Αυτός είναι ο ορισμός της ταλαιπωρημένης συνέντευξης. Αρχικά την ταλαιπώρησαν οι ίδιοι οι Wooden Shjips. Επρόκειτο να μιλήσουμε εν’ όψει της προγραμματισμένης τους εμφάνισης στα τέλη Απρίλη. Το τηλεφωνικό ραντεβού θα τους έβρισκε στην Ιρλανδία, αλλά στον αριθμό της pub που μου έδωσαν δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Τελικά οι ερωτήσεις έφυγαν με mail και οι απαντήσεις ήρθαν μετά το αμφιλεγόμενο αθηναϊκό τους live. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε η παροιμιώδης αναβλητικότητα του υπογράφοντα. Τελοσπάντων, η ουσία είναι ότι η μπάντα του Ripley Johnson είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που έχουμε ανακαλύψει την τελευταία πενταετία. Μια τετράδα η οποία κάνει πράξη ένα μουσικό joir de vivre αδιαφορώντας για εμπορικές συμβάσεις ή «ραδιοφωνικά» στρογγυλέματα των κομματιών τους. Τους αρέσουν τα 1960s, τους αρέσει να περνάνε τον motorik ήχο του kraut πέρα από τον Ατλαντικό και τη χρονική απόσταση, δεν νοιάζονται να φανούν νεωτεριστές και βουτάνε στο παρελθόν με πυξίδα μια δική τους εκδοχή περί ψυχεδέλειας. Τις ερωτήσεις απαντά ο Nash Whalen, στο συγκρότημα κουβαλά το organ…
Καταρχάς λίγη ορθογραφία. Γιατί στο «επώνυμό» σας έχετε προσθέσει ένα «j»;
Για αστείο! Θέλαμε να κάνουμε το όνομα να μοιάζει λίγο «σουηδικό» (σ.σ.: το “Wooden Ships” είναι ένα κομμάτι που έγραψε στα 1960s ο David Crosby και καθ’ ομολογίαν της μπάντας αποτελεί tribute στην ενέργεια εκείνης της δεκαετίας).
Ποια είναι η ιστορία της μπάντας; Πότε και πώς συναντηθήκατε;
Το συγκρότημα σχηματίστηκε όταν ο Eric ‘Ripley’ Johnson ζήτησε από μερικούς μη μουσικούς φίλους του να μαζευτούν για να παίξουν πρωτόγονο αυτοσχεδιαστικό ροκ, με το οποίο θα μπορούσε να χορεύει ο κόσμος. Δεν πέρασαν ένα ή δύο χρόνια και το πρότζεκτ διαλύθηκε χωρίς να αφήσει πίσω του live εμφανίσεις ή κάποια ηχογράφηση. Πέρασε λίγος καιρός ακόμα μέχρι σταδιακά να αποφασίσουμε (τα τέσσερα σημερινά μέλη της μπάντας) ότι θέλουμε στα σοβαρά να βγάλουμε δίσκους και να δίνουμε συναυλίες.
Trance rockers, space rockers, dessert kraut rockers, noise hippies, «Hell’s Angels driving down the autobahn» είναι μόνο μερικοί από τους δεκάδες χαρακτηρισμούς που έχω διαβάσει σε απόπειρες περιγραφής του ήχου σας. Σε ψήνει κάποιος;
Όλοι ακούγονται μια χαρά, αν και καταλαβαίνω ότι σας είναι δύσκολο να περιγράψετε αυτό που κάνουμε! Κάποιος, όταν παίζαμε στην Αυστραλία, είπε ότι είμαστε «το techno των ανθρώπων που ακούνε Stooges». Μια χαρά μπορεί να δουλέψει κι αυτή η προσέγγιση…
Εάν έπρεπε να κατατάξεις τις παρακάτω μπάντες με βάση τον βαθμό επιρροής τους στη μουσική των Wooden Shjips, τι θα έλεγες; Σου δίνω Velvet Underground, Suicide και Neu!, εσύ μπορείς να παρεμβάλλεις ό,τι θες…
Velvets, Suicide, Neu!, προσθέτοντας Link Ray, Seeds και Lee Hazelwood!
Συμφωνείς ότι σήμερα, εν έτει 2010, η ψυχεδέλεια εξελίσσεται με το να διευρύνονται συνεχώς τα όρια του θορύβου που μπορούν να παράγουν οι μπάντες;
Όχι και τόσο. Η μοντέρνα ψυχεδέλεια διαμορφώνεται από πολλά μουσικά είδη, μερικά από τα οποία δεν είναι και τόσο noisy. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, σκοπός της είναι να διευρύνει όσα μπορεί να χειριστεί ο νους μας.
