Ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα της εγχώριας σκηνής, οι GardenBox υπόσχονται δυναμική εμφάνιση στο πλευρό των Maserati, αυτή την Κυριακή, 20 του μήνα, στο Gagarin. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε με την ευκαιρία ο Στέλιος Εφεντάκης, στάθηκε, μεταξύ άλλων, στο επεισοδιακό live με τους This Will Destroy You, αναφέρθηκε λεπτομερώς στα μελλοντικά τους σχέδια, ενώ περιγράφει με αφοπλιστική ειλικρίνεια τη σύγχρονη –δισκογραφική και μη– πραγματικότητα. Κυρίες και κύριοι, οι GardenBox σε όλο τους το μεγαλείο…
Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά έχω αρκετό καιρό ν’ ακούσω για τους GardenBox. Ποια είναι τα τελευταία νέα από το «στρατόπεδό» σας και ποια η τωρινή σύνθεση του γκρουπ;
Ναι, έχει περάσει κάποιος καιρός από τότε που βγήκε το Last Resort. Πρόσφατα πάντως κυκλοφορήσαμε ένα 7ιντσο με τους 27 και τους Total Fucking Destruction στις Η.Π.Α., και είμαστε σε μια φάση που μπορούμε να κυκλοφορήσουμε κάτι ολοκληρωμένο –κάτι το οποίο να σκιαγραφεί το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μέχρι τώρα. Εδώ και πάρα πολύ καιρό βρισκόμαστε σε διαδικασία ηχογράφησης του υλικού μας, το οποίο είναι αρκετά μεγάλο σε διάρκεια, σύντομα δε θα υπάρχει και εικόνα για την ημερομηνία κυκλοφορίας. Η τωρινή σύνθεση του σχήματος είναι Βίκτωρας Κουλουμπής, Γιώργος Τσιλεδάκης, Μάρκος Πανικίδης και Στέλιος Εφεντάκης, ενώ εδώ και έναν χρόνο έχουν προστεθεί και οι Ελπινίκη Παππά και Κώστας Τσιτσάς, μέλη των Ekos Quartet.
Πώς προέκυψε αλήθεια αυτό το 7ιντσο με τους 27 και τους Total Fucking Destruction;
Προέκυψε απλά! Παίξαμε με τους 27 και ο Ayal ενδιαφέρθηκε για την παραγωγή, οπότε μου ζήτησε να συνεργαστούμε με το που κατεβήκαμε από τη σκηνή. Περάσαμε ύστερα ένα διήμερο μαζί, κάποιοι κοιμήθηκαν σπίτια μας, κάναμε remixes ο ένας στον άλλον και είπαμε ότι θα ήταν ωραία ιδέα να έχουμε μια κοινή κυκλοφορία. Περισσότερο σαν επισφράγιση της φιλίας μας δηλαδή. Οι Total Fucking Destruction τώρα ήταν φίλοι των 27 και είπαμε γιατί όχι... Κι έτσι έγινε το 7”. Κυκλοφόρησε σε περιορισμένα αντίτυπα, κυρίως Αμερική, μέσω Reproductive και Relapse. Ορισμένες βέβαια κόπιες πουλήθηκαν Ευρώπη, πλέον δε έχει εξαντληθεί.
Θα το ξανακάνατε; Και με ποιους, αν μπορούσατε να διαλέξετε;
Φυσικά και θα το ξανακάναμε! Είναι μάλιστα μέσα στις σκέψεις μας για ένα με δύο ακόμα, με μπάντες ανεξάρτητα μουσικού ύφους. Φτάνει να μπορούμε να τα λέμε μαζί τους σε προσωπικό και σε φιλικό επίπεδο.
