.
Στο δικό του βιντεάκι-αφιέρωμα, ο Διονύσης Σαββόπουλος είπε κάτι εύστοχο. Χαρακτήρισε «προβληματική οικογένεια» το ελληνικό τραγούδι, τονίζοντας παράλληλα πόσο σημαντικό είναι που ο Μυστακίδης κατάφερε να συγκεντρώσει τόσα μέλη της σε μια δισκογραφική δουλειά και ακόμα περισσότερο σε μια ζωντανή παρουσίασή της. Για σκεφτείτε το: χωρίς τυμπανοκρουσίες και ταρατατζούμ, ο Μυστακίδης έφερε κοντά όλους τους προαναφερθέντες, σε μια βραδιά την οποία θα θυμόμαστε και θα αφηγούμαστε για πολλά χρόνια, όσοι τη ζήσαμε από κοντά.
Πριν από την έναρξη της μουσικής δράσης, στο μικρό πάνελ που είχε στηθεί στη σκηνή, ο ακαδημαϊκός λόγος των Γιώργου Κοκκώνη (μουσικολόγου), Μαίρης Ζουμπούλη (επίκουρης καθηγήτριας ΤΛΠΜ) και Γιώργου Τσάμπρα (δημοσιογράφου) «φώτισε» τις επιστημονικές προεκτάσεις, αφετηρίες και προορισμούς του Εσπεράντο, προθερμαίνοντας το κοινό. Ακολούθησε η ζωντανή παρουσίαση του δίσκου με όλους τους τραγουδιστές του επί σκηνής, μαζί ασφαλώς με τους συμπαίκτες του Μυστακίδη στις κιθάρες: Δημήτρης Παππάς, Γιώργος Τσαλαμπούνης και Γιάννης Παπαγεωργίου.
Η συγκίνηση της χθεσινής βραδιάς «λύγισε» τον πρωταγωνιστή της και τον έκανε να πατήσει και μερικές λάθος νότες, γεγονός που τον κατέστησε απαρηγόρητο στο διάλειμμα. Όταν όμως η παρουσίαση τελείωσε και ήρθε η στιγμή του απλού, καθαρού live του δευτέρου μέρους, ο Μυστακίδης το γλεντούσε πια. Έτσι, ακούσαμε επιλογές από τις προηγούμενες δουλειές του, με τον ίδιο να τραγουδά τους "Κοντραμπατζήδες" σαν ενθύμιο για όσους τους θυμόμαστε από τον Νικόλα τον Παπάζογλου (που θα ήταν σε μια γωνιά και θα χαμογελούσε με την όλη φάση), αλλά και τον Χρήστο Μαστέλο να δίνει ρέστα στο "Βουνό Με Βουνό" (μουσική: Μανώλης Χιώτης / στίχοι: Δημήτρης Σέμσης).
Από την εποχή του Κώστα Σκαρβέλη μέχρι και σήμερα, η λαϊκή κιθάρα έχει στηρίξει και στολίσει το λαϊκό μας τραγούδι, νανουρίζοντας τις σημαντικότερες μνήμες μας, μιας και, στον τόπο αυτόν, το τραγούδι έπαιξε, παίζει και θα παίζει σημαντικό ρόλο σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Στα χέρια του Μυστακίδη και των μαθητών του έχει βρει λοιπόν το σημερινό της καταφύγιο. Απομένει, ίσως, και η επίσημη αναγνώρισή της από την πολιτεία. Αλλά, αναρωτιέμαι: υπάρχει μεγαλύτερη αναγνώριση από την καθολική αγάπη προς ένα όργανο κυρίαρχο σε όλο το φάσμα της ιστορίας της τραγουδοποιίας μας; Και κάτι τελευταίο: Δημήτρη Μυστακίδη, chapeau!
{youtube}-YsAJkk-G88{/youtube}