Πώς θα περιέγραφες τη γεύση της Καλιφόρνια στον ήχο σας, παρότι –αν δεν κάνω λάθος– οι περισσότεροι κατάγεστε από τα Ανατολικά;
«Skunky» (σ.σ.: η πιο κοντινή μετάφραση που μπορώ να σκεφτώ είναι «βρωμερή», –είτε αναφέρεται στον ασβό είτε στο χόρτο). Με μια πιπεράτη επίγευση…
Το γεγονός ότι ακούγεστε «πολύ Αμερικάνοι» σας έχει δημιουργήσει ποτέ προβλήματα κατανόησης από το ευρωπαϊκό κριτήριο, όταν περιοδεύετε;
Οι Ευρωπαίοι ανταποκρίνονται αρκετά καλά στη μουσική μας. Δεν ξέρω αν μας βρίσκουν «πολύ Αμερικάνους» ή «πολύ Ευρωπαίους» –μην ξεχνάς ότι κι εσύ πριν υπονόησες τις αναφορές μας στο kraut rock ή ότι άλλοι θεωρούν πώς έχουμε κοινά στοιχεία με βρετανικές ψυχεδελικές μπάντες του παρελθόντος. Επομένως, αφού κατορθώνουμε να μιλάμε στην ψυχή του κοινού μας, η καταγωγή δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο.
Συμφωνείς ότι οι Wooden Shjips αναγνωρίστηκαν πρώτα από την πλατφόρμα των mp3 blogs που, κατά κάποιον τρόπο, ώθησαν και τα παραδοσιακά media να σας ανακαλύψουν; Είναι οριστικά αυτό το νέο μονοπάτι; Κι αν ναι, μήπως συνεχώς δημιουργεί υπερεκτιμημένα συγκροτήματα;
Η σκηνή των blogs όντως μπορεί να δημιουργήσει αυτό που λες. Στο πρώτο μας live υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι οι οποίοι τραβούσαν φωτογραφίες –κάποιος μάλιστα το ηχογράφησε και όλα ανέβηκαν online σε χρόνο μηδέν. Μας φάνηκε σουρεαλιστικό, ποτέ δεν περιμέναμε τόση προσοχή από την αρχή. Αλλά δεν το αφήσαμε να μας κατευθύνει και νομίζω ότι δεν επιτρέψαμε στο όποιο hype να ελέγξει τη μουσική μας. Από την άλλη, το ίντερνετ φροντίζει να ακούγεται η μπάντα σε όλον τον κόσμο και να μπορούν παντού να μάθουν ποιοι είμαστε. Το συμπέρασμα είναι ότι σε πολλούς μπορεί να μην αρέσουμε ή να μη μας καταλαβαίνουν, ενώ άλλοι μας γουστάρουν και «δικαιολογούν» το hype. Πάντα όμως έτσι δεν γίνεται; Ανεξάρτητα από το αν ο θόρυβος δημιουργείται από τις εφημερίδες ή τα blogs…
Πώς είναι οι Wooden Shjips στον δρόμο; Καμιά ωραία ιστορία ή παράξενη συνήθεια;
Στον δρόμο δεν έχουμε και τόσο ελεύθερο χρόνο… Μερικές φορές ίσα-ίσα που φτάνει για να πλύνουμε τα ρούχα μας. Άλλες φορές μπορεί να είμαστε δίπλα σε μια παραλία και να μην προφταίνουμε να ρίξουμε μια βουτιά, ενώ σχεδόν ποτέ δεν κάνουμε site seeing. Γενικά είμαστε νορμάλ τύποι, οι οποίοι δεν απαιτούμε πολλά ούτε από τους promoters, ούτε κι ο ένας από τον άλλον. Γι’ αυτό δεν μου έρχεται να σου πω κάποια τυπική rock ‘n’ roll παραξενιά. Οι αστείες ιστορίες είναι πάντα χαζές. Ποτέ δεν μπορείς να τις μεταφέρεις αργότερα στην οικογένεια ή τους φίλους σου. Σε κοιτάνε και δεν το πιάνουν. Άλλωστε και στα σόου δεν είμαστε οι τύποι που λένε φοβερά αστεία ή πηδάνε σαν τρελοί. Εμείς απλά παίζουμε τη μουσική μας για να χορεύει το κοινό και κυρίως να χαμογελά, ακόμα κι αν δεν ξέρει τον λόγο. Επομένως τους ξετινάζουμε, αλλά με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο από ό,τι έχουν συνηθίσει…
- Πληροφορίες
- Κατηγορία: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ - ΔΙΕΘΝΗ