Παίζετε support στους σημαντικούς post-space rockers Maserati την Κυριακή. Ήταν κάτι που επιθυμούσατε σαν μπάντα;
Προέκυψε μέσω της δισκογραφικής μας εταιρείας, η οποία και μας πρότεινε να παίξουμε με τους Maserati. Τους εκτιμούμε βέβαια, αλλά δεν είχαμε ποτέ συζητήσει το ενδεχόμενο να παίξουμε support στη συναυλία τους, πριν μας γίνει η σχετική πρόταση. Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε επιδιώξει να παίξουμε κάπου support γενικά. Ωστόσο, αν μας προτείνουν κάτι ενδιαφέρον, αν μας αρέσει η φάση και αν πληροί κάποιες προϋποθέσεις, συνήθως παίζουμε. Στο live της Κυριακής η μέχρι στιγμής πρόθεσή μας είναι να παρουσιάσουμε ένα μεγάλο μέρος του καινούργιου μας υλικού και κάποια παλαιότερα κομμάτια.
Ποιους θεωρείτε τους σημαντικότερους «σταθμούς» στην ιστορία σας μέχρι σήμερα και γιατί;
Είναι πολλοί οι σταθμοί μέχρι τώρα. Βλέπεις, έχουν περάσει 12 χρόνια και έχουμε ζήσει πολλές καταστάσεις. Κάποιες τις μοιραστήκαμε με κόσμο ζωντανά, όπως στο Bios και στο Gagarin. Ειδικά στο Gagarin το 2007 η συμμετοχή του κόσμου μας άφησε άφωνους, και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό... Επίσης ακόμα μας φαίνεται δυσάρεστο το πώς εξελίχθηκε η φάση με το 7ιντσο που θα βγάζαμε από το συγκεκριμένο live στο Gagarin. Δεν ήταν όμως κάτι που ήταν στο χέρι μας, και δεν είναι και κάτι το οποίο θέλαμε να συμβεί, γι’ αυτό και καλό είναι να μείνει εκεί αυτή η ιστορία. Ακόμη, τα live στο Μικρό Μουσικό Θέατρο... Τα στήναμε μόνοι μας, από το μηδέν στην κυριολεξία, χωρίς διαφήμιση, χωρίς τίποτα... Και όλα πήγαιναν καλά! Επίσης, κάθε κυκλοφορία μας αποτελεί έναν σταθμό, σε προσωπικό επίπεδο, για τον καθένα μας. Βλέπεις, οι δίσκοι μας λειτουργούν ως ημερολόγιο, κάτι που περιγράφει όλα αυτά που ζήσαμε, όσα ακούσαμε στην πόλη μας, τα ταξίδια μας, τους τόπους όπου περπατήσαμε, τους ανθρώπων που αγαπήσαμε, που χάσαμε, τις απογοητεύσεις, τα χαμόγελα, τα παιδιά μας... Πλέον, έχει κλείσει ένα μεγάλο κεφάλαιο για εμάς –ειδικά από το Last Resort μέχρι τώρα. Και έχουμε έτσι την ανάγκη να καταγράψουμε όλα αυτά που βιώσαμε στο μέχρι τώρα διάστημα.
Ακούγοντας κανείς τη μουσική σας, τη θεωρεί συνήθως ως ιδανική μίξη electronica και post-rock. Συμφωνείτε με μια τέτοια άποψη; Ποια είναι τα αγαπημένα σας ακούσματα σχετικά με αυτά τα δυο ιδιώματα;
Δεν ξέρουμε αν η μουσική μας είναι η «ιδανική» μίξη electronica και post. Σίγουρα πάντως με το ένα πόδι είμαστε πάνω στον κιθαριστικό ήχο και με το άλλο στον ηλεκτρονικό. Σαν ακροατές ακούμε πολλά ήδη μουσικής και ετερόκλητα μεταξύ τους. Και τα ακούμε με το ίδιο ενδιαφέρον. Προφανώς μας επηρεάζουν όλα, εφόσον μας αρέσουν τόσα. Και πώς να μην σταθείς σε δίσκους όπως λ.χ. των Flying Saucer Attack, των Prolapse, των Hood, των Tortoise, αλλά και των Nine Inch Nails, των Floyd, των Can και των Neu; Ή σε αριστουργήματα των Ξενάκη, Χρήστου, Tudor και Stockhausen και από την άλλη σε δουλειές των Mouse On Mars ή των Pan Sonic; Και από τα δύο ιδιώματα υπάρχουν συγκροτήματα που θεωρούμε αγαπημένα μας, είναι ωστόσο αρκετά και δεν θα θέλαμε να σας κουράσουμε!
Πρώτη και τελευταία φορά που σας απόλαυσα ζωντανά είναι χρόνια πίσω, στο πλευρό των This Will Destroy You. Τι θυμάστε από εκείνο το live;
Όχι ιδιαίτερα πολλά για κάποιους από εμάς! Είχαμε περάσει πολύ καλά, οι This Will Destroy You ήταν πολύ καλοί τύποι και μάλιστα, πριν το live, τους εξηγήσαμε τη χρηστικότητα της μπίρας με το ουίσκι (αν θέλετε ένα post υποβρύχιο, χωρίς τεκίλα!). Ενθουσιάστηκαν εκείνοι, ενθουσιαστήκαμε κι εμείς με αυτό, το αποτέλεσμα ήταν μια μικρή απώλεια μνήμης και τα χέρια του drummer των Destroy ματωμένα! Πέρα όμως από την πλάκα, περάσαμε καλά. Και παρότι στα καμαρίνια χάθηκε η μπάλα, το σετ ήταν καλό.
Ακούγοντας και ξανακούγοντας αυτήν την περίοδο το “Sick Of Everything”, γεννιέται η εξής απορία: Γιατί “Sick Of Everything”; Όντως πιστεύατε κάτι τέτοιο γράφοντας αυτόν τον α-λα-Autechre «χαλασμένο» ύμνο;
Α, πας πολύ πίσω... Πρόκειται για κομμάτι του 2001 ή 2002. Και δεν υπήρχαν οι Autechre στο μυαλό μας όταν το γράφαμε. Ούτε καν ο Aphex. Ξέρεις όμως, περιγράφει μια πολύ ανθρώπινη κατάσταση την οποία όλοι έχουμε βιώσει με διαφορετικούς τρόπους. Όταν λες δεν αντέχω άλλο, σας βαρέθηκα, σας σιχάθηκα, θέλω να μείνω μόνος μου, στον κόσμο μου, στη μουσική μου, στο καταφύγιό μου, εκεί όπου κανείς δεν μπορεί –ό,τι και να κάνει– να εισβάλει. Περισσότερο όμως το “Sick Of Everything” είναι λυτρωτικό, όχι επιθετικό. Ξεκινώντας από μια κατάσταση στην οποία κάτι δείχνει να δουλεύει περίεργα, αγχωτικά αν θες, οδηγείται σε μια απελευθέρωση κάπου στη μέση, σε μια αποδέσμευση από ό,τι σε βαραίνει και δεν σε αφήνει να κοιμηθείς το βράδυ. Και συνεχίζουμε να είμαστε «sick of everything» όσο η χώρα μας διοικείται από ένα ανοχύρωτο κράτος, το οποίο δημιούργησε μια κοινωνία που επιτρέπει την πρόοδο στον απατεώνα, στον κλέφτη, στον δήθεν, στον ατάλαντο, στον ανάξιο. Εκτός αν είμαστε τόσο λάθος και η σημερινή κατάσταση δείχνει το αντίθετο... Πώς να μην πικραθείς με τον ξεπεσμό μας; Όχι, «sick of everything» πιστεύουμε ακόμη, αλλά ο τίτλος του νέου μας δίσκου θα περιγράφει με λίγα λόγια τι βλέπουμε γύρω μας. Και δεν έχουν αλλάξει πολλά.
Ποια η άποψή σας για τα netlabels και για πλατφόρμες σαν το Jamendo; Καλλιτέχνες όπως οι εξαιρετικά συμπαθείς StrangeZero έχουν κυκλοφορήσει δωρεάν στο τελευταίο σχεδόν ολόκληρη τη δισκογραφία τους. Θα σκεφτόσασταν ποτέ κάτι ανάλογο;
Όταν ξεκινήσαμε, φτιάξαμε ένα site και δίναμε τον πρώτο μας δίσκο (το Watch Your Step) δωρεάν. Οι κόπιες ήταν βέβαια λίγες, ωστόσο έχουμε πειραματιστεί ανάλογα. Το 90% των αντιγράφων πήγαν τότε σε χώρες της Ευρώπης, ελάχιστα δόθηκαν στην Ελλάδα. Αργότερα έσκασε η μόδα με το MySpace. Και τώρα είναι το Jamendo, και το όποιο άλλο θες. Πόσο δύσκολο είναι όμως μια μπάντα να έχει το υλικό της online, στο site της, και σε audio CD ανάλυση και όχι σε MP3 ή σε flac; Πανεύκολο! Το διαδίκτυο είναι απλά ένας διαφορετικός τρόπος προώθησης και προβολής. Το κυριότερο για εμάς είναι πως βλέπουμε ότι όλο και περισσότεροι αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους προώθησης, γιατί αφενός θέλουν να ακουστούν και αφετέρου δεν τα καταφέρνουν μέσω των γνωστών καναλιών, για οποιονδήποτε λόγο. Μας αρκεί που μπορούμε και εκδίδουμε τη μουσική μας όποτε νιώθουμε έτοιμοι και ολοκληρωμένοι, με τον τρόπο που θέλουμε –το ζήτημα της προώθησης έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Παρ’ όλα αυτά, δεν το βλέπουμε καθόλου κακό να έχει ένας καλλιτέχνης το υλικό του online σε καλή ποιότητα και να το ακούει επιπλέον κόσμος. Έχουμε συζητήσει για να δώσουμε μέσω του διαδικτύου κάποιο ακυκλοφόρητο υλικό μας, το οποίο να έχει βέβαια νόημα να κυκλοφορήσει. Απλά χρειάζεται να αποφασίσουμε το πότε.
Πέρα από τη μουσική, τι άλλο κάνετε στη ζωή σας;
Ό,τι θες! Ο ένας κάνει δίσκους, παραγωγές και εκπαίδευση, ο άλλος εργάζεται στη βιομηχανία αλουμινίου, άλλος είναι ηχολήπτης θεάτρου και session μουσικός, άλλος κάνει ιδιαίτερα μαθήματα, άλλος τρέχει δισκογραφική... Όλα αυτά μαζί, από όλους!
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια τόσο της μπάντας, όσο και του καθενός σας, πάντα από καλλιτεχνική σκοπιά;
Όπως είπαμε και πιο πριν, σκεφτόμαστε για μια νέα κυκλοφορία. Δυστυχώς, όπως έχει διαμορφωθεί η ζωή μας, είμαστε σκορπισμένοι στις δουλειές μας. Άλλος δουλεύει νύχτα, άλλος από τα ξημερώματα και άλλος όλη μέρα. Και το κάνουμε προφανώς για λόγους επιβίωσης, όχι γιατί μας αρέσει. Δεν ζούμε από τη μουσική μας και δύσκολα βλέπουμε να γίνεται κάτι τέτοιο. Οπότε, δεν έχουμε πολύ χρόνο για να βρισκόμαστε. Φαίνεται πάντως να έχουμε μπει σε μια ευθεία για την κυκλοφορία μας. Γνωρίζουμε τον τίτλο, το φορμά, τα τραγούδια που την αποτελούν. Είναι πολύ μεγάλο υλικό σε διάρκεια και υπάρχει σκέψη για μια έκδοση ανάλογα μεγάλης διάρκειας. Δεν ξέρουμε όμως ακόμη. Από εκεί και πέρα, ο καθένας μας έχει εμπλακεί και σε άλλα project. Ο Μάρκος π.χ. παίζει και στους Sarabante, ο Κώστας ετοιμάζει ένα προσωπικό άλμπουμ, η Ελπινίκη συνεργάζεται με τον Fleck, ενώ εγώ παίζω στους Στυλιανός Τζιρίτας Unit, ετοιμάζω επίσης έναν προσωπικό δίσκο καθώς και έναν ακόμα με τον Aris_h και ταυτόχρονα δουλεύω ως παραγωγός σε άλλες δύο μπάντες.
